صفحه اصلي > گفتگو > من باید قهرمان جهان و المپیک بشوم
من باید قهرمان جهان و المپیک بشومامروز, 10:54. نويسنده: monshi |
 گفت‌و‌گو خبرنگار سپیدار نیوز ، با زهرا قربانی ولائی ورزشکار ملی ماهدشت که نبود وسایل و ابزار ورزشی وی را از قهرمانی جدا نکرد. زهرا قربانی ولائی ورزشکار البرزی از شهر قهرمان پرور ماهدشت که این روز‌ها نامش در رشته «فیتنس چلنج» بر سر زبان‌ها است، توانست با پشتکار و انگیزه مثال‌زدنی، عنوان نخست مسابقات کشوری را از آن خود کند.وی در گفت‌و‌گو با خبرنگار از ماهدشت ، از مسیر دشوار، اما شیرین موفقیت‌هایش، نقش مادر و مربی در این راه و همچنین اهداف بزرگش برای حضور در رقابت‌های بین‌المللی سخن گفت.قربانی گفت: حدود دو سال است به صورت تخصصی فیتنس چلنج کار می‌کنم و روز اول که برای تست به باشگاه رفتم مربی‌ام گفت ۱۰ برپی بزنم، همان‌جا از حال رفتم، اما همان لحظه انگیزه‌ای در وجودم شکل گرفت که مسیرم را تغییر داد.وی درباره کارنامه ورزشی خود، توضیح داد: پیش از این قهرمانی، یک مقام استانی و دو مقام کشوری شامل یک نقره و دو برنز داشتم، اما این بار توانستم به مدال طلا دست پیدا کنم.این قهرمان درباره روند آماده‌سازی خود، گفت: خارج از فصل مسابقه روزی دو پارت تمرین دارم، اما نزدیک مسابقات این میزان به سه یا چهار پارت در روز می‌رسد و حتی یک روز در میان در باشگاه شبیه‌سازی مسابقه داشتیم، تا بدن و ذهنم آماده رقابت شود. قربانی در خصوص سختی‌های مسابقات، عنوان کرد: بزرگ‌ترین مشکل نداشتن ریکاوری بود، فشار تمرین و رژیم صددرصد انرژی زیادی می‌گیرد و بدن را خسته می‌کند. وی ادامه داد: از نظر جسمی فشار تمرین باعث ضعف سیستم ایمنی و احتمال آسیب‌دیدگی می‌شود، از نظر روحی هم رژیم‌های سخت بی‌حوصلگی و بی‌انگیزگی ایجاد می‌کند. وی با لبخند از مهم‌ترین لحظه مسابقه یاد کرد و گفت: وقتی اسمم را به‌عنوان نفر اول صدا کردند، تمام خستگی‌هایم از بین رفت و واقعاً نمی‌شود آن لحظه را توصیف کرد. در پاسخ به سؤال خبرنگار مبنی بر کمبود امکانات ورزشی، این قهرمان توضیح داد: روز‌هایی که دمبل نداشتم در پارک با سنگ حرکت لانج می‌زدم، برایم مهم نبود چه ابزاری در اختیار دارم، فقط می‌خواستم تمرینم را انجام بدهم.قربانی درباره مشکلات حمایتی و مالی مسیر خود، گفت: بعد از فوت پدرم، تنها حامی‌ام مادرم بود، مادرم همیشه کنارم ماند و حمایتم کرد، خیلی‌ها در مسیر سنگ‌اندازی کردند؛ حتی وقتی نیمه‌شب تمرین می‌کردم، مورد تمسخر قرار می‌گرفتم، اما برایم مهم نبود، چون هدف داشتم و مادرم همیشه همراه من بود. وی مهم‌ترین درس این مسیر را چنین توصیف کرد: تلاش، استمرار، پشتکار، اراده، انگیزه، امید و صبر، اینها رمز موفقیت من بودند.این قهرمان درباره برنامه‌های آینده، گفت: تمرینات و تغذیه ما با برنامه‌ریزی دقیق مربی تا ماه‌ها و حتی سال آینده مشخص است، قطعاً انتظار دارم، در رقابت‌های بین‌المللی مدال طلا بگیرم.این قهرمان ملی، بیشترین نقش را در موفقیت خود متعلق به مربی و مادرش دانست و گفت: بدون آنها رسیدن به این جایگاه ممکن نبود.قربانی در توصیه به بانوانی که علاقه‌مند به این رشته هستند، گفت: اگر به عقب برگردم، باز هم این رشته را انتخاب می‌کنم و توصیه‌ام به بانوان این است که از سختی‌ها نترسند و با اراده مسیر را طی کنند.وی انگیزه اصلی خود را لذت موفقیت و مسیر قهرمانی دانست و افزود: ورزش باعث شده با انگیزه‌تر و قوی‌تر شوم.قربانی در پایان تاکید کرد: موفقیت بانوان ورزشکار می‌تواند جایگاه ورزش زنان را در کشور ارتقا دهد و جمله‌ای را که همیشه به خودم یادآوری می‌کنم این‌گونه است که؛ باید قهرمان جهان و المپیک بشوم. بازگشت |