ولایت امام عصر(عج) چراغ هدایت برای همه زمان‌هاست
سپیدار‌آنلاین: گروه یادداشت
نهم ربیع‌الاول، روزی است که در تقویم شیعیان با عنوان آغاز امامت حضرت ولی‌عصر(عج) شناخته می‌شود؛ روزی که پایان دوران امامت امام حسن عسکری(ع) و شروع ولایت آخرین حجت الهی را رقم زد.
دکتر مهدی جعفری/ این روز نه تنها یک واقعه تاریخی، بلکه نقطه‌ای حیاتی در استمرار جریان هدایت و ولایت است؛ زیرا با امامت حضرت مهدی(عج)، سلسله نورانی امامت که از امیرالمؤمنین(ع) آغاز شد، در آخرین حلقه خود تداوم یافت.در نگاه شیعی، امامت یک جایگاه صرفاً اعتقادی و تاریخی نیست، بلکه به‌مثابه حقیقتی زنده و جاری در زندگی فردی و اجتماعی مؤمنان مطرح می‌شود. امام زمان(عج) گرچه در پرده غیبت قرار دارد، اما ولایت او همچنان جاری و زنده است و هدایت الهی از طریق ایشان ادامه دارد. همین باور، مسئولیت سنگینی را بر عهده شیعیان و منتظران قرار می‌دهد؛ مسئولیتی که فراتر از ابراز محبت و دعاست و به عرصه عمل و زندگی اجتماعی نیز کشیده می‌شود.ولایت امام عصر(عج) یعنی پذیرش رهبری معنوی و الهی آن حضرت و قرار دادن او به‌عنوان معیار حق و باطل در همه عرصه‌ها. این ولایت صرفاً یک اعتقاد قلبی نیست، بلکه باید در رفتار، اخلاق و سبک زندگی نمود یابد. بر این اساس، مسئولیت منتظران را می‌توان در چند محور اساسی بررسی کرد:نخست، پایبندی به آموزه‌های دینی و اخلاقی است. منتظر حقیقی کسی است که در زندگی فردی و اجتماعی خود، به ارزش‌های اسلامی پایبند باشد و سیره اهل‌بیت(ع) را سرلوحه عمل قرار دهد. قرآن کریم تأکید می‌کند که ایمان بدون عمل صالح، بی‌ثمر خواهد بود. پس انتظار حقیقی در گرو عمل به وظایف شرعی و اخلاقی است.دوم، حفظ هویت دینی و مقابله با انحرافات است. در دوران غیبت، جوامع اسلامی با انواع شبهات فکری و فرهنگی مواجه می‌شوند. ولایت‌پذیری ایجاب می‌کند که مؤمنان در برابر این هجمه‌ها آگاه و مقاوم باشند. نقش علما، اندیشمندان و رسانه‌ها در این میان بسیار کلیدی است؛ چرا که آگاهی‌بخشی و روشنگری، مهم‌ترین ابزار پاسداری از ولایت محسوب می‌شود.سوم، تقویت روحیه امید و عدالت‌خواهی است. باور به امامت مهدوی، در واقع باور به آینده‌ای روشن بر پایه عدالت الهی است. این باور می‌تواند نیرویی محرک برای تلاش‌های اجتماعی و اصلاحی باشد. منتظر واقعی، کسی نیست که منفعلانه به آینده چشم بدوزد، بلکه با رفتار و تلاش خود زمینه‌ساز ظهور می‌شود. انتظار، یک حرکت فعالانه و پویا است که باید در عرصه‌های اجتماعی، فرهنگی و سیاسی نمود یابد.چهارم، وحدت و همبستگی جامعه اسلامی است. ولایت امام زمان(عج) به همه مسلمانان تعلق دارد و می‌تواند محور اتحاد در جهان اسلام باشد. اختلافات داخلی و تفرقه، بزرگ‌ترین مانع در تحقق آرمان‌های مهدوی است. بنابراین، وظیفه منتظران است که با پرهیز از نزاع‌های فرسایشی، بر مشترکات تأکید کنند و وحدت امت اسلامی را تقویت نمایند.پنجم، تربیت نسل منتظر است. مسئولیت منتظران تنها به خودشان محدود نمی‌شود، بلکه انتقال این فرهنگ به نسل‌های آینده وظیفه‌ای جدی است. خانواده‌ها، مراکز آموزشی و رسانه‌ها باید بستری فراهم کنند که کودکان و نوجوانان با آموزه‌های مهدوی آشنا شوند و ولایت امام عصر(عج) را به‌عنوان بخشی از هویت دینی خود بپذیرند.نهم ربیع‌الاول، فرصتی است تا شیعیان بار دیگر با امام زمان(عج) تجدید بیعت کنند و مسئولیت‌های خود را مرور نمایند. این روز تنها یک جشن تاریخی نیست، بلکه یادآور آغاز مرحله‌ای از ولایت است که در آن وظیفه مؤمنان، شناخت عمیق‌تر، پایبندی بیشتر و تلاش مضاعف برای تحقق جامعه‌ای دینی و عادلانه خواهد بود.در نهایت باید تأکید کرد که ولایت امام عصر(عج) چراغ هدایت برای همه زمان‌هاست. اگرچه ایشان در پرده غیبت قرار دارند، اما حضور معنوی و ولایت ایشان بر زندگی ما جاری است. منتظران باید بکوشند تا با ایمان، عمل صالح، آگاهی و مسئولیت‌پذیری، خود را در زمره یاران حقیقی آن حضرت قرار دهند. انتظار، آزمونی بزرگ برای امت اسلامی است؛ آزمونی که موفقیت در آن تنها با ولایت‌پذیری و عمل به مسئولیت‌ها ممکن خواهد بود.
---