پایگاه خبری و تحلیلی سپیدار آنلاین

معاون مرکز بین المللی مدیریت جامع حوزه آبخیز و منابع زیستی مناطق خشک و نیمه خشک به درس آموخته‌های مقابله با تخریب سرزمین اشاره کرد و گفت: موضوع تخریب سرزمین باید در متن توسعه کشور گنجانده شود.
، دکتر «وحید جعفریان» در سومین همایش ملی بیابان (فرصت ها و چالش ها) که در سالن اجتماعات امام خمینی (ره) دانشکدگان کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران واقع در کرج برگزار شد، افزود: با تخریب سرزمین رو به جلو مواجه هستیم که باید گفت تخریب سرزمین یک ملاحظه جدی است که ابعاد متعدد اجتماعی اقتصادی دارد.جعفریان با بیان اینکه تخریب سرزمین، امنیت زیستی و غذایی را نیز در برمی گیرد، اظهار کرد: تخریب سرزمین از سال های گذشته شاه بیت نشست های جهانی و انتشار گازهای گلخانه ای است.وی با تاکید بر اینکه این ملاحظات باید در یک بستر همگن دیده شوند و رد پای تخریب سرزمین را در برنامه های توسعه ای قرار دهیم، گفت: تخریب سرزمین برنامه های ما را برای پیامدهای تغییر اقلیم مشخص می کند و برنامه های ما را برای کاهش تخریب ناشی از تنوع زیستی در برمی گیرد و هر گونه اقدام باید در این سرزمین انجام شود.
شاخص های بیابانزایی در ایران شاه بیت سیاست گذاری های بین المللی
جعفریان افزود: در مقاطعی کنوانسیون بین المللی مقابله با بیابانزایی متاثر از جریان سازی کشور ما شاخص های بیابان زایی در کشور ما را دنبال می کرد و شاه بیت سیاست گذاری کلان بین المللی در حوزه مدیریت تخریب سرزمین از کشور ما شروع شد و به صورت جریان ساز مطالبات خود را در این جوامع از طریق مطالعات خود پیگیری می کردیم.معاون مرکز بین المللی مدیریت جامع حوزه آبخیز و منابع زیستی مناطق خشک و نیمه خشک با بیان اینکه اطلس بیابانزایی در کشور تهیه شده ، تصریح کرد: این اطلس در سطوح مختلف بیش از 88 درصد کشور را متاثر از بیابانزایی می دانست.
وی هدف از ایجاد این اطلس را خنثی سازی تخریب سرزمین دانست و گفت: تقریبا در تمام کشورها سند خنثی سازی تخریب سرزمین خودشان متاثر از سیاست های توسعه ملی خودشان و ملاحظات حاکمیتی خودشان تهیه کرده اند که در برگیرنده تمام اقداماتی است که باید انجام دهند و بایستی از آن جلوگیری کرده و نباید انجام شود. جعفریان تصریح کرد: در نتیجه هزینه فایده تمام آن ها در این اطلس در نظر گرفته شود تا در یک بستر هماهنگ از تخریب سرزمین جلوگیری شود.وی با بیان اینکه بسیاری از آرمان ها و زیرآرمان های سند توسعه پایدار در ارتباط تنگاتنگ است و نمی تواند به عنوان یک بخش جدا از دیگر حوزه ها در نظر گرفت، گفت: آن روی دیگر سکه تخریب سرزمین بجث مدیریت پایدار سرزمین است و این نکته قابل توجه است که در حدود 20 سال پیش که کنوانسیون گام های اولیه را جهت مقابله با بیابانزایی برمی داشت تمام ارکان تصمیم گیری از کشورهای مختلف متخصصین اکولوژی در حوزه جنگل و بیابان و مدیریت سرزمین بودند ولی اکنون عمده تصمیم گیران در این حوزه متخصصین علوم اقتصاد و جامعه شناسی وتوسعه هستند که نشان می دهد ما چگونه باید بخش های مهم ذیربط را برای فائق شدن به آن چالش ها به کار بگیریم.
جعفریان افزود: خوشبختانه در جامعه جهانی که ما یکی از اعضای آن هستیم اسناد مختلفی را برای مقابله با تخریب سرزمین تهیه کرده ایم تا بر اساس این اسناد با صرف چه هزینه هایی و با چه منابع و نتایج قابل انتظاری موضوع را دنبال کنیم.

معاون مرکز بین المللی مدیریت جامع حوزه آبخیز و منابع زیستی مناطق خشک و نیمه خشک با اشاره به اینکه در موضوع تخریب سرزمین با دانش فنی رو به جلو هستیم، بیان کرد: ولی نکته اصلی در بحث نحوه پیاده سازی نرم افزاری و دستگاه ها است که ما را خیلی عقب رانده است در حالیکه بر اساس آخرین گزارش در نوزدهمین نشست کمیته اجرایی کنوانسیون نشان داد در 15 سال گذشته فاصله زیادی گرفته ایم در صورتیکه آسیای میانه و حاشسیه خلیج فارس این موضوع را جدی دنبال می کنند.
نسخه چاپی