پایگاه خبری و تحلیلی سپیدار آنلاین

فرار مغزها بخش بزرگی از مهاجرت افراد باهوش، دارای مهارت و با تحصیلات بالا را دربرمی‌گیرد.
احسان فلاحت پیشه/ وجود نیروهای جوان و به‌ویژه افراد نخبه و متخصص در هر کشوری و استفاده از دانش و توان آن‌ها از اهمیت بسیار بالایی برخودار است، زیرا آینده و پیشرفت کشورها در گرو بهره بردن از این نیروهای توانمند بوده، اما در این میان برخی کشورها بیشتر از سایر مناطق به اهمیت دانش افراد نخبه پی برده‌اند و به دنبال جذب آن‌ها از تمامی نقاط دنیا هستند. طی سال‌های گذشته باتوجه به اینکه برخی مشکلات مانند تورم در ایران رشد بالایی داشت، تمایل به مهاجرت نیز در میان دانشجویان و نیروهای نخبه ایران افزایش پیدا کرد، البته مهاجرت به سایر کشورها موضوعی است که شاید تمامی افراد امکانات لازم جهت انجام آن را نداشته باشند، اما ایجاد تمایل به مهاجرت در ذهن جوانان نیز موجب کاهش انگیزه آن‌ها برای فعالیت در داخل کشور می‌شود و حتی ممکن است به دنبال نبود رضایت از زندگی در جوانان برخی مشکلات روحی نیز برای آن‌ها ایجاد شود.در مقابل کشورهای اروپایی، آمریکایی و سایر کشورهای توسعه‌یافته قرار دارند که به خوبی از اهمیت بالای نیروهای جوان و افراد نخبه آگاهی دارند و برای جذب این افراد سعی می‌کنند، تمامی شرایط اعم از شغلی، تفریحی، زندگی و... را برای این افراد مهیا کنند و در نتیجه افراد نخبه موجود در سایر کشورها مانند ایران که از شرایط شغلی مطلوبی برخوردار نیستند و با مشکلات تورم بالا نیز درگیر هستند به این امکانات جذب می‌شوند و نیروی ارزشمندی که در ایران رشد و تربیت شده و برای تحصیل او سرمایه بسیاری مصرف شده است، در زمانیکه می‌تواند برای کشور سرمایه تولید کند و موجب رشد و پیشرفت ایران شود از دست می‌رود و سایر کشورها از توان و دانش او برای پیشرفت خود استفاده می‌کنند. مهاجرت یک موضوع چندوجهی است که هم مزایا و هم معایب دارد. از یک طرف، رشد اقتصادی، تنوع فرهنگی و ثبات جمعیتی را در عین ارتقای کارآفرینی و نوآوری تقویت می کند. از سوی دیگر، می تواند خدمات عمومی را تحت فشار قرار دهد، تنش های اجتماعی ایجاد کند و منجر به رقابت اقتصادی و نگرانی های امنیتی شود. اگر بتوانیم به شکل واقعی ضرری را که کشور هر ساله در اثر از دست دادن این نیروها متحمل می‌شود حساب کنیم، این رقم، رقم قابل توجهی خواهد بود، زیرا از نظر اقتصادی اگر کشور متحمل ضرر و زیان شود این قابل جبران است، اما از نظر انسانی این زیان‌ها قابل جبران نیست. همواره همه دولت‌ها در مورد این مساله حساسیت داشته اند، اما هیچ گاه کار جدی انجام نشده است که به نوعی فضا و شرایط به گونه ای فراهم شود که جوانان ما که سرمایه‌های بالقوه کشور هستند در اثر شناسایی درست مسئولان استعدادهایشان به فعلیت برسد و از این استعدادها در عرصه عمران و آبادانی کشورها استفاده شود. باید شرایط به گونه ای رقم بخورد که جوانان ماندن در داخل کشور را به رفتن و مهاجرت ترجیح بدهند و برای این مساله باید همه کشور و مسئولان با هم بسیج شوند. توجه به این نکته ضروری است که در یک کشور بیگانه هر قدر هم که شما شخص برجسته و درجه یکی باشید، درجه دو حساب می شوید، چون بیگانه هستید. در اختصاص امکانات و بهره وری‌های اجتماعی هم در این کشورها برای افرادی که ملیت آنجا را دارند و متعلق به آن کشور هستند شرایط ویژه ای در نظر گرفته می‌شود که این شرایط برای بیگانگان و افرادی که به آنجا مهاجرت می‌کنند، وجود ندارد. در کنار همه اینها باید در زمینه تحصیل هم بتوانیم شرایط را در داخل کشور به گونه ای رقم بزنیم که افراد تصور نکنند تحصیل در کشورهای دیگر با امکانات و شرایط بهتری همراه است.. باید شرایط به گونه ای رقم بخورد که جوانان بتوانند زمانی که در حال تحصیل هستند اهداف خود را مشخص کرده و از همان ابتدا مسیر و شرایط رسیدن به آن هدف را برای خود ترسیم کنند. وقتی افراد در این مسیر درست قرار بگیرند تخصصی را برای خود انتخاب و ایجاد می‌کنند که به آن عشق می ورزند و به این شکوفایی گفته می‌شود.