پایگاه خبری و تحلیلی سپیدار آنلاین

'نرگس ملكی' معلول مادرزاد ساكن كرج می گوید: نداشتن دست را هیچگاه مانعی برای خود تلقی نكردم ، بنابراین چون دست ندارم با پا نقاشی می كشم.
این دختر 26 ساله از روحیه ای مثال زدنی برخوردار است چنانكه هنگام گفت و گو با خبرنگار ایرنا با این جمله ها شروع كرد كه معلولیت نشستن و غصه خوردن نیست ، من به هر دری می زنم تا بتوانم به هدفهایی كه دارم برسم، آدم باید سرش رو بالا بگیره و روحیه اش را نبازه و در یك كلام معلولیت پایان زندگی نیست. نرگس گفت: این درست است كه من بدون دست به دنیا آمدم، اما از وقتی به یاد دارم تمام كارهایم را با پا انجام می دهم و به دلیل علاقه شدیدی كه داشتم قلم مو را لای انگشتان پایم قرار دادم و شروع به نقاشی كردم. او تاكنون بیش از یكصد اثر نقاشی در زمینه طبیعت و گل و گیاه كشیده و به معرض نمایش گذاشته و شماری از آنها نیز به فروش رفته است. نرگس كه به دلیل معلولیت نتوانسته ادامه تحصیل بدهد از علاقه خود به رشته ادبیات گفت و افزود: مدتی است كه تحصیل در این رشته را از سر گرفته ام و دستیابی به دكترای ادبیات را برای خود هدف قرار داده ام. او بیشتر اوقات فراغت خود را با نقاشی سپری می كند و علاوه بر رنگ روغن، نقاشی های هم با سیاه قلم و گواش می كشد. نرگس می گوید: در كودكی حتی پاهایم چندان سالم و در اختیارم نبود، اما به مرور با ورزش، تلاش و تمرین پاهایم قوی شدند، هرچند كه در طول این مدت بارها شكست خوردم و خسته شدم ولی باز با انرژی بیشتر تلاش كردم و ادامه دادم. او معلولیت خود را انگیزه‌ای قوی برای رسیدن به خواسته‌هایش می‌داند و می‌گوید: اگرچه در قیاس با انسانهای عادی توانایی كمتری داشتم اما همیشه با قدم‌های محكم تری گام بر می دارم و برای تحقق خواسته‌هایم بیش از پیش پافشاری می كنم. نرگس تاكید كرد: باوجود اینكه روی آوردن من به هنر، به دلیل علاقه ام بود اما هدف بالاتری را دنبال می كردم و آن اینكه به جامعه بویژه معلولان ثابت كنم، معلولیت محدودیت نیست.



منبع: ایرنا