صفحه اصلي > گفتگو > جلال مقامی: بعد از 52 سال می گویند صدای من تناسبی با دوبله ندارد
جلال مقامی: بعد از 52 سال می گویند صدای من تناسبی با دوبله ندارد19 آذر 1393. نويسنده: monshi |
 برخی از هنرمندان پیشکسوت با صدایشان ما را به خاطرات دور و نزدیک میبرند و برخی با تصاویرشان. شاید کمتر هنرمندی را سراغ داشته باشیم که مثل جلال مقامی صدایش ما را به آرامشی دانشین برساند و تصویرش هر مخاطبی را جذب کند. بدون شک با شنیدن نام جلال مقامی، همه مخاطبان پروپا قرص تلویزیون در دهه 60 و 70 به یاد برنامه خاطرهانگیز «دیدنیها» میافتند دیر زمانی است که او را نمی بینیم و کمتر از او خبری داریم. اگر چه همیشه یادش میکنیم، برای همین به سراغش رفتیم تا خبری از حال و احوال این روزهایش بگیریم اما استاد دوبله ایران این روزها حال و روز خوبی ندارد چون گلایه مند است از آنهایی که قدر هنر و هنرمند را نمیدانند. مدتی است شما حضور کمتری در رادیو و تلویزیون دارید. این روزها چه می کنید؟ بله، درست است، در حال حاضر شاید هر یک یا دو ماه یکبار در یک فیلم به عنوان دوبلور حضور پیردا کنم و برنامه ای هم در رادیو البرز (کرج) دارم. به خاطر مشکلات شخصیتان کمتر وقت میگذاید یا دلیل دیگری دارید؟ جالب است برایتان بگویم که بسیاری از دوستان، مدیران و همکاران من بعد از 52 سال کار شرافتمندانه، تازه به این نتیجه رسیده اند که جلال مقامی نه تنها کارش را بلد نیست و صدایش تناسبی با دوبله ندارد، بلکه به اشتباه وارد این کار شده است! شوخی می کنید؟! اصلاً من با اغلب مؤسسه های رسانه ای در کشور همچون قرن بیستم، پارس ویدئو، دنیای تصویر هنر، رسانه های تصویری و... همکاری میکردم، اما به ناگاه و در عرض چند ماه همگی به این نتیجه رسیدند که جلال مقامی توانایی و استعداد این کار را ندارد و بهتر است این کار را نکند، حتی در دوبلاژ سازمان هم دیگر کمتر به سراغ من میآیند. این رسمش نبود... اجازه بدهید در مورد برنامه جاودان «دیدنیها» که حدود 16 سال با اجرای شما پخش می شد و مخاطبان بسیاری هم داشت بپرسم. با اینکه این برنامه بسیار مخاطب پسند بود چرا آن را ادامه ندادید؟ من دوست داشتم ادامه بدهم، اما همان دوستان نظر دیگری داشتند. به عقیده آنها عمر برنامه «دیدنیها» به سرآمده بود و این برنامه باید جای خود را به برنامه های جدیدتری میداد، البته من این نگاه دوستانم را هم قبول دارم، اما به هر حال به گفته بسیاری از کارشناسان و همکاران مطبوعاتی شما برنامه «دیدنیها» آنقدر جذابیت داشت که بتواند سالهای سال ادامه پیدا کند. با این اوصاف، شما وضعیت دوبله ایران را در چند سال آینده چگونه ارزیابی می کنید؟ شما میدانید که دوبله ایران همواره جایگاه رفیعی داشته و افرادی که از گذشته در این حیطه کار می کردند، ماهر و حرفهای بودند و شاخصه های کاری خود را می شناختند. من هرگز بر این باور نیستم که جوانها نباید وار کار بشوند و مسیر دوبله ایران باید همواره توسط نسل من ادامه یابد، اما جوانهایی که وارد کار می شوند باید آموزش ببینند و چم و خم کار را خوب بشناسند. بگذارید واقعیت را بگویم که با ادامه روند فعلی چند سال آینده شاهد این اتفاق خواهیم بود که دوبله ایران از جایگاه رفیع خود را به سطح نازلی برسد. در همه این سالها عکسها و تصاویر بسیاری از شما منتشر شده اما در اغلب آنها شما هیچگاه لبخندی روی لب ندارید. این ژست شما برای تصاویرتان است؟ این ویژگی چهره من است و به نظرم یکی از دلایل موفقیت من در اجرای برنامه «دیدنیها» هم همین موضوع بود. البته اینکه کم میخندم دلایل دیگری هم دارد، به قول صادق هدایت «در زندگی زخمهایی وجود دارند که مثل خوره روح آدم را میخورد و...» زخمهایی که نمی شود به زبان آورد! در این سالها بیماری دخترم من را خیلی آزار داد. با وجود اینکه در بیش از 40، 50 فیلم ایفای نقش کرده اید و در فیلمهای بسیاری جای بازیگران بزرگی هم صداپیشگی کرده اید در رادیو و تلویزیون هم سالها فعالیت داشته اید، آیا خودتان اصل رادیو، تلویزیون و یا فیلم دیدن هستید؟ به شدت. من فقط برنامه های جدی و خبری تلویزیون را دوست دارم و شکبه های رادیو هم رادیو فرهنگ را می پسندم، در مقابل هر هفته چند فیلم را در منزل میبینم و باید بگویم یکی از تفریحات خوب من، فیلم دیدن است. هفته نامه سروش بازگشت |