پایگاه خبری و تحلیلی سپیدار آنلاین

طالقانی ها که در اوج قله های سر به فلک کشیده البرز جنوبی بیشتر زمستان ها گرفتار برف و یخ زدگی جاده می شوند و در بهار و تابستان هم اسیر ترافیک و اگر کسی هم بیمار یا دچار حادثه ای شود مددکاری حاذقی در محل نیست با این وضعیت امید به بلدوزرهایی بسته اند که خود در نیمه راه گرفتار شده اند.
در سال ۱۳۶۹ پروژه احداث جاده نوبنياد طالقان - هشتگرد آغاز شد. مردم طالقان انتظار داشتند اين جاده در سال ۱۳۷۰ به بهره برداري برسد، اما افتتاح اين پروژه تا الان به تعويق افتاد. اكنون با گذشت 26 سال از زمان آغاز پروژه، هنوز اين جاده به بهره برداري نرسيده است. در سال 87 بود که با جدیت مسوولان با آوردن تعدادی ماشین های راهداری به این مسیر کوهستانی، بارقه امید در دل طالقانی ها کاشتند و برای گشایش جاده جدید در کمترین زمان وعده ها دادند، حتی پا را از این هم فراتر گذاشتند و احداث جاده سبز بین طالقان - تنکابن در شمال کشور را به این مردم قله نشین نوید دادند. در شهریور ماه سال ۸۵ سد عظیم طالقان ، با حضور رئیس جمهور وقت افتتاح گردید و ایشان در مراسم افتتاحیه وعده دادند که طالقان تبدیل به منطقه گردشگری خواهد گردید. در حالی که قرار بود هم زمان با افتتاح این سد راه 33 کیلومتری کردان(هشتگرد) به طالقان ، که مسافت 150 کیلومتری تهران-طالقان را کوتاه می نماید، نیز افتتاح گردد و منطقه را از بن بست خارج نماید اما این اتفاق رخ نداد و با افتتاح سد سیل گردشگران جهت دیدن جاذبه های گردشگری طالقان که با افتتاح سد بر زبان ها افتاده بود به راه افتاد. این سد عظیم ظرف 4 سال ساخته و به بهره برداری رسیده اما راه هشتگرد به طالقان پس از 26 سال به بهره برداری نرسیده است و راه پایین طالقان پس از 9 سال ناامن و خاکی است و با وجود افتتاح سد مسیر پایین طالقان طولانی تر هم شده است و راه بالا طالقان هم همچنان خاکی و صعب العبور است. سوال_منطقی_مردم_طالقان از مسئولین امر این است که آیا با بهره برداری و استفاده از مواهب سد طالقان (به عنوان چهارمین منبع تأمین آب تهران و همچنین البرز ) مردم طالقان نباید از موهبت یک راه مطمئن برخوردار گردند؟ و چرا برای رفتن به طالقان از استان تهران و البرز باید به استان قزوین رفت و مجدد به استان البرز باز گشت .(بماند که از مواهب سد طالقان حق آبه ای هم برای طالقان محقق نشده است.)این آب و هوا و طبیعت زیبا آن هم در نبود یک جاده مناسب و امکانات بهداشتی درمانی، کار دست طالقانی ها داده و سبب شده تا فراریان از دود و دم تهران و کرج به آنجا پناه بیاورند که البته رفت و آمد هم برای میهمان و هم میزبان به این آسانی نیست. سال ها یکی پس از دیگری می گذرد و طالقانی ها و گردشگران همچنان با خطرهای جاده طولانی و قدیمی دست و پنجه نرم می کنند، جاده ای که در روزهای تعطیل نه تنها مفر نیست بلکه ترافیکش از غل و زنجیر هم بدتر است. و کشش این بار ترافیک را ندارد . هر چند که عده ای از کارشناسان و دوست داران محیط زیست بر این باورند که در جاده جدید ضوابط زیست محیطی رعایت نشده و با افتتاح این جاده سیل گردشگران به طالقان بدون ِ زیر ساخت ؛ طبیعت و فرهنگ طالقان را به مخاطره خواهد انداخت اما امید است با نگاه ویژه مسولین و تخصیص اعتبارات ردیف ملی این پروژه زمینه های رفاه مردمان شریف طالقان و گردشگران از یک جاده ایمن فراهم آید.
مهدی آهنگری