پایگاه خبری و تحلیلی سپیدار آنلاین

در سال‌های اخیر، هوش مصنوعی به یکی از پدیده‌های مهم در حوزه فناوری تبدیل شده است.
دکتر مهدی جعفری / این فناوری با سرعتی باور نکردنی در حال گسترش است و بسیاری از صنایع و بخش‌های مختلف اقتصادی را تحت تأثیر قرار داده است. اما سؤال اصلی اینجاست: آیا هوش مصنوعی فرصت‌های جدیدی برای اشتغال ایجاد می‌کند یا تهدیدی برای نیروی کار انسانی محسوب می‌شود؟یکی از بزرگترین نگرانی‌ها در مورد هوش مصنوعی، جایگزینی آن با نیروی کار انسانی است. گزارش‌های متعددی نشان می‌دهد که بسیاری از شغل‌های سنتی که بر پایه کارهای تکراری و مکانیکی بنا شده‌اند، در معرض خطر حذف قرار دارند. برای مثال، شغل‌هایی مانند صندوق‌دار فروشگاه‌ها، رانندگان تاکسی و کامیون، کارگران تولیدی و حتی تحلیل‌گران داده‌ها از جمله مشاغلی هستند که به‌واسطه هوش مصنوعی ممکن است کاهش یابند یا به کلی حذف شوند. این مسئله می‌تواند تبعات اجتماعی و اقتصادی گسترده‌ای به همراه داشته باشد و موجب افزایش نرخ بیکاری در برخی از گروه‌های شغلی شود.با این حال، هوش مصنوعی تنها به معنای از دست رفتن شغل‌ها نیست. بلکه می‌تواند فرصت‌های جدیدی نیز ایجاد کند. برای نمونه، توسعه و مدیریت سیستم‌های هوش مصنوعی نیازمند نیروی کار متخصص است. برنامه‌نویسان، تحلیل‌گران داده، متخصصان یادگیری ماشین و هوش مصنوعی از جمله مشاغلی هستند که تقاضای آن‌ها به‌سرعت در حال افزایش است. همچنین، هوش مصنوعی می‌تواند فرآیندهای پیچیده و زمان‌بر را بهبود بخشد و به کارمندان این امکان را بدهد که بر وظایف خلاقانه‌تر و استراتژیک‌تر تمرکز کنند. برای مثال، در صنعت خدمات مشتریان، استفاده از چت‌بات‌های هوشمند به کارمندان این امکان را می‌دهد که به جای پاسخگویی به سؤالات ساده، روی مشکلات پیچیده‌تری تمرکز کنند.از سوی دیگر، یکی از چالش‌های مهم، تفاوت مهارت‌های نیروی کار با نیازهای جدید بازار کار است. بسیاری از کارگران ممکن است مهارت‌های لازم برای کار با فناوری‌های نوین را نداشته باشند و این امر می‌تواند به افزایش بیکاری منجر شود. بنابراین، آموزش مجدد نیروی کار و توسعه مهارت‌های دیجیتال به‌عنوان راهکاری کلیدی برای کاهش اثرات منفی هوش مصنوعی بر اشتغال مطرح است. همچنین، دولت‌ها و نهادهای آموزشی می‌توانند با سرمایه‌گذاری در برنامه‌های آموزشی و کارآموزی، انتقال نیروی کار به مشاغل جدید را تسهیل کنند.یکی دیگر از ابعاد مهم مسئله، نقش سیاست‌گذاری‌های اجتماعی و اقتصادی است. در برخی کشورها، دولت‌ها به دنبال ایجاد زیرساخت‌های قانونی برای مدیریت پیامدهای هوش مصنوعی بر اشتغال هستند. از جمله این اقدامات می‌توان به طرح‌های بیمه بیکاری برای کارگران متاثر از اتوماسیون، تخصیص بودجه برای آموزش‌های شغلی و تقویت بازار کار برای جذب نیروی انسانی جدید اشاره کرد.هوش مصنوعی به‌عنوان یکی از قدرتمندترین فناوری‌های عصر حاضر، هم فرصت‌هایی برای اشتغال‌زایی و هم تهدیداتی برای حذف برخی شغل‌ها به همراه دارد. آنچه اهمیت دارد، نحوه مدیریت این تغییرات است. آموزش مجدد نیروی کار، تقویت مهارت‌های دیجیتال و ایجاد سیاست‌های حمایتی می‌تواند زمینه را برای استفاده بهینه از ظرفیت‌های هوش مصنوعی فراهم سازد و از آسیب‌های احتمالی آن بر اشتغال جلوگیری کند. از این رو، آگاهی‌بخشی به جامعه و آماده‌سازی نیروهای کار برای مواجهه با آینده‌ای مبتنی بر هوش مصنوعی، ضرورتی انکارناپذیر است.