پایگاه خبری و تحلیلی سپیدار آنلاین

سومین جشنواره فرهنگی–هنری «عزیز و نگار» در روستای آردکان طالقان برگزار شد و بار دیگر قصه‌ای عاشقانه کهن را در دل کوهستان‌های البرز زنده کرد. این جشنواره با حضور پرشور مردم، هنرمندان محلی و گردشگران، صحنه‌ای از هم‌نشینی فرهنگ، آیین‌های سنتی و موسیقی بومی را به نمایش گذاشت.
در این آیین، نگارخوانی، اجرای موسیقی محلی، آیین‌های سنتی و بازارچه صنایع‌دستی، فضایی آفرید که هم رنگ‌وبوی اصالت‌های طالقانی داشت و هم جاذبه‌ای نو برای گردشگران و دوستداران فرهنگ بومی ایجاد کرد.«عزیز و نگار» تنها روایت دو دلداده نیست، بلکه تصویری از روح، احساس و جهان‌بینی مردمان طالقان است. در برخی روایت‌ها، این عشق روستایی در سایه موانع اجتماعی و خانوادگی به وصالی شیرین می‌انجامد، در روایت‌هایی دیگر، به جدایی و ناکامی می‌رسد. گاه مرگ در دل سیلاب سرنوشت آن‌هاست و گاه سرنوشتی اسطوره‌ای رقم می‌خورد و عاشقان برای همیشه به سنگ بدل می‌شوند.
این افسانه، بیش از یک قصه واحد، آینه‌ای از تخیل و فرهنگ مردمان کوهستان است، روایتی که هر نسل پایانی تازه برای آن ساخته است. همین بازآفرینی مداوم، راز ماندگاری «عزیز و نگار» است. آن‌ها امروز دیگر تنها دو نام در افسانه‌ها نیستند، نمادی از عشقی جاودانه‌اند که در دل کوه‌های طالقان همچنان زنده می‌تپد.
مهدی کیان، فرماندار شهرستان طالقان در حاشیه این جشنواره، با گرامیداشت میلاد پیامبر اکرم (ص) و امام جعفر صادق (ع)، گفت: طالقان زادگاه مردان و بزرگان بزرگی چون آیت‌الله طالقانی، دکتر حشمت، تیمسار فلاحی، جلال آل‌احمد و درویش‌خان است. این دیار ۸۵ آبادی دارد و با زبان تاتی و آیین‌های کهن خود، گنجینه‌ای ارزشمند از فرهنگ و تاریخ ایران است. جشنواره عزیز و نگار فرصتی است تا طالقان بیش از پیش به ایران معرفی شود.
کیان افزود: از شوراها و دهیاران خواسته‌ایم آیین‌های محلی و بازی‌های بومی را زنده کنند و برای بزرگان روستاها تندیس و یادبود تهیه شود تا در ورودی آبادی‌ها نصب گردد. این کار هم به شناخت هویت فرهنگی طالقان کمک می‌کند و هم باعث جذب گردشگر می‌شود.
وی همچنین اعلام کرد: با هماهنگی شورای روستا، از سال آینده جشنواره در بوستانی که در آردکان احداث می‌شود برگزار خواهد شد و بخشی از هزینه ساخت این بوستان را نیز فرمانداری تقبل می‌کند.جشنواره «عزیز و نگار» نشان داد چگونه یک افسانه محلی می‌تواند به بستری برای همبستگی اجتماعی، رونق اقتصادی و پاسداشت فرهنگ بومی بدل شود. این آیین، پلی میان گذشته و آینده است پلی که از دل کوهستان‌های طالقان می‌گذرد و پیامی روشن دارد: قصه‌ها می‌مانند، اگر روایت‌شان کنیم.
اینک، در سایه چنین جشنواره‌هایی، قصه‌ها و آیین‌های طالقان نه در کتاب‌ها، که در زندگی مردم جاری می‌ماند و برای نسل‌های آینده به یادگار خواهد ماند.