پایگاه خبری و تحلیلی سپیدار آنلاین

79 سال از آخرین باری که کشورهای جهان به صورت گروهی به جان هم افتادند و با بمب و باروت از هم پذیرایی کردند گذشته است.
یکم سپتامبر 1939 مقارن با نهم شهریور ماه 1318 بود که اتحادیه‌های نظامی(متحدین و متفقین) در شرق و غرب جهان به هم اعلام جنگ کردند؛ در این مصاف جهانی دیوانه‌وار که پس از 20 سال برای دومین بار برگزار می‌شد؛ 30 کشور حضور داشتند و 100 میلیون نفر در آن به میدان رفتند؛ جنگ در نهایت 50 میلیون کشته برجای گذاشت و این مرگ و ویرانی بود که جام این جنگ جهانی را بالای سر برد.حال 79 سال از آن روزهای سخت که بشر در طول تاریخ، سخت‌تر از آن به خود ندیده بود گذشته و باز هم 32 کشور جهان در مقابل هم برای نبردی سخت صف کشیده‌اند؛ اما این نبرد کجا و آن کجا!نبردی که از امروز در روسیه آغاز می‌شود نه به زبان زور، آتش، خشم و کشتار بلکه از یک پدیده هیجان‌انگیز برمی‌خیزد؛ فوتبال زبان مشترک ملت‌های جهان!ورزشی که امروز همه مرزهای جهان را در نوریده است؛ فرقی نمی‌کند سومالی باشد یا لوکزامبورگ، سیاه باشد یا سفید، فقر باشد یا استغنا، کافی است توپ گردی باشد و یک مستطیل فرضی تا روح قهرمانی و حس خوب در تک‌تک دنبال کنندگان چه آنها که می‌دوند و چه آنهایی که می‌بینند حلول کند و این همان پیوندی است که فوتبال در سراسر این جهان که روزی برای مصاف جهانی فقط دست به اسلحه می‌برد گسترش داده است.آلمان دیگر آن آلمان نیست؛ روسیه که سرنوشت جنگ در آن رقم خورد امروز سرنوشت جام در آن رقم می‌خورد؛ آفریقا امروز بهتر می‌تواند برای خود تصمیم بگیرد؛ ژاپنی‌ها که تا پای جان می‌جنگیدند امروز تا پای جان در مستطیل سبز می‎‌دوند و ...جامی که غایبان بزرگی هم دارد اما نبودشان به این معنی نیست که آنها هم با این تغییر همراه نبوده‌اند؛ ایتالیا غایبی که امروز نه با موسولینی بلکه با بوفون شناخته می‌شود.جامی که در آن قدرت و اسلحه تعیین کننده نیست؛ مگر ایسلند و پاناما زور دارند؟ مسلماً خیر اما آنجایی که آمریکا نتوانست باشد ایسلند هست و این همان شگفتی فوتبال و جام جهانی است!برای همه اینها به فوتبال هم مدیونیم؛ مدیونیم چون امروز به ما نشان می‌دهد که می‌توان جهان را دوست داشت؛ می‌توان با هم کنار آمد؛ می‌توان روزگار را کمی دست انداخت و خندید و اشک شوق ریخت؛ می‌توان حادثه‌ساز شد اما نه در جنگ بلکه در فوتبال و شاید روزی همه حوادث خاورمیانه هم از فوتبال رقم بخورد...فوتبال زبان مشترک ملت‌ها دیگر حد و مرزی ندارد و این راز فوتبال است که همه را مقابل هم قرار داده اما تقابلی از جنس دوستی و جوانمردی...