پایگاه خبری و تحلیلی سپیدار آنلاین

قسم به سوره کوثر که کامل‌ترین زن در تاریخ بشریت، دخت پاک نبی اکرم، فاطمه زهرا(س) است؛ قسم به سوره قدر که پاک‌ترین نشانه خدا بر روی زمین، وجود نازنین زهرای مرضیه (س) است و قسم به جلال و جبروت خدا که علت و سبب هستی، فاطمه (س) بوده و هست.
سمانه حسینی/فاطمه بتول(س)، آمد تا به انسان اثبات کند که مردان از دامان زنان و مادران پاک متولد، بزرگ و به کمال می‌رسند؛ فاطمه طاهره آمد تا با نور و یقین اثبات کند که بهشت زیر پای زنان و مادران پاکدامن است و صدیقه کبری همان وجود نازنینی است که پیامبر اسلام خطاب نازنیش فرمود: (( فاطمه جان! به راستى که خداى تبارک و تعالى به خاطر خشم تو خشم مى‏‌گیرد و به خاطر خشنودى تو خشنود مى‏‌شود)). چیزی انگار از آیه‏ های متراکم انسان، انسانی بزرگ، انسانی کامل آنگونه در تو رسوخ کرده بود تا زمینیان زن را با نامی دیگر و به اسطوره‏ای دیگرگون بخوانند. شب هنگام، که ریگ‏ های بیابان، هنوز بیگناهی دخترکان زنده به گور شده را شیون می‏زدند و تاریکنای سیاه چادرها از بردگی مدام زن حکایت‏ ها داشتند، تو چونان آیتی تابناک، از روشنای سینه انسانی کامل برآمدی تا آنچه را که زمین گم کرده بود، از نعمت راستین انسانیت در کوثر چشمان تو بیابد.آری زن بودن و زیستن، زن بودن در شمار آمدن، زن بودن و حرف زدن ومحبت دیدن زن بودن و انسان بودن، حقیقت داشت. زیرا از پشت پرده‏های رحمتِ آسمان، کوثر رحمت آمده بود، کوثر زاینده انسانیت و بزرگی، او آمده بود، تا زنگار حقارت را از روح زنان تحقیر شده بزداید. و باور انسان بودن را به آنها بچشاند او آمده بود، تا شعر راستین حقیقت را که موسیقی حیاتش در دستان زن بود، بسراید. و عشق را در جامدان تقوی و پاکدامنی و ایثار به انسان بیاموزداو آمده بود، تا زن باشد و زن را آن‏گونه که هست و آن‏گونه که باید باشد، بشناساند؛ زنی که دامانش زمین رویش درخت پاک و روشن امامت باشد و از آنجا زینب برخیزد و حسین. زنی که خود نور بود و کوثر زاینده نور.فاطمه که آمد، عشق متولد شد و دل‏های آسمانیان و زمینیان، سرسبزتر از همیشه گشت. دردانه بوستان عصمت و طهارتْ در بیست جمادی الثانی، زمین و آسمان مکه را نورافشانی کرد. شاه بیت غزل آفرینش، غایت خلقت و میوه باغ رسالتْ خانه محمد صلی‏الله‏علیه‏و‏آله را با قدوم خود مزیّن نمود. پدر بر دستان کوچکش بوسه زد؛ چرا که او بضْعَة النبی، همراه و هم‏راز پدر و ام‏ابیها بود. حضرت فاطمه(س) نمونه ای بارز از بهترین مادر و از باب زن و همسری، بهترین بانو بودند. زندگی و سیره حضرت زهرا ( س) به قدری آموزنده و جذاب است که هر زن آزاده ای در جهان او را همچون قدیسه ای تحسین کرده و الگوی خود قرار می دهد.بعد از فوت حضرت خدیجه(س)، حضرت فاطمه(س) در جنگ ها مونس پیامبر بود و در غم هایی که در سختی ها، گرفتاری ها و مشکلات بر تن پیامبر (ص) می نشست، همدم و یاور پیامبر می شدند.حضرت فاطمه(س) همیشه یار و همدم پدر خود بود و در تمام مصائب و مشکلات مرهم دردهای ایشان می شدند. پیامبر گرامی اسلام ( ص) به حضرت فاطمه(س) لقب ام ابیها به معنای یعنی مادر پدر را به او داده است، یعنی زنی که برای پدرش همچون مادر بوده است.