پایگاه خبری و تحلیلی سپیدار آنلاین

وقتی رهبرحکیم انقلاب، سخن از «شرف و عزت و غیرت» در روند مذکرات هسته ای به زبان می آورد دیگر نمی شود ساکت نشست و همه چیز را به دست تقدیر سپرد، چرا که تقدیر نیز به تدبیر و تصمیم امروز بستگی دارد؛
تدبیری که از جنس بصیرت و حقیقت و عقلانیت باشد. تغییر و چگونگی مقدرات یک قوم، از درون تغییرات و مواضع خودشان می جوشد و هر کدام ما می توانیم در این مسیر به قدر توان سهمی داشته باشیم. همایش «به غرب باج نمی دهیم» می خواست به دولت بگوید ما هم، پیرو رهنمودهای رهبرمان،‌ از تیم مذاکره کننده هسته ای به عنوان نماینده ملت ایران در برابر زورگویان جهانی حمایت می کنیم و آنها را درون خانواده انقلاب تصور می نماییم، در عین حال مردم از نمایندگان خود انتظار دارند که از طرف ملت استوار ایران،‌ در برابر زیاده خواهی و تحمیل و تحقیر و تهدید ایران عزیز، مستحکم و بدون مسامحه بایستند و به غرب باج ندهند و تنها پای توافقی را امضاء کنند که در تاریخ و برای نسل های بعدی یک نقطه عزت محسوب شود و نه یک نقطه عبرت! هر چند مسئولین دولتی در استان البرز نسبت به برگزاری این همایش روی خوش نشان ندادند و حتی سخن از برخورد نیروی انتظامی با مردم انقلابی ـ که برای حمایت از نظام در برابر غرب می خواستند به میدان بیایند ـ سخن راندند اما نقطه تقابل همایش «به غرب باج نمی دهیم» نه دولت بود و نه تیم مذاکره کننده و نه توافق هسته ای، بلکه غرب بود و آمریکا، به جهت باج خواهی و زیاده طلبی و درشت گویی در برابر ملت عزیز ایران، آری! حضور مردم یک سرمایه اجتماعی برای مذاکره کنندگان در برابر تحمیل های طرف مقابل است، آنها به پشتوانه ایستادگی و انسجام مردم بهتر می توانند استحکام مواضع خود را در مذاکرات حفظ کنند و این مصداق روشنی است از «همدلی و همزبانی» ملت و دولت. پیام این حرکت مردمی حمایت از توافق هسته ای است البته روشن است که تنها توافقی که حافظ منافع ملت بوده و ضمن رفع تحریم های ظالمانه از استقلال و امنیت و عزت کشور فرونکاسته و پیشرفت کشور را متوقف نسازد، مصداق یک توافق خوب بوده و مورد تایید مردم است. بنابراین اگر به قول تیم دیپلماسی هسته ای، به مذاکرات بردـ برد هم قائل باشیم ضروری است توازن بین داده ها و ستاده ها در توافق نهایی رعایت شود، نه اینکه با قبول محدودیت های بسیار و توقف صنعت هسته ای، اندک امتیازات نسیه ای را دریافت کنیم چنانکه قبلا در بیانیه «سعد آباد» و «ژنو» تجربه کردیم. خوب است که دولت در راستای«همزبانی»با مردم،از بیان سخن حق و نقدهای دلسوزانه واهمه نداشته باشد و از این ظرفیتبرای پر بودن دستهایش در مذاکرات، سرمایه ای فراهم کند نه اینکه آب و باد و مه و خورشید و فلک را به مذاکرات و تحریم ها گره بزند و با دستان خالی، کلید خزانه ای پوچ را در دستان غرب بجوید. خوب است دولت در راستای «همدلی» با ملت، افکار عمومی را از جزئیات مذاکرات و قول و قرارها با خبر سازد چرا که محرمانه بودن موضوع، برای زمانی است که بیم نشت اطلاعات به بدخواهان کشور وجود داشته باشد حال آنکه آنان به عنوان طرف مذاکره کننده، خود از تمام جزئیات مطلع بوده و حتی آنها را در قالب «فکت شیت» مستندسازی و منتشر می کنند تا نقشه راه روشنی برای مسیر توافق ـ لااقل به زعم خودشان ـ باشد. پس چه چیزی در پس مذاکرات وجود دارد که ناگفتنی است؟ «به غرب باج نمی دهیم» همایشی بود برای حضور انقلابی و اعلام موضع در برابر باج خواهی ها، «به غرب باج نمی دهیم» یک حرکت مردمی بود برای صیانت از عزت و منفعت ملی، مصداقی بود از «همدلی و همزبانی»، این گردهمایی با شکوه، اعلام پشتیبانی از رهنمودها و نقشه راه رهبر حکیم انقلاب برای مذاکرات هسته ای بود که به برکت حضور مردم بصیر و بازتاب های مطلوب در رسانه های ملی و محلی، این اهداف مهم محقق و صدای حق مردم کرج منتشر گردید.
سخن آخر اینکه می شود با مردمی که برای حفظ منافع کشورشان به پا می خیزند بهتر و زیباتر و صمیمی تر بود، می شود راحت تر حرف هایشان را شنید، حتی مسئولین می توانستند در میان مردم حاضر شوند و از نزدیک ببینند و بشنوند که جماعت حق طلب، اهل منطق و آرامش و قانون است، اهل تنش و نزاع و هزینه سازی برای نظام نیست. جای مسئولین در میان مردم خالی بود هر چند حضور مردم در شرایطی که عمده تبلیغات مراسم از سطح شهر جمع آوری شد پرشور و تحسین برانگیز بود و مثل همیشه جلوتر از مسئولین. امید که تکلیف و تدبیر مطلوب را در زمان مناسب به درستی تشخیص دهیم و به آن عمل کنیم.
مهدی عسگری
استاد دانشگاه