صفحه اصلي > اجتماعی > «خواندن» تجربه‌ای والا برای ساختن ایران است
«خواندن» تجربه‌ای والا برای ساختن ایران استامروز, 15:18. نويسنده: monshi |
 اگر قرار است ایران آینده‌ای انسانی‌تر و همدل‌تر داشته باشد، باید از همین حالا خواندن را به عنوان تجربه‌ای والا جدی گرفت. «خواندن» مراقبت از امکان فهمیدن است و فهمیدن نخستین گام در ساختن جامعه‌ای است که در آن شهروند نه فقط ساکن شهر که شریک آینده آن است. به گزارش ستاد خبری سی‌وسومین دوره هفته کتاب جمهوری اسلامی ایران، حامد صادقیان؛ کارشناس رسمی دادگستری و شهردار طالقان درباره شعار این دوره از هفته کتاب یعنی «بخوانیم برای ایران» گفت: در طالقان ما هنوز رد پای آن زیست ساده و همدلانه را داریم. هنوز می‌شود در کوچه‌های باریک، صدای گفت‌وگوی همسایگان را شنید. هنوز می‌شود دید که مردم پیش از داوری به «شنیدن» فکر می‌کنند. این فضا برای من یادآور این است که فرهنگ شهروندی به عنوان چیزی فراتر از قانون‌مداری، نوعی تربیت درونی است که از «خواندن» آغاز می‌شود. این عضو عضو سازمان نظام مهندسی ساختمان افزود: «خواندن» اگر از سطح مواجهه با اطلاعات عبور کند و به تجربه‌ای درونی بدل شود، می‌تواند انسان را با امر والا روبه‌رو کند. امر والا همان لحظه‌ای است که فرد در مواجهه با یک متن احساس می‌کند با چیزی بزرگ‌تر از خود روبه‌روست؛ چیزی مثل تاریخ، رنج، زیبایی و یا حقیقتی که نمی‌توان آن را به‌سادگی درک کرد. این تجربه انسان را متواضع می‌کند و این تواضع از جنسی است که برای انسان مسئولیت به همراه دارد. به عبارتی این مسئولیت همان چیزی است که شهروندی را از اطاعت صرف به مشارکت فعال بدل می‌کند. شهردار طالقان اضافه کرد: در طالقان مردم از دیرباز با خواندن عجین بوده‌اند. این را می‌شود از نام‌هایی فهمید که از دل همین کوه‌ها و دره‌ها برخاسته‌اند: از جلال آل‌احمد که با قلمش وجدان بیدار زمانه شد تا آیت‌الله طالقانی که تفسیر و آزادی را در کنار هم نشاند؛ از دکتر علی‌اکبر فرهنگی در حوزه مدیریت و ارتباطات تا دکتر حکمت‌اله ملاصالحی در باستان‌شناسی و فلسفه فرهنگ. بجز این بزرگان، بسیاری از شخصیت‌های دیگر را نیز می‌توان نام برد که هر یک بخشی از تاریخ فرهنگی، سیاسی و اجتماعی این مرز و بوم را ساخته‌اند. این پیشینه ما را متعهد می‌کند که «خواندن» را نه یک عادت فردی، بلکه یک مسئولیت جمعی بدانیم. در جهانی که حافظه جمعی گاه در هیاهوی روزمرگی گم می‌شود، «خواندن» پلی است میان نسل‌ها. ما وظیفه داریم این پل را زنده نگه داریم تا جوانان بتوانند با شناخت گذشته به آینده فکر کنند.این کارشناس رسمی دادگستری در بخش دیگری از این گفت‌وگو به اثرات ترویج کتاب‌خوانی در زیست‌جمعی اشاره کرد و ادامه داد: «خواندن» تجربه‌ای است که انسان را از روزمرگی بیرون و به افق‌هایی می‌برد که در آن فهم، مسئولیت و هم‌زیستی معنا پیدا می‌کند. در مدیریت شهری کتاب صرفاً منبع دانش محسوب نمی‌شود؛ بلکه آن را بستری می‌دانند برای شکل‌گیری زیست جمعی آگاهانه و رسیدن به جایی که در آن شهروندان بجز زندگی در کنار هم بتوانند با هم گفت‌وگو کنند.حامد صادقیان در پایان گفت: اگر قرار است ایران آینده‌ای انسانی‌تر و همدل‌تر داشته باشد، باید از همین حالا «خواندن» را به عنوان تجربه‌ای والا جدی گرفت. «خواندن» مراقبت از امکان فهمیدن است و فهمیدن، نخستین گام در ساختن جامعه‌ای است که در آن شهروند نه فقط ساکن شهر که شریک آینده آن است. شریک در نوشتن متنی که نامش «ایران» است. بازگشت |