پایگاه خبری و تحلیلی سپیدار آنلاین

گیاه گشنیز به خاطر ترکیبش، خاصیت ضدسرطانی دارد و در بعضی از اشخاص سبب حساسیت می‌شود.
دانه‌های معطر گشنیز دارای طعم چند وجهی است که ماده مؤثری در انواع دستورالعمل‌های غذایی پرکار برد است و این ماده در اغلب غذاهای هندی یافت می‌شود. براساس مطالعه سازمان کشاورزی آمریکا دو قاشق غذاخوری تخم گشنیز حاوی 30 کالری، 2/1 گرم پروتئینی، 8/1 گرم چربی، 6/5 گرم کربوهیدرات و همچنین 8/6 درصد ویتامین‌های کا و 90 درصد از آهن و 8درصد از کلسیم و 4 درصد از آن را تأمین می‌کند. کارتنوئیدها در رژیم غذایی می‌تواند خطر ابتلا به چندین سرطان و بیماری‌های چشمی را کاهش دهد و در بین سبزیجات ریحان و گشنیز بالاترین سطح از کارتنوئیدها، بتاکاروتن، بتاکریپتوکانین، لوتئین و همچنین زیگزانتین را در خود دارا است. گشنیز در سس گوجه فرنگی، سس سفید و گوشت استفاده می‌شود و تخم آن را در ظروف عاری از هوا به مدت 2 سال و در مجاورت هوا به مدت 6 ماه می توان نگه داشت. باید دقت کرد تا گشنیز آلوده به ویروس سالموند نباشد زیرا این ویروس برای سلامت مضر بوده و راه از بین رفتن آن این است که گشنیز را در 170 – 100 درجه حرارت دهیم. گفتنی است گشنیز کمی آلرژی‌زا است و به علت ترکیب آن در ادویه، ترشیجات و رازیانه اثر حساسیت‌زا بودن‌اش پنهان می‌ماند.