پایگاه خبری و تحلیلی سپیدار آنلاین

آب نخستین و اساسی ترین مایه حیات بشری و از اصلی ترین زیربنا‌های توسعه پایدار و گرانبهاترین ثروتی است که در اختیار بشر قرار گرفته است. به خصوص در کشور ما که سطح وسیعی از زمین را مناطق خشک و کویری در برگرفته است.
زری اسفندفر/ 70 درصد از سیاره ی خاکی ما پوشیده از آب است با وجود این در گزارش زیست محیطی سازمان ملل، " Geo-4" پیش بینی می شود که در سال 2050 میلادی، پنج میلیارد و یک میلیون نفر از کمبود آب رنج خواهند برد. با توجه به اقلیم خشک و شکننده کشور و با در نظر گرفتن خشکسالی های اخیر اهمیت آب به عنوان یک نهاده حیاتی بیش از پیش مشخص می شود و در صورتی که براساس توسعه پایدار برای منابع آب برنامه ریزی نکنیم، در آینده کشور با معضلات غیرقابل حلی مواجه خواهد شد.علاوه بر آن کمیابی منابع آبی و عدم توانایی انسان در تولید آب برخلاف دیگر محصولات توجه بیش از پیش به اقتصاد منابع آب را می طلبد. اقتصاد آب، در بسیاری صنایع که از آب به عنوان یک عامل اصلی استفاده می‌شود تا حد زیادی حائز اهمیت است.ارزش آب به‌عنوان کالای اقتصادی بیانگر شناخت روزافزون آب به‌عنوان یک منبع کمیاب و مولد است. بنابراین باید با توجه به اصول اقتصادی کارآیی و برابری تخصیص داده شود. درک این موضوع که آب یک کالای اقتصادی است، نیاز به ارزیابی هزینه‌های گسترده‌‌تر برای اقتصاد علاوه بر هزینه‌های مالی سنتی‌‌تر برای کاربران فردی را هنگام وزن‌‌سنجی نشان می‌‌دهد.اقتصاد آب به مسئولان یک کشور کمک می‌کند تا منابع آب با سطح کیفی بالا در اختیار افراد قرار بدهند. با توجه به این می‌توان از بروز مشکلات مربوط به سلامتی و بیماری‌های ناشی از آب آلوده جلوگیری کرد.در شرایط کنونی جهان، آب نه‌تنها به‌عنوان یک کالای اقتصادی مهم شناخته می‌شود، بلکه همه جوامع به نقش بی‌بدیل و بدون جایگزین آب پی برده‌اند؛ از همین رو، حفاظت منابع آب در دسترس و نیز تلاش برای دسترسی به منابع جدید آب به اولویت‌های اصلی دولت‌ها تبدیل شده است. مصرف بهینه آب متضمن توسعه پایدار خواهد بود و حفظ کیفیت زندگی و رفاه مردم، باعث حفظ منابع ارزشمند آب نیز خواهد شد. در کنار تکالیف دولتی موجود در حوزه مدیریت مصرف، ضروری است که بهینه‌سازی مصرف آب در همه فعالیت‌های روزمره در محیط خانه و یا کسب‌وکار صورت پذیرد.