پایگاه خبری و تحلیلی سپیدار آنلاین

سپیدارآنلاین: 28 ماه صفر، آخرین روزهای وداع با پیامبر اعظم (ص)، امام حسن مجتبی (ع) کریم اهل بیت و خورشید پرفروغ آسمان هشتم امامت و ولایت امام رضا(ع) سرگشتگی شیعیان را افزون و شهر را سراسر سیاه پوش عزا و ماتم از این مصیبت عظمی ساخته است.
آخرین روزهای ماه صفر است و شهر سراسر در اندوه و ماتم غرق می شود، دیده ها پر گهر و سینه ها مملو از غمی سنگین، حزنی غریب که درچهر هلال ماه هم نشسته، حتی خورشید هم چهره اش همرنگ محرم شده و خون دل می خورد. عرشیان جمع اند؛ قدسی نفسان در این واقعه جان سوز دیدگانشان همچون چشمه زمزم می جوشد... شب وداع پیامبر همچون صبح قیامت در برابر دیدگان آسمانیان مجسم می شود....دراین روز سایه وحی از روی زمین و زمینیان رخت برمی بندد و آسمان آشفته و پریشان خاطر می گرید..... از رحلت تو چه بگوئیم و چه بنویسیم که براستى وصف این غم بزرگ، این رحلت جانگداز و وصف کبرى و داهیه عظمى در توان هیچ قلمی نیست؟ محمد (ص) ای گرامیترین خلق نزد پروردگار، اى آفتاب جانبخش جهان، اى روح وجود عالم، براستى کدامین قلم است که از تو، به صورتى بایسته و شایسته یاد کند؟ 28 ماه صفر است و مرغ جان، قصد پرواز از قفس تن را دارد. او که نفسش زندگى بود و امید، حرف هایش هیجان بود و تلاش، قدم ها و حرکاتش زندگى ساز بود و انسان ساز و لبخندش هر مشتاق عاشقى را به وجد می آورد. چقدر موثر و پر نفوذ سخن می گفت این رسول خدا، چقدر به انسان ها عشق مى ورزید این سرور انسان ها و چقدر پر جذبه بود کلامش، آنگاه که از خدا سخن می گفت، آنگاه که از گرسنگان و تشنگان و بیماران و گرفتاران سخن می گفت... یا رسول الله اکنون اندکى از عطر تن مطهر تو است که در مشام این خاکیان فرو رفته است و در دلهاشان نورى، شورى و غوغایى بى اندازه ایجاد کرده و و شوریده شان ساخته و این دلهایشان را جایگاه عشق به تو و خاندان پاک قرار داده. یا محمد(ص( عنایتى کن به این خستگان که جز آیین پاک تو چیزى نمیخواهند و جز به اشتیاق قرب الهى و محشور شدن در نزد تو، جانهاشان آرام نمى گیرد. یا محمد(ص)، ما سوخته ایم سوخته ... و اینک در سالروز رحلت تو و شهادت فرزندان عزیزت امام حسن مجتبى و امام على بن موسى الرضا علیه السلام جز اشک دیدگان چه داریم که نثار کنیم، اى رسول حق، داغ دل هاى این مردان و زنان خسته را جز با وجود مقدس تو مگر میشود آرام کرد. در این رابطه کارشناسان مذهبی معتقدند: آن حضرت معجزه ای از معجزات خداوند بود که لحظه لحظه زندگی اش خارق العاده و حیرت آور، با آمدنش بتهای درون کعبه فرو ریخت و کنگره قصر سلاطین را درهم شکست، آتش بزرگترین معابد را خاموش کرد. پیامبر اعظم (ص) سختی ها را یکی پس از دیگری پشت سر نهاده و روز بروز به آرمان های بزرگ الهی اش نزدیکتر و با فتح پایگاه اصلی تجمع شرک ورزان پیروزی را به ارمغان آورد. اینک اى خورشید درخشان آسمان نبوت، اندکى بیا و بحال این عاشقان حق و سوختگان سرزمین نظرى کن، اى پیغامبر عشق و توحید، اى حبیب خدا اى یاور مظلومان و اى چشمه جوشان ایمان و تقوى، گوشه چشمى بر این جمع پریشان و مضطر ما بینداز. قامت خمیده ات را راست کن اى پدر امت، اى رسول حق، پیکر افسرده زهرایت را در آغوش بگیر، اشک ها را از دیدگاهش پاک کن.. داغ سفر امام حسن مجتبی (ع) هم کمتر از سنگینی غم وداع با پیامبر اعظم (ص) نیست....داغ او داغ عالم و آدم است این روزها....لاله ها غربیانه دلتنگی می کنند و یاس ها در این فراق به کبودی می زنند. شهادت ناجوانمردانه امام مجتبی(علیه السلام) نیز دومین مصیبت شیعیان در آخرین روزهای ماه وداع با صفر است... آن حضرت اولین کسی بود که نور نبوت و ولایت در او تبلور یافت، امام حسن (علیه السلام)محل تلاقی و اجتماع دو دریای نور است، نور نبوت و نور امامت در دامن این دو مظهر و با سرپرستی و عنایت رسول خدا رشد و بالندگی را آغاز، و شرافت و اوصاف و ویژگیهای اخلاقی را از دو منبع کرامت و بزرگواری به ارث بردند. از لقب های پرمعنی و با ارزش حضرت مجتبی کریم اهل بیت است، یعنی انسانی پارسا و با گذشت که هر بدی را با بدی پاسخ نمی داد مگر در مواردی خاص و ویژه، صاحب سفره و اهل بخشش و کمک به نیازمند بود، بر سر سفره همیشه گسترده او گرسنه و غیر گرسنه جا می گرفتند و درب منزلش همیشه باز بود. این داغ تمام نشدنی است شب انگار مصمم به مرگ خورشید شده است... حاکم توس هم دیگر نیست او هم با جامی زهر به میهمانی باغ بهشت می رود چرخ گردون از این همه فراق و دوری کمر خم کرده است. شهادت غریبانه امام هشتم حضرت رضا(علیه السلام) سومین مصیبت عظمی شیعیان است، ایشان هم آشنا نمودن مردم با وظایف بندگی و حقوق فردی و اجتماعی، بیان بایدها و نبایدها دین و تربیت افراد جامعه بر مبنای معارف و آموزه های قرآنی در کنار رهبری مردم را در سایه ولایت سرلوحه رسالت خود قرار دادند ... از دست دادن رسول خدا(ص)، سبط اکبر امام حسن مجتبی (ع) و هشتمین امام علی بن موسی الرضا (ع) به واقع مصیبت های بزرگی برای شیعیان است و شهرها و استانهای کشور را سراسر سیاه پوش عزا و ماتم ساخته است. این روزها دیگ های نذری دوباره برپا می شود وعزاداران در روزهای پایانی وداع با ماه صفر در تکیه ها عزای ماتم را سر می دهند... عزای فراق با پیامبری که مظهر تجلی عظمت خداوند و منتخب به مقام رسالت و نبوت بود، او که وجود با برکتش منشا برکات و فیوضات رحمانی و وسیله و نردبان صعود نیاز نیازمندان به محضر باری تعالی بود ... جان کلام آنکه در این روزها پایانی وداع با