صفحه اصلي > گزارش > تجسم تاریخ ایران در مجسمه های هنرمند گمنام البرزی
تجسم تاریخ ایران در مجسمه های هنرمند گمنام البرزی17 مهر 1392. نويسنده: monshi |
 هر انسانی از دیرباز برای اینکه احساسات و افکار خود را به دیگران انتقال دهد از ابزار، رفتار و کرداری استفاده کرده است و هنرمندان که خود منبع احساسات و افکار خاص خویش هستند چنین اقدامی را با ابزار خاص خود یعنی «هنر» به منصه ظهور رسانده اند. مجسمه سازان و یا تندیس گران نیز از زمره همین هنرمندان هستند. اما متأسفانه در شرایط کنونی شاهد آن هستیم که برخی از این هنرمندان که خود با ساختن سازه هایشان یادها و خاطره ها را به تاریخ پیوند می زنند در گمنامی زندگی می کنند و بدتر از آن به سختی نیز امرار معاش می کنند. هر اثر هنری آفریده ای است از دستان هنرمندی که موضوعی را به صورت بیان هنری جلوه گر می شود و همانطور که مشخص است این موضوع می تواند در رابطه با حوزه های مختلف فکری پرورده شده باشد، از فعل و انفعالات روانِ آدمی و نتایج فعالیت های جسمش که به مسائلی چون دین و اقتصاد و اجتماع و سیاست و غیره ختم می شود گرفته تا مسائل پیرامون طبیعت و گیتی، و یا به قولی از شیر مرغ تا جان آدمیزاد همه و همه می توانند هدف و موضوعِ هنرمندی برای بیان و ارائۀ هنری قرار بگیرند. همانطور که گفته شد هنرمندان مجسمه ساز و تندیس گر نیز از این قاعده مثتنی نبوده و اتفاقاً خیلی هم خاص تر به این موضوعات می پردازند و یا در واقع مجسمه سازی هنری است کهن و تاریخی که همواره مورد توجه خاص و عام بوده، زیرا همانطور که پیداست و به گفته برخی از صاحب نظران «در بسیاری از موارد مجسمه به مثابه کتابی است که از رویداد ها و احوالات ادوار مختلف تاریخی (گذشته،حال، آینده) خبر می دهد». حیاتی دوباره برای مجسمه سازی ایران البته در مقطعی تدریس این هنر و آموزشهای آکادمیک مخصوص به آن متوقف شد ولی خوشبختانه شاهد آن بودیم که پس از رفع شبهات و فتوای قاطع علما در این زمینه مجدداً آموزشهای مربوطه از سر گرفته شد. طاهر شیخ‌الحکمایی- از مجسمه سازان معاصر و صاحب نام کشورمان- نیز پیش از این در مصاحبه ای با یکی از خبرگزاری هابه همین موضوع اشاره کرده و فتوای علما را حیاتی دوباره در جان مجسمه سازان می داند. این هنرمند معتقد است با وجود وقفه طولانی در تدریس رشته مجسمه‌سازی، این هنر با نظر قاطبه علما و مراجع تقلید بعد از انقلاب اسلامی حیاتی دوباره یافت. به گفته وی رشد مجسمه‌سازی بعد از انقلاب اسلامی جهشی بوده و علیرغم وقفه چندین ساله در امر آموزش، رشد قابل توجهی در این زمینه مشهود بوده است. این هنرمند در همین باره ابراز می دارد: در اواخر دهه 60 هنر مجسمه‌سازی دچار وقفه‌ای شده بود که همزمان با ریاست آقای مهدی چمران بر دانشگاه تهران زمزمه‌هایی برای بازگشت این رشته به دانشگاه بود که برنامه مدون و شرح درس‌های این رشته با توجه به نیازهایی که وجود داشت توسط آقای «یوآف دارش» نوشته شد و من هم موضوع رساله‌ام را «هویت حقیقی مجسمه‌سازی» انتخاب کردم که در بخشی از آن به نظرات و فتواهای علما و مراجع تقلید درباره هنر مجسمه‌سازی پرداختم. مجسمه سازی بازگشت |