پایگاه خبری و تحلیلی سپیدار آنلاین

امروز مصادف با دوازدهم آذر، روز جهاني معلولان نامگذاري شده است و از اين رو اهميت مي يابد كه معلولان نيز مانند ساير شهروندان حق حيات، حق بهره مندي از خدمات اجتماعي و حق حضور فعال و موثر در اجتماع دارند.
دکتر اصغر نصیری، شهردار کرج: بر اساس آمار موجود حدود 600 میلیون معلول در جهان وجود دارد كه اين رقم معادل 10 درصد جمعیت جهان است که یک سوم از اين معلولان را نیز کودکان و نوجوانان تشکیل می‌دهند. در ایران نیز 3 میلیون معلول وجود دارد که بسیاری از آنان علاوه بر تحمل رنج و سختی ناشي از نارسايي جسمی با مشکلات دیگری همانند كمبود امکانات رفاهی در سطح شهر، عدم مناسب سازی محیط شهری از جمله مكانهاي عمومی و با نارسايي درشبكه حمل و نقل نیز دست به گریبان هستند. اين همه در حالي است كه با وجود قانون جامع حمایت از معلولان همچنان این قشر آسیب پذیر در وادی محرومیت از حداقل امکانات -که یکی از آنها‌ تردد آسان و راحت در سطح شهر و اماکن عمومی است- به سر می‌برند، ماده 2 قانون جامع حمايت از معلولان، كليه وزارتخانه ها، سازمانها و موسسات و شركتهاي دولتي و نهادهاي عمومي و انقلابي را موظف مي كند در طراحي، توليد و احداث ساختمانها و اماكن عمومي و معابر و وسايل خدماتي به نحوي عمل كنند كه امكان دسترسي و بهره مندي از آنها براي معلولان همچون افراد عادي فراهم شود. معلولان اغلب از طیف گسترده حقوق مدنی، سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی بهره‌ نمی‌برند و برای سال ‌ها حقوق این افراد نادیده انگاشته شده است. افراد دارای معلولیت بزرگترین گروه اقلیت جهان را تشكیل می‌دهند. آنان به گونه‌ای نامتناسب فقیر هستند و احتمال بیكار بودنشان بیشتر است و میزان مرگ و میر بالاتری در مقایسه با عموم مردم دارند. لازم است تا در سراسر جهان معلولان بتوانند در چرخه توسعه شركت كرده و از آن بهره‌ ببرند. این حق طبیعی آنان است. مشاركت برابر آنها؛ به معنی ایجاد شغل، آموزش، بهداشت، اطلاعات و دريافت خدمات همچون سايرين است. امروز درگیریها و كشمكشهای ناشی از جنگ در نواحی گوناگون كره زمین، گرسنگی، امراض و بیماریهای مختلف، مصائب و مشقات زندگی در كشورهای در حال توسعه، ترافیك و تصادفات حین انجام كار و آلودگی محیط زیست، باعث بروز معلولیتهای جدید می شود. بايد اذعان كنيم، متاسفانه به رغم وجود امكانات مدرن و روز آمد، شمار معلوليت ها روبه افزايش است.
سخن پاياني
واقعيت اين است كه آنچه در ارتباطات اجتماعی با معلول باید در نظر بگيريم، این است که ارتباط با آنها، باید همراه احترام باشد و از ترحم به آنها پرهيز كنيم. به یاد داشته باشیم آنچه توانایی را می سازد، اراده است و اراده اگر بخواهد جاری شود، هیچ بهانه ای را نمی شناسد. آنها كه معلولان را ناتوان مي شناسند ذهن و فكر عليل و ناتوان دارند. شايد بيراه نباشد بپذيريم طبقه اي در شهر هستند كه بيش از ديگران به اتفاقات عمراني و رفاهي شهرشان چشم مي دوزند و منتظرند ببينند مديران شهري چه مي كنند؟ چه برنامه هايي را براي رفت آمد شهروندان از جمله معلولان دردست دارند؟ بي ترديد شهري از مختصات توسعه بهره مند است كه رفت و آمد را براي همه آسان و مناسب كند به گونه اي كه هيچ فردي براي حركت در شهر دلواپسي و مشغوليت ذهني نداشته باشد. ما در شهرداري كرج خود را مقيد و متعهد خدمت به همه شهروندان به ويژه معلولان مي دانيم و بر اين باوريم که بايد شهر را به گونه اي مناسب سازي كنيم كه هيچ معلول و ناتوان جسمي-حركتی حسرت به دل نماند و اين اطمينان و آرامش خاطر را داشته باشد كه شهر براي رفت و آمد آنها نيز ايمن است. گرچه تا رسيدن به شرايط مطلوب فضاهاي شهري فاصله زيادي داريم ليكن مناسب سازي معابر در اولويت امور اجرائي قرار خواهد داشت.