پایگاه خبری و تحلیلی سپیدار آنلاین

مردم استان البرز در آخرین روز ماه صفر و در سالروز شهادت عالم آل محمد حضرت امام رضا(ع) به سوگ نشستند.
مردم مومن و دوستار اهل بیت علیهم السلام شهرستانهای مختلف استان البرز شامگاه دوشنبه و روز سه شنبه همزمان با سالروز شهادت هشتمین ستاره امامت و ولایت امام رضا (ع) با حضور در مساجد، تکایا ، هیات مذهبی و امامزادها و بقاء متبرکه اقامه عزا کردند. بیرق های برافراشته شده سیاه مزین به نام علی بن موسی الرضا (ع) در شهرهای استان البرز حکایت از غم و اندوه شهادت این امام همام دارد و امام زاده هایی چون امامزاده حسن (ع) و امامزاده محمد (ع) شهرستان کرج نیز مملو از جمعیت دلسوخته ای بود که در عزای امام هشتم به عزاداری پرداختند. سخنرانان و روحانیت معزز و آگاه نیز در مجالس عزای امام رضا (ع) در شامگاه سی ام صفر در سخنرانی های خود به تشریح و بیان زوایای مختلف شخصیت معنوی و علمی و اخلاقی عالم آل محمد پرداختند. قرائت زیارتنامه امام رضا(ع) و پهن کردن سفرهای نذری نیز از دیگر برنامه های مشترک در آیین های عزاداری شهادت امام رضا(ع) است. مردم شهرستانهای فردیس ، ساوجبلاغ ، اشتهارد ، نظرآباد و طالقان نیز همانند مردم کلانشهر کرج مرکز استان البرز سالروز شهادت امام رحمت و مهربانی را با برپایی مجالس سخنرانی و مرثیه خوانی به عزاداری پرداختند. امام علی بن موسی الرضا علیه السلام در یازده ذیقعده 148 ق در شهر مدینه به دنیا آمد. پدر بزگوار آن حضرت، امام موسی کاظم علیه السلام نام مبارک او را «علی» گذاشت. کنیه آن حضرت «ابوالحسن» و مشهورترین لقبش «رضا» است. دیگر القاب آن امام همام عبارتند از: «صابر»، «فاضل»، «رضیّ»، «وفّی»، «صدّیق»، «زکی»، «سراج اللّه» و «نورالهدی». در سال 183 ق با شهادت امام موسی کاظم علیه السلام ، امامت امام رضا علیه السلام شروع شد. آن حضرت 35 سال بیشتر سن نداشت که زمام امور امامت را به دست گرفت و هدایت و راهنمایی فکری و اعتقادی جامعه اسلامی را عهده دار شدند. امام موسی کاظم علیه السلام در فرصت های مختلف به معرفی امام رضا علیه السلام به عنوان امام و وصی بعد از خود می پرداخت و از یاران و شاگردان خود بر این امر مهم گواهی می گرفت. مدت امامت آن حضرت بیست سال طول کشید که هفده سال آن در مدینه و سه سال آخر آن در خراسان سپری شد. مأمون که برای حفظ حکومت خود امام رضا علیه السلام را از مدینه به مرو آورده بود و با ترفندهای خود و اطرافیان به اهداف خود نرسیده بود، وقتی که رفتار و قاطعیت آن حضرت را دید، دریافت که گفتار و رفتار آن حضرت در نهایت موجب ضعف و تزلزل حکومت او می شود و از سوی دیگر عباسیّان همواره در مورد ولایت عهدی امام رضا علیه السلام مأمون را تهدید می کردند و به او هشدار می دادند. در نتیجه وی تصمیم گرفت که آن حضرت را به گونه ای از میان ببرد. ولی کاملاً مراقب بود که این عمل به طور کاملاً محرمانه انجام گیرد تا مسئله جدیدی برای حکومتش پیش نیاید. لذا با مسموم کردن آن حضرت به هدف خود رسید. امام علیه السلام در روز آخر صفر بر اثر زهر مسموم و دعوت حق را لبیک گفت و به اجداد پاکش پیوست.