صفحه اصلي > یادداشت > پرستار، حس خوب آرامش
پرستار، حس خوب آرامش1 بهمن 1396. نويسنده: monshi |
 شنیدن برخی واژه‌ها در زندگی، برای انسان یادآور خاطراتی می‌شوند که با تلخی‌ها و شیرینی‌هایی همراه است و واژه آشنای "پرستاری" ازجمله آن‌ها است که ناخودآگاه انسان را به یاد آرامش می‌اندازد. پرستار، این مخلوق بردبار خدا را می‌توان وسیع‌تر از آسمان، مقاوم‌تر از کوه، زلال‌تر از آب، پاک تراز آینه، مهربان‌تر از مادر و درنهایت فرشته رحمت، تصور کرد. پیامبر (ص) فرمود: کسی که یک‌شب از بیماری پرستاری کند، خداوند او را با ابراهیم خلیل (ع) محشور خواهد کرد و او همانند برق خیره‌کننده و درخشان از صراط عبور می‌کند. پنجم جمادی‌الثانی مصادف با روز میلاد باسعادت پرچم‌دار کربلا پس از واقعه عاشورا، حضرت زینب کبری (س) است که در تقویم ما این روز به نام روز پرستار نام‌گذاری شده است. پرستاری از بیمار کربلا، امام سجاد (ع) و مصیبت‌زدگان اهل‌بیت، پس از واقعه خونین صحرای کربلا بر عهده حضرت زینب (س) بود و وی توانست رسالت مهم حفظ نهضت حسینی را باوجود ناملایمات فراوان تا آخرین رمق به سرانجام برساند. تجلیل از مقام والای آن حضرت در چنین روزی موجب تقویت روحیه پرستاران شده و به آن‌ها قوت قلب می‌دهد تا در سخت‌ترین شرایط نیز، حضرت زینب (س) را الگوی خود قرار دهند. انس آن‌های بی‌ادعایی که با خلوص نیت، تمام زمان کاری خود را صرف بیمارانی می‌کنند که حتی گاهی امیدی به زنده ماندن آنان در زمان کوتاه هم وجود ندارد. برخی حرفه‌ها نظیر اقدامات امدادی و خدمات‌رسانی و این حرفه نیز از این مشاغل به شمار می‌روند. شب‌زنده‌داری و مراقبت طولانی از عزیزترین فرد در زندگی شخصی، گاهی انسان را دچار خستگی کرده و گاه ناامید می‌سازد، اما این سپید پوشان بی‌ادعا سال‌ها را کنار عزیزان ما سپری می‌کنند بدون این‌که لحظه‌ای لبشان از لبخند خالی شود. پس از بستری کردن بیمار و سپردن وی به دست خداوند، تنها دل‌خوشی خانواده‌ها وجود انس آن‌های پر عاطفه‌ای است که مانند فرشتگان رحمت بر بالین بیماران حاضر می‌شوند. آنگاه‌که امیدشان از همه‌جا به‌جز خدا، ناامید شده، فقط و فقط مراقبت و لبخند زیبای پرستار است که می‌تواند بار دیگر امید را در دل آنان زنده نگه دارد. بیمارانی هستند که هفته‌ها، ماه‌ها و گاهی سال‌ها زندگی خود را در کنار این ملائک آسمانی سپری می‌کنند و زمانی که پدر، مادر، همسر و فرزندان بیمار، او را ترک می‌کنند، دل‌خوشی به وجود پرستاران دلسوز موجب ایجاد جرقه امید در دل آن‌ها می‌شود. این شغل شریف تنها به بیمارستان‌ها و درمانگاه‌ها ختم نمی‌شود، بلکه مراقبت از کودکان بهزیستی، معلولان و سالمندان فراموش‌شده در گوشه و کنار این مرزوبوم، شاخه‌هایی از درخت پربار پرستاری است. دستان لرزان پدری که سال‌هاست از لمس صورت فرزندانش بی‌نصیب مانده، آغوش پرمهر مادری که مدت‌زمانی طولانی مملو از مهر فرزندانش نشده، پاهای کودکی معلول که چشم‌انتظار همراهی والدین خود است، همه و همه خلأهایی هستند که فقط باوجود و همراهی پرستاران دلسوز پر می‌شوند. هنوز فراموش نشدند پرستاران رشیدی که در طول دوران جنگ با امدادرسانی به رزمندگان و مجروحان، جان‌فشانی کرده و خود نیز درنهایت، شربت شیرین شهادت را نوشیدند. مقام معظم رهبری در رابطه با مقام وارثان عاطفه و شجاعت می‌فرماید: همه ما موظفیم از این انسان‌های فداکار، پر عاطفه و دلسوزی که با اعمال انسانی خود، در تمام شرایط دشوار از بیماران پرستاری می‌کنند به‌عنوان احترام به ارزش انسانی والا، قدردانی کنیم. ارزش این حرفه آن‌قدر بالاست که حضرت امام خمینی (ره) می‌فرمایند: پرستاری شغل شریف و ارزشمندی است و درعین‌حال مسئولیتش زیاد است. فراموش نکنیم گاهی در حیات و ممات بیماران، نقش این عزیزان آن‌قدر مهم است که این موضوع حساسیت بالای این شغل را نشان می‌دهد. نوع‌دوستی، تعهد و مسئولیت‌پذیری، مهربانی و صمیمیت، وظیفه‌شناسی، فداکاری و ایثار ازجمله صفاتی هستند که به‌سادگی می‌توان آن‌ها را به این انس آن‌های شریف نسبت داد. حلم و صبر چه سرمایه عظیمی است که خداوند به این عزیزان عطا کرده است و زمانی که بیماران دل‌تنگ و خسته از درمان، با برخوردی تند، توقعشان از پرستار آن‌قدر زیاد می‌شود که لب به اعتراض باز می‌کنند، این سرمایه‌ها به کمک آن‌ها آمده و با برخورد ملایم موجب آرامش بیماران می‌شوند. منش پرستاری به‌گونه‌ای است که در مقابل تمام این ناملایمات به‌آرامی برخورد کرده درحالی‌که تحمل این شرایط و حتی شنیدن آن برای دیگران ناخوشایند می‌شود. اکنون با توجه به موارد مذکور، به‌سادگی می‌توان پی برد که دوندگی‌های شبانه‌روزی و بی‌وقفه پرستاران در تمام مراکز خدماتی و درمانی چه ارزشی دارد و آن‌ها نزد خداوند متعال از چه جایگاه و مقامی برخوردار هستند. بازگشت |