پایگاه خبری و تحلیلی سپیدار آنلاین

اگر قرار است ایران تاب بیاورد، باید آدم‌هایش بتوانند خودشان را بفهمند و دیگری را بشنوند. «خواندن» تمرینی ا‌ست برای این فهمیدن. نه فقط برای کتاب‌دوستان، بلکه برای همه‌ کسانی که می‌خواهند در این جهان، انسانی‌تر زندگی کنند.
به گزارش ستاد خبری سی‌وسومین دوره هفته کتاب جمهوری اسلامی ایران، محمد قمی؛ مددکار اجتماعی معتقد است که «خواندن» در کار او نه یک فعالیت فرهنگی، بلکه ضرورتی انسانی‌ است. او می‌گوید که در کار خود با آدم‌هایی مواجه است که اغلب در حاشیه‌اند؛ نه فقط از نظر اقتصادی، بلکه از نظر شنیده‌ شدن.
وی درباره شعار این دوره از هفته کتاب یعنی «بخوانیم برای ایران» گفت: ما در مددکاری با روایت‌ها سر و کار داریم. روایت‌هایی که گاهی بریده‌ بریده‌اند، گاهی تحریف شده‌اند و گاهی اصلاً مجال گفته‌شدن نیافته‌اند. «خواندن» به‌نوعی بازسازی این روایت‌هاست؛ تمرینی برای این‌که بفهمیم هر انسان، یک متن است متنی که باید با دقت، با احترام و با صبوری خوانده شود. از این منظر مطالعه و «خواندن» برای من یعنی باز کردن پنجره‌ای به جهان دیگری، یعنی تمرین دیدنِ بدون قضاوت. پس «خواندن» فی النفسه هم از منظر سمبلیک و هم از منظر تجهیز مددکار به رویکردها، اهمیت دارد. قمی ادامه داد: وقتی نوجوانی که با خشم یا انزوا درگیر است، داستانی می‌خواند که در آن کسی شبیه خودش حضور دارد، انگار برای نخستین‌بار خودش را از بیرون می‌بیند. این مواجهه گاهی از هر مشاوره‌ای مؤثرتر است. چون خواندن، امکان فاصله‌گذاری می‌دهد؛ به مثابه فرصتی برای تأمل و برای بازشناسی.
این مددکار در ادامه با اشاره به تجربه خود از برخی از مناطق کم‌برخوردار گفت: در برخی مناطق که برای توانمندسازی اقتصادی تلاش شده، من دیده‌ام که چیزی هنوز کم است؛ چیزی که نه با وام جبران می‌شود، نه با مهارت‌آموزی. آن‌جا باید کتاب رساند. باید جمع‌خوانی را آموزش داد. باید یاد داد که خواندن فقط برای دانستن نیست، برای ساختن است. وقتی آدم‌ها دور هم می‌نشینند و واژه‌ها را بلند می‌خوانند، اتفاقی می‌افتد: حس می‌کنند بخشی ازیک وضعیت بزرگ‌ترند. آن‌وقت است که «ایران» دیگر فقط یک نقشه نیست، بلکه مجموعه‌ای از صداهایی‌ است که می‌خواهند فهمیده شوند.قمی تأکید کرد: در جامعه‌ای که پیوندهای سنتی در حال فرسایش‌اند، خواندن می‌تواند نقش ترمیمی داشته باشد. ما در وضعیتی هستیم که آدم‌ها گاهی حتی زبان هم را نمی‌فهمند و خواندن تمرینی ا‌ست برای بازسازی زبان مشترک. برای این‌که دوباره بتوانیم با هم حرف بزنیم، بدون خشونت و بدون تحقیر همدیگر. وی در پایان گفت: اگر قرار است ایران تاب بیاورد، باید آدم‌هایش بتوانند خودشان را بفهمند و دیگری را بشنوند. «خواندن» تمرینی ا‌ست برای این فهمیدن. نه فقط برای کتاب‌دوستان، بلکه برای همه‌ کسانی که می‌خواهند در این جهان، انسانی‌تر زندگی کنند.