پایگاه خبری و تحلیلی سپیدار آنلاین

در روزهایی که صدای انفجار، سکوت همیشگی صبح‌های البرز را شکست و سایه‌ای سنگین بر زندگی مردم استان افکند، چهره‌ای تازه از قهرمانی نمایان شد.
قهرمانی نه در میدان مسابقه، بلکه در میدان ایستادگی، حمایت و همدلی. جنگ دوازده‌روزه، با تمام تلخی و اضطرابش، فرصتی بود تا ورزشکاران البرز نشان دهند مدال‌ها تنها بخشی کوچک از هویت پهلوانی آنهاست و آنچه جاودانه می‌ماند، وفاداری به مردم و وطن است.
قهرمانی که از سکوها فراتر رفت
ایوب فتحی، ورزشکار هنرهای رزمی استان، در گفت‌وگو با رسانه‌ها تأکید می‌کند که ارزش یک قهرمان تنها در کسب مدال خلاصه نمی‌شود. او می‌گوید: روزی مدال‌ها فراموش می‌شوند، اما مردانگی، همدلی و ایستادن کنار مردم همیشه در ذهن‌ها می‌ماند.در روزهایی که حملات نظامی زیرساخت‌های غیرنظامی استان را هدف قرار داده بود، این نگاه روحیه‌ای تازه به جامعه ورزش داد؛ روحیه‌ای که مسئولیت اجتماعی را بالاتر از افتخارات ورزشی قرار می‌دهد.
ورزش برای صلح؛ از صدای مربیان تا پیام‌های همدردی
مینو مداح، رئیس کمیسیون مربیان کمیته ملی المپیک، با محکوم کردن جنگ، از ضرورت پایان‌ یافتن خشونت گفت و صریحاً اعلام کرد که ثبات و آرامش، نخستین شرط فعالیت ورزشی در کشور است. او همدردی‌اش را با خانواده‌های داغدار ابراز کرد و تأکید کرد که ورزش، ریشه در آرامش و ثبات ملی دارد.
ملی‌پوشانی که مرز خانه‌شان را به وسعت کشور می‌دانند
الناز دارابیان، ملی‌پوش پارادوومیدانی، در سخنانی که بازتاب گسترده‌ای داشت، اظهار کرد که خانه او تنها چهار دیوار نیست، بلکه «هر وجب خاک ایران» است.او از ایستادگی خود در کنار رزمندگان و مردم گفت و نقش ورزشکاران را «سربازان خاموش هویت ملی» توصیف کرد؛ کسانی که فراتر از مسابقات، مدافع عزت کشور هستند.
روایتی تلخ از قهرمانی؛ مهدی پولادوند و بلوغ اجتماعی ورزشکاران جوان
در میان روایت‌ها، داستان مهدی پولادوند، سوارکار جوان البرزی، یکی از دردناک‌ترین و تأثیرگذارترین‌هاست. در جریان حملات، خانواده او در بلوک ۱۲ شهرک اکباتان زیر آوار ماندند و مهدی جان خود را از دست داد.برادرش گفت: مهدی همیشه با خنده شناخته می‌شد… حالا نیست. افتخار می‌کنم برادرم شهید شد؛ اما می‌خواهم مردم بدانند او فقط یک سوارکار نبود؛ رویای بزرگی داشت.
نام مهدی پولادوند اکنون نه فقط در ورزش، بلکه در حافظه ملی به عنوان جوانی قهرمان و فداکار ثبت شده است.
باشگاه‌هایی که به پایگاه کمک‌رسانی تبدیل شدند
در دوازده روز جنگ، ورزشگاه‌ها و باشگاه‌های استان البرز تنها محل تمرین نبودند. با تلاش داوطلبانه مربیان، ورزشکاران و جوانان، این فضاها به مراکز پشتیبانی و امداد تبدیل شد؛ جایی که نظم، انضباط و اخلاق پهلوانی ورزشکاران به خدمت مردم آمد.این همراهی، یکی از گسترده‌ترین جلوه‌های همبستگی اجتماعی در استان بود.
قهرمانی واقعی: ایستادگی در کنار مردم
با پایان درگیری‌ها، سالن‌ها دوباره باز شدند، اما نگاه ورزشکاران تغییر کرد. برای آنها، قهرمانی دیگر فقط برآوردن آرزوی ایستادن روی سکو نیست؛ بلکه ایستادن در کنار مردم، دفاع از وطن و حفظ عزت ملی است.نام‌هایی همچون ایوب فتحی، الناز دارابیان و به‌ویژه مهدی پولادوند اکنون الهام‌بخش نسل جوان البرز هستند؛ نسلی که می‌بیند قهرمانی تنها در مدال خلاصه نمی‌شود، بلکه در تحمل سختی‌ها و حفظ امید و انسانیت است.جنگ دوازده‌روزه ثابت کرد که ورزشکاران البرز نه‌تنها در میدان ورزش، بلکه در میدان زندگی، اخلاق، شجاعت و مسئولیت اجتماعی پیشگام‌اند.استان البرز در این روزهای دشوار نشان داد که وقتی پای مردم و وطن در میان باشد، پهلوانی در باشگاه نمی‌ماند؛ بلکه به خیابان‌ها، خانه‌ها و دل مردم می‌رود.