پایگاه خبری و تحلیلی سپیدار آنلاین

یوم اللّه سیزده آبان، یادآور حماسه ها، ایثارها و فداکاری های دانش آموزان عزیزمان است.
محمد باصری بخشایش/ این روز با شکوه بدین سبب، روز «دانش آموز» نامیده شد، تا خاطره ی فرزندان دلیر انقلاب برای همیشه جاودان بماند و درسی فراموش ناشدنی برای تمام دانش آموزان در سراسر گیتی باشد که با ابرقدرت ها و چپاول گران بین المللی به مبارزه ی بی امان بپردازند و عزت را بر زندگی ذلت بار ترجیح دهند. سیزده آبان که در مبارزه و قیام دانش آموزان متعهد وبیدار علیه رژیم شاه و حامیان آن به ویژه استکبار جهانی ریشه دارد، نشانه ی آن است که این قشر آگاه و متعهد در راه رسیدن به اهداف والا و عظیم انقلاب اسلامی، چه در زمان طاغوت و چه پس از پیروزی شکوه مند انقلاب اسلامی، از هیچ کوششی فروگذار نکرده است. دانش آموزان مسلمان و متعهد همواره در روند رشد و شکوفایی حرکت اسلامی و انقلابی جامعه، مؤثر بوده اند و ویژگی ضداستبدادی و استکباری آن ها جزو هویت جدا نشدنی شان به شمار می رود. روز دانش آموز به همه ی مستضعفان جهان می آموزد که علیه مستکبران قیام کنند و حقوق مسلم و از دست رفته ی خویش را از چنگال استکبار و استعمار بیرون کشند. پیام روز دانش آموز به مسلمانان این است که: تنها در برابر والایی های ارجمند مکتب توحید به نماز بایستید و فقط در پیشگاه خدا به کرنش و سجود بنشینید.دانش آموزان، گل بوته هایی تشنه در کنار جویبار این دیارند. روز دانش آموز، فرصتی برای تجدید عهد با قلم، کتاب و دین و دانش است. دانش آموزی که قدر گوهر خویش رابشناسد و ارزش زندگی و زمان را بداند، مجاهدی است که در سنگر دانش به ستیز با جهل، تاریکی و بی مسؤولیتی می پردازد. دانش آموز متعهد و ایمان مدار ایرانی باید در کنار درس و علم، برای ادب و کمال، سهمی بزرگ قایل شود. سعادت و آینده ی درخشان دانش آموز تنها در گرو درس خوب و نمره های عالی نیست، بلکه دانش آموز باید به چیزهای دیگری نیز بیاندیشد مانند: معنویت، انسان دوستی و خداجویی.دانش آموزان ایران اسلامی همواره تشنه ی علم و دانش اند. آنان با رفتار شایسته و سازنده ی خویش، الگوی راستین دانش آموزان دیگر کشورهای اسلامی هستند. اینان، چهره های برجسته و افتخارآفرین عرصه های علم و عمل، شهامت و مبارزه، پاکی و عفاف، ایثار و فداکاری اند. اینک، تمام امید دنیای اسلام به دانش آموزان ایران اسلامی است. همان ها که با برخورداری از لطایف روحی و باطن های صاف، با کنار زدن خواهش های تن، راه عروج جان های پاک خویش را به سوی قرب به ملکوت می گشایند. جان های پاکی که در برهه ی بازسازی معنوی با سلوک روحانی خویش، دعا و عبادت و اطاعت را از محدوده ی زندگی خصوصی به در آورده و به محیط علم و زندگی خویش؛ یعنی مدرسه کشانده اند.همان ها که دانش بی دین و تمدن بی اخلاق و رفاه بی معنویت را درست نمی دانند. دانش آموز بایدبیش از هر چیز، درباره ی کسی که سرمایه ی علمی اش را از او به دست می آورد و حسن خلق و آداب و رفتار خود را زیر نظر او می آموزد، مطالعه و بررسی کند. باید استادی را به عنوان الگو انتخاب کرد که از اهلیت و شایستگی کامل برخوردار بوده، دین داری او محرز و پاکدامنی و صیانت نفس وی مشهور باشد. دانش آموز نباید شیفته و فریفته ی فزونی آگاهی های علمی کسی گردد که از نظر تقوا و دین داری و ویژگی های اخلاقی، نقص های آشکاری دارد؛ زیرا زیان چنین فردی به دین و اخلاق وی، از نادانی شدیدتر است.