پایگاه خبری و تحلیلی سپیدار آنلاین

نفس‌های سال 96به شمارش افتاده و اندک اندک صدای پای بهار به گوش می‌رسد. سال 96 با همه اتفاقات تلخ و شیرینش به نقطه پایانی رسیده است. سالی که با رویدادها و حوادث گوناگونی همراه بود
. و این وقایع یاد و نام خود را در خاطره تاریخی ملت ایران جاودانه کردند. نوروز در پیش است و امید آن داریم که نقطه آغازی برای کامیابی ملت ایران باشد. جشن باستانی نوروز در سال ۲۰۰۹ با ریشه ایرانی در تقویم مجمع عمومی سازمان ملل جای گرفت. نوروز نخستین روز سال خورشیدی ایرانی برابر با یکم فروردین ماه، جشن آغاز سال نوی ایرانی و یکی از کهن‌ترین جشن‌های به جا مانده از دوران ایران باستان است. خاستگاه نوروز در ایران باستان است و هنوز هم مردم مناطق گوناگون فلات ایران، نوروز را جشن می‌گیرند. زمان برگزاری نوروز، در آغاز فصل بهار است. نوروز در ایران و افغانستان آغاز سال نو محسوب می‌شود و در برخی دیگر از کشورها تعطیل رسمی است و مردمان آن جشن عید را برپا می‌کنند. شباهت و نزدیکی آیین‌های نوروز در جمهوری آذربایجان به آیینهای نورز ایران بییش از دیگر کشورهاست. نوروز، از فارسی میانه ، که برگرفته از زبان اوستایی گرفته شده است. سفره‌های نوروزیدر بسیاری از نقاط ایران، وبرخی نقاط جهان سفره هفت سین پهن می‌شود. در این سفره، هفت چیز قرار می‌گیرد که با حرف س آغاز شده باشد؛ مثل سیر، سنجد، سمنو، سیب و... به هفت‌سینی که چیده می‌شود معانی خاصی نسبت داده‌اند. مثلاً سیب را نماد زیبایی و تندرستی، سنجد را نماد عشق و محبت، و سکه را رزق و روزی گفته‌اند. اما اینکه هفت چیز با نام سین باشد، پدیده جدیدی است و مستندات تاریخی ندارد. البته سفره نوروزی همواره دارای سمبل و نمادها بوده است اما به نظر می‌رسد گذاشتن هفت جزء آغازشونده با حرف سین در سفره نوروزی پدیده‌ای است که روایتهای آن بیشتر از اواخر دوره قاجار رایج شده و پیشینه تاریخی ندارد و توسط رسانه‌ها فراگیر شده‌است.


فتانه محمودخانی