پایگاه خبری و تحلیلی سپیدار آنلاین

گرايش به مواد مخدر امروزه به صورت يك مشكل جدي در سطح جهاني مطرح است. در مورد سبب‌شناسي گرايش به مصرف مواد مخدر و اعتياد به آنها، فرضيه‌هاي مختلفي بيان شده است، اما هيچ يك از اين نظريه‌ها به تنهايي نمي‌توانند علت مصرف مواد مخدر در يك فرد را تشريح كنند.
محمد جعفری/عوامل فردي، اجتماعی و محیطی به عنوان مهمترین علت گرایش به مواد مخدر مطرح است که می‌توان به اعتماد به نفس پايين، صفات شخصيتي ضداجتماعي، پرخاش‌گري شديد، گرایش مثبت به موادمخدر و باورهاي غلط، فقدان ارزش‌هاي مذهبي، از هم گسيختگي خانواده، ناسازگاري‌ها و اختلالات خانوادگي، روش‌هاي نامناسب تربيتي، فراواني مواد، نارسايي قوانين منع توليد، مصرف، خريد و فروش مواد و عدم اجراي قوانين اشاره کرد.روزگاري ماده مصرفي اصلي معتادان ترياک بود، اما آرام آرام به سمت هروئين و کراک تغيير کرد و امروز مواد صنعتي زنگ خطر بزرگ را به صدا درآورده‌اند.آسیب های اجتماعی ناشی از اعتیاد بسیار جدی و حائز اهمیت است. فرد معتاد تمام خواسته اش مصرف مواد است و چیزی بالاتر از آن را نمی بیند. یکی از تأثیرات منفی و آسیب های اجتماعی اعتیاد روی فرد بی مسئولیتی وی نسبت به شغل و افراد جامعه است.اعتیاد باعث می شود روابط شخصی و اجتماعی فرد به مرور کمرنگ شده و در نهایت از بین برود. از جمله آسیب‌های اجتماعی اعتیاد می توان به افزایش جرم و جنایت، افزایش رفتار های غیر عادی در جامعه و گسترش بیماری های واگیر را اشاره کرد.آسیب های اجتماعی اعتیاد نه تنها در نسل حاضر بلکه در نسل‌های بعدی نیز گریبان‌گیر جامعه خواهد بود. فرد معتاد مسئولیت پذیری خود را نسبت به خانه و خانواده از دست می دهد. در نهایت خانواده متزلزل و از هم گسیخته شده و فرزندان آنها نیز بدون برخورداری از تربیت صحیح و شرایط امن خانواده نسل آینده جامعه را تشکیل می دهند. از آسیب های اعتیاد بر جامعه می توان به بروز شغل‌های کاذب و غیر معمول در جامعه اشاره کرد. افزایش تعداد معتادان در جامعه، جوانان و نوجوانانی که زندگی سالمی دارند را نیز به خطر می اندازد. بعلاوه، احتمال گرفتار شدن آن‌ها در دام اعتیاد را نیز افزایش خواهد داد. بی شک خانواده تاثیر عمیقی در رشد کودک دارد و شخصیت او را پی‌ریزی می‌کند. اگر محیط خانواده سالم باشد کودک مهر و محبت یاد میگیرد و دارای اعتماد به نفس و احساس مسئولیت می‌شود.بررسی های متعدد نشان از آن دارد که اگر کودک مورد توجه خانواده واقع نشود و از خانواده طرد شود و یا باالعکس، اگر بیش از حد مورد توجه و حمایت واقع شود، آماده ی کجروی، ناسازگاری و تجاوز به حقوق دیگران خواهد شد. کودکانی که در محیط خانه پذیرفته نشده‌اند و با محرومیت عاطفی و فقدان مهر مادری روبرو بوده‌اند، محبت و عواطف دیگران را احساس نمی‌کنند و با ترک خانه و مدرسه و ناسازگاری با جامعه، رفتار خصمانه بروز می‌دهند. این افراد فاقد قدرت سازش می‌شوند و سرنوشت خوبی در انتظار آنان نیست.