پایگاه خبری و تحلیلی سپیدار آنلاین

میان صفحات جوشن کبیر، دنبال توام؛ قرآن را بر سر می‏گیرم تا آتش برخاسته از درونم، جهان را نسوزاند. یا مدبر الاُمُور یا باعثَ مَن فی القُبُور! چگونه قاری سوره قدر باشم، حال آنکه از شناختن قدر تو غافل بودم.
بارالها! تو خود می‏دانستی که دست گنه‏کار، کوتاه‏تر از آن است که به آسمان برسد و این بود که شبی آسمانیان را به زمین فرود آوردی تا میهمان تو از برچیدن میوه‏های آسمان، بی‏نصیب نماند که کریمان برای بخشیدن سیب سرخ مهربانی، از بلندای شاخه خود به سمت کودکان سرگردان، این‏گونه خم می‏شوند.
امشب مرا آرامشی امواج‏ خیز است دار و ندارم یک دل پا در گریز است
ای عشق کاری کن که بال و پر بگیرم یک‏بار دیگر خویش را از سر بگیرم
قدر، عیدگاهِ