صفحه اصلي > یادداشت > باید و نبایدهای جشن طلاق
باید و نبایدهای جشن طلاق25 مهر 1402. نويسنده: monshi |
 دنیای امروز اما گویا با «فلسفه شادی» در جنگ است! دل شکسته سیری چند وقتی زنی برای جدایی از مردش جشن می گیرد! آری سخن از جشن طلاق است که در کنار «سگ بازی، قبول کردن موش به فرزندی، عقد اخوت با گربه و برادری با سنجاب» از عجایب این روزها به شمار می رود! محسن زارع گاریزی/جشن طلاق یکی از نوفرهنگ های عجیب و غریبی است که مدتی است باب شده و برخی زوج ها وقتی تصمیم می گیرند جدایی شان را به طور رسمی به تمام اعضای فامیل و دوستان خود اعلام کنند، درست مثل روز ازدواج شان به آرایشگاه می روند، کفش و لباس نو به رنگ سفید یا مشکی می پوشند، همه را دعوت می کنند و حتی کیک طلاق هم سفارش می دهند. البته داستان جشن طلاق هم مانند سایر القائات بیرونی، از کشورهای غربی به فرهنگ ما رسیده است. ماجرای جشن طلاق ابتدا در انگلستان آغاز شد. زمانی که زوج‌های انگلیسی پس از طلاق و جدا شدن از هم و به مناسبت این حادثه مهم! دوستان و آشنایانشان را به میهمانی دعوت می‌کردند و برای این مجلس کیک بزرگی را که عروسک‌هایی از زن و شوهری که از هم جدا می‌شوند روی آن قرار داشت سفارش می‌دادند.ازدواج روندی است که با سرمایه گذاری عاطفی و اجتماعی میان دو فرد اتفاق می افتد و دو طرف نیز در طول مدت زندگی خود تلاش می کنند تا با تفاهم و همدلی از رسیدن به مرحله آخر که جدایی است، جلوگیری کنند. در مجموع هر نوع جدایی دردناک است و به همین دلیل در تمام ادوار تاریخی و فرهنگ ها همواره سعی بر این بوده است که به طور مستقیم یا غیر مستقیم از این اتفاق جلوگیری شود. جدایی یک ناکامی بزرگ و تجربه سنگین است، حالا چه فرد به آن اعتراف کند و چه نکند، چه به ازدواجش علاقه داشته باشد و چه نداشته باشد. افراد در زمان جدایی واکنش های متفاوتی از خود نشان می دهند. برخی بدون انجام کار خاصی روال زندگی خود را در پیش می گیرند، برخی دیگر ممکن است به سرعت دوباره ازدواج کنند یا با فرد دیگری وارد رابطه شوند. در واقع با انجام چنین کارهایی نوعی همپوشانی ایجاد می کنند تا آسیب های ناشی از جدایی برای شان کمتر و قابل هضم تر شود. بنا بر متقضیات روزگار حالا مد به سمتی رفته است که برخی افراد برای اعلام جدایی خود متوسل به برگزاری مراسمی به نام جشن طلاق می شوند تا با توسل به چنین رفتارهایی خشم و ناکامی و سرخوردگی خود را تسکین دهند. البته برگزاری این نوع مراسم ها و توسل به روش های مشابه هرگز درد ناشی از جدایی را در افراد کاهش نمی دهد. بیایید قبول کنیم طلاق گرفتن حتی از پست ترین انسان ها نیز جشن گرفتن ندارد، ازدواج با یک آدم پست یعنی یک اشتباه که هرگز نمی توان تصور کرد اشتباه کردن برای کسی خوشایند بوده باشد جبران اشتباه هم با جشن گرفتن بیشتر به یک تنبیه و فرار از واقعیت چرکین شبیه است که اگر امروز نه، فردا حتما سر باز خواهد کرد.خداوند ازدواج را برای آرامش حلال کرده است، حتی در کشورهایی که مسلمان نیستند هم مردان و زنان دوست دارند کسی را که به او احساس عشق دارند تنها برای آنها بماند، هیچ مرد و زن کاملی وجود ندارند، مودت را چاشنی اختلاف هایمان کنیم و اگر راهی جز طلاق باقی نماند آن را به عنوان چیزی که به صلاح ماست بپذیریم و با جشن گرفتن این واقعه تلخ، تضاد نامبارکی را برای نسل بعدی به ارث نگذاریم. نسل های بعد از ما فرزندان ما هستند پس به آنها احترام بگذاریم. بازگشت |