صفحه اصلي > فرهنگی > «خواندن»؛ پالایش زبان و بازشناسی معناست
«خواندن»؛ پالایش زبان و بازشناسی معناستامروز, 10:46. نويسنده: monshi |
 خواندن، اگر با دقت و تأمل همراه باشد، می‌تواند زبان را از غبار روزمرگی پاک کند و معنا را به جایگاه اصلی‌اش بازگرداند. به گزارش ستاد خبری سی‌وسومین دوره هفته کتاب جمهوری اسلامی ایران، سحر شهامت‌رزم، ویراستار، درباره شعار «بخوانیم برای ایران» گفت: در کار و زندگی من، خواندن همیشه با نوعی مسئولیت همراه بوده است. مسئولیت نسبت به زبان، نسبت به معنا و نسبت به مخاطبی که قرار است با متن روبه‌رو شود. این مسئولیت یادآوری می‌کند که «خواندن» باید از سطح عبور کند و تنها در این صورت است که می‌تواند به پالایش برسد. این در سطح پالایش زبان است. حال در معنای متعالی‌تر «خواندن» اگر از سطح عبور کند به پالایش فکر و در نهایت پالایش رابطه ما با جهان می‌رسد. وی افزود: در ویراستاری، ما با متن‌هایی مواجهیم که گاه پر از تکرار، ابهام یا شتاب‌اند. کار ما فقط حذف یا اصلاح نیست؛ بلکه بازگرداندن معنا به جایگاه خودش است. این کار، اگر با دقت و احترام انجام شود، می‌تواند به نوعی بازشناسی منجر شود؛ بازشناسی آنچه نویسنده می‌خواسته بگوید و آنچه مخاطب باید بتواند بفهمد. این فرآیند، برای من، نوعی خواندن است که با مسئولیت همراه است؛ مسئولیتی که به زیست جمعی هم مربوط می‌شود.شهامت‌رزم ادامه داد: وقتی می‌گوییم «بخوانیم برای ایران»، برای من یعنی بخوانیم برای وضوح، برای دقت، برای گفت‌وگویی که در آن زبان، نه ابزار فریب، بلکه امکان فهمیدن باشد. ایران، فقط مجموعه‌ای از خاک و مرز نیست؛ مجموعه‌ای از صداهاست، از روایت‌ها، از تلاش‌هایی برای معنا دادن به تجربه زیسته. اگر زبان در این تلاش‌ها گم شود، فهم هم گم می‌شود و اگر فهم گم شود، همدلی از دست می‌رود.وی با اشاره به نقش خواندن در تربیت فرهنگی گفت: خواندن، اگر با تأمل همراه باشد، می‌تواند ما را از شتاب بیرون بیاورد. می‌تواند به ما یاد بدهد که هر واژه، حامل بار معنایی است و هر جمله، مسئولیتی دارد. این نوع خواندن، به‌ویژه در فضای عمومی، می‌تواند به شکل‌گیری نوعی حساسیت فرهنگی نسبت به زبان، روایت و دیگری منجر شود. شهامت‌رزم در پایان گفت: اگر بخواهیم جامعه‌ای بسازیم که در آن زبان، معنا و مسئولیت در کنار هم باشند، باید خواندن را جدی بگیریم. خواندن، مراقبت از امکان گفت‌وگوست و گفت‌وگو، نخستین گام در ساختن جامعه‌ای است که در آن، متن فقط نوشته نیست؛ بلکه نشانه‌ای است از احترام به فهم، به دیگری و به وطن. بازگشت |