پایگاه خبری و تحلیلی سپیدار آنلاین

بلایای طبیعی ، شرایطی را ایجاد می کنند که افراد باید بتوانند ضمن مقاومت و سازگاری در برابر مشکلات و سختی ها، برای تغییر شرایط و بهبود اوضاع زندگی تلاش کرده و درد های خود را تحمل کنند تا با گذر از آن ها زندگی بهتری را تجربه کنند.
اینکه افراد بعد از مواجهه با چالش های زندگی امیدوار مانده و به تلاش خود ادامه می دهند، میزان تاب آوری و سازش آن ها را نشان می دهد. تاب آوری به معنای توانایی، در مواجهه با چالش های زندگی، تلاش برای رفع موانع، قدرت سازگاری در برابر تغییرات، بازیابی خود و مقابله با فروپاشی بعد از شکست است. تاب آوری شامل برخورداری از توانایی انعطاف پذیری و سازگاری در ابعاد روانی، عاطفی و رفتاری، در هنگام رو به رو شدن با شرایط نامطلوب زندگی است، که به افراد اجازه می‌دهد در صورت شکست و زمین خوردن، بتوانند با امیدواری، از چالش های استرس آمیز و اذیت کننده زندگی، عبور کرده و بعد از شکست، خود را بازیابی کرده و زخم هایشان را التیام بخشند و برای ادامه زندگی تلاش کنند..
برای آموزش تاب آوری به کودکان و نوجوانان موارد زیر باید در آموزشها گنجانده شود:
شایستگی: تقویت احساس شایستگی، به معنای این است که کودکان و نوجوانان به توانایی های خود اعتماد داشته و بتوانند برای گذر از مسائل از آن ها استفاده کنند.
اعتماد به نفس: افرادی که شایستگی در آن ها تقویت شده باشد، عزت نفس بالاتری را تجربه خواهند کرد. این افراد با اعتماد به نفس بالاتری برای مقابله با مسائل، عمل کرده و ظرفیت تحمل سختی ها در آن ها بیشتر خواهد بود.
ارتباطات: برقراری و تقویت پیوندهای نزدیک با خانواده، دوستان و جامعه، که باعث افزایش احساس تعلق خاطر شده و افراد احساس تنهایی کمتری را تجربه خواهند کرد.
خودآگاهی: افزایش میزان خودآگاهی، به منظور انجام تصمیمات مسئولانه تر و توانایی تشخیص خوب یا بد، باعث افزایش تاب آوری می شود.
مشارکت اجتماعی: بهبود حضور در جامعه و افزایش مشارکت باعث می شود تا کودک و نوجوان به سمت تشکیل روابط مثبت و مفید سوق داده شود.
سبک های مقابله: وقتی افراد یاد بگیرند که به طور موثر با استرس کنار بیایند، آمادگی بیشتری برای مقابله با ناملایمات و شکست‌ها داشته و تاب آوری بیشتری را تجربه خواهند کرد.
کنترل خود: افزایش مدیریت و کنترل خود، باعث می شود تا فرد بتواند به جای گرفتن نقش قربانی، در صدد رفع مسئله بر بیاید و تصمیمات بهتری بگیرد.
چگونه فرزندانمان را برای مواجهه با بلایای طبیعی آماده وتوانمند کنیم
کودکان یکی از گروه‌ های آسیب ‌پذیر در بحران‌ ها هستند؛ اما این آسیب‌ پذیری را به روش ‌های متعددی می ‌توان کاهش داد. آموزش کودکان برای مواجهه با موقعیت ‌های بحرانی، موضوعی است که شاید کمتر به آن پرداخته شده است. با توجه به اینکه احتمال وقوع حادثه در هر زمان و مکانی وجود دارد ، نمی ‌توان کودک را به دلیل کم ‌سن ‌و ‌سال بودن از واقعیت ‌های زندگی دور نگه داشت. همچنین قابلیت ‌های قابل اتکا وزمینه یادگیری بسیار قوی در کودکان وجود دارد که می ‌توان با مهارت‌ آموزی مناسب در مواقع بحران، روی آنها حساب کرد. برای اگاهی بخشی ذهنی در کودک در مورد بحران های طبیعی به او بگوییم زلزله در همه جای دنیا و در هر خانه‌ای می ‌تواند اتفاق بیفتد. برای اینکه از ترس‌ های کودک‌ کم شود، می ‌توانیم یک مانور زلزله در خانه راه بیندازیم و همه اعضای خانواده را در آن شرکت دهیم، وقتی زلزله فرضی شروع شد، می‌توان راه‌های پناه ‌گرفتن صحیح و غلط را به او آموزش دهیم وبه او یاد دهیم کدام قسمت‌ های خانه امن و کدام بخش ‌ها نا امن است.
24ساعت با کودکمان در چادر زندگی کنیم کودکان باید بیاموزند که در زمان وقوع زلزله وپس از زلزله پناهگاه آنها روزها وماهها می تواند یک چادر باشد
چند ساعت در شب برق منزل را قطع کنیم وبا روشنایی جایگزین کارها را انجام دهیم این مانور را هر ماه یکبار انجام دهیم کودکان باید با انواع حوادث آشنا باشند وآن را تجربه کنند تا اگر روزی با آن‌ها مواجه شدند، غافلگیر نشوند.
برای آمادگی در برابر وقوع خشکسالی، بهترین آموزش برای کودکانمان صرفه جویی در مصرف آب ،جیره بندی ، واستفاده از آب جیره بندی شده در کارهای روزمره می باشد این مانور را هر ماه یکبار انجام دهیم
یک روز در ماه یک وعده آشپزی نکنیم وهمراه کودکانمان از جیره غذایی خشک یا کنسرو ویا سبزیجات استفاده کنیم
کیف نجات خانواده که شامل آیتم‌های ضروری پس از بلایاست مثل، چراغ‌قوه، سوت، مواد غذایی، آب، طناب، کپی مدارک مالی و فردی و... با حضور تمام اعضای خانواده آماده کنیم و همه از محل نگهداری کیف مطلع باشند.
سها رنجی –واح مدیریت کاهش خطر بلایا مرکز بهداشت غرب کرج