پایگاه خبری و تحلیلی سپیدار آنلاین

دنیایش دنیای عروسک هاست ،چهره مهربان او مربیان را به روزهای خوب بازی های کودکی شان می برد.
هما جدیکار متولد 1333 ودارای دکترا درجه 1 نمایش عروسکی ست. از سال 1353 به صورت رسمی وارد کانون شده و دوره های آموزش را با مرحوم اردشیر کشاورز و مرحوم کامبیز صمیمی برنامه ریزی کرده و از سال 1354 به عنوان مربی وارد کتابخانه های کانون شده و ا ز مراکز واقع در وحیدیه و فخر آباد به عنوان اولین کتابخانه هایش یاد می کند. سال های 1360 تا 1376 آموزش را در مدرسه هنر و ادبیات وابسته به صدا و سیما انجام داده و از سال 1385 تا کنون در دانشگاه ها مشغول تدریس و اکنون عضو هیأت علمی دانشگاه است. از او در مورد دنیای عروسک ها می پرسیم می گوید: دنیای عروسک ها جادوی خودش را دارد ،وقتی با عروسک هستی وارد دنیای پر فانتزی و تخیلی می شوی. و وقتی وارد دنیای عروسک ها می شوی در واقع به شناخت خودت کمک می کنی زیرا هر چه در ضمیر خود آگاه و ناخود آگاه و هر چه در ذهن و دل داری بیرون می ریزی و زیبایی های را مجدداً کشف کنیم. در رابطه با دوره برگزار شده می گوید: خوش بختانه این دوره نسبت به سایر دوره ها زمان بیشتری دارد و اگر بخواهیم این فرآیند عمق پیدا کند باز هم احتیاج به زمان بیشتری نیز هست اما خوش بختانه از صبح امروز تا ساعت 14 به همت مربیان توانمند کانون در استان البرز می توانیم یک اجرا نیز داشته باشیم. وی ادامه می دهد بیشتر مربیان بر مبنای تجربه ها و آموزه های قبلی اولین عروسک شان را می سازند اما عروسک دوم به بعد متفاوت است ،ما در واقع در این دوره کلید درب باغ بزرگ عروسک سازی را به مربیان می دهیم و آن ها خود می توانند بر اساس شناخت و تجربه از میوه های این باغ بهره مند شوند. از او در رابطه با اولین عروسکی که ساخته جویا شدیم می گوید: دختر بچه ای که آواز می خواند اولین عروسک من بود که در سن 17 سالگی با استفاده از یک کلاف کاموا و مقداری پارجه آن را ساختم.در پاسخ سوالمان که کدام یک از عروسک هایتان را دوست دارید ؟ می گوید هر کدام از عروسک ها حس و حال خودشان را دارند و ادامه می دهد دختر بچه کاموایی و پهلوان کچل هر کدام در موقعیت خودشان حس خاصی را به من می دهند. وی از مربیان کانون نیز می خواهد که به مخاطبان خود فقط و فقط به دید آموزش گیرنده نگاه نکنند و آن چه را که در نام کانون پرورش فکری کودکان ونوجوانان نیز آمده است یعنی پرورش را سر لوحۀ کار خود قرار دهند. و ادامه می دهد: امیدوارم افرادی که می آیند ذاتاً کودکان ونوجوانان را دوست داشته باشند و بتوانند با آن ها ارتباط برقرار کنند چون اگر کسی بچه ها را دوست نداشته باشد نمی تواند مربی خوبی باشد و می افزاید خوش بختانه این علاقه در تمام مربیان کانون دیده می شود ،پس از این علاقه مربیان