پایگاه خبری و تحلیلی سپیدار آنلاین

کتابدار بخش نابینایان و کم‌بینایان کتابخانه امیرکبیر کرج، با ضمیری روشن و امیدوار به آینده نابینایان این سرزمین، به همراه همسرش که همچون خود او، دنیا را از دریچه نورانی قلبش ‌می‌بیند، اکنون قریب به ۱۰ سال است که صادقانه به همنوعانش کمک می‌کند تا کتاب بخوانند و دنیای شیرین دانایی را از لابه‌لای خطوط برجسته بریل لمس کنند.

به گزارش اداره‌کل روابط عمومی نهاد کتابخانه‌های عمومی کشور، با داریوش جوادی؛ کتابدار بخش نابینایان و کم‌بینایان کتابخانه امیرکبیر کرج به گفت‌وگو نشستم و از تجربیاتش که می‌دانم بسیار متفاوت‌تر از دیگر همکارانش است، پرسیدم.او معتقد است، کارکردن در بخش نابینایان صرفا نمی‌تواند یک وظیفه اداری باشد و کتابدار باید برای تک‌تک اعضا و بعضا حتی یک عضو، خدمت خاصی را در ذهنش طراحی و اجرا کند.جوادی ادامه داد: ما با اعضایمان مثل یک خانواده هستیم و با هم بزرگ می‌شویم. ما اعضایمان را از کودکی می‌شناسیم و مراجعین ما معمولا تغییر نمی‌کنند و به همین خاطر، خیلی باید مراقب رفتارمان باشیم و حتی از اعتبار شخصی‌مان مایه بگذاریم که بسیار در جذب اعضا تاثیرگذار است.
او می‌گوید، اگر کتابدار برخورد خوبی با اعضا نداشته باشد و عضو از ما خوشش نیاید، شاید دیگر خیلی‌ها به کتابخانه نیایند و اینکه با منِ کتابدار احساس صمیمیت کنند، خیلی در رفت و آمد آن‌ها و خدمت‌گیری از کتابخانه موثر است.عضو کارگروه نابینایان و کم‌بینایان نهاد تاکید دارد که این صمیمیت‌ها باعث می‌شود من هم رشد کنم و از او یاد بگیرم و افزود: خیلی از گره‌های زندگی من با حضور اعضا و آشنایی با آن‌ها باز شده است؛ بنابراین خلاقیت و عشق به کار، در موفقیت ما یک اصل اساسی است.