پایگاه خبری و تحلیلی سپیدار آنلاین

معلولان مانند سایر افراد حق دارند که به راحتی در فضاهای شهری به ویژه معابر و پیاده رو ها تردد کنند و در این رابطه با مشکل و مانعی مواجه نباشند.
سمانه حسینی/ مناسب‌سازی معابر شهری مطالبه‌ای ثابت و پایدار که همیشه در ردیف اول خواسته‌های معلولان مطرح می‌شود، رنج راه رفتن و حکایت مناسب سازی دقیق با آغاز حرکت از خانه و رفتن به اجتماع ارتباط مستقیم دارد و چه بسیار افراد توانخواهی که برای رهایی از وابستگی به دیگری ماندن در خانه را بر می‌گزینند حس استقلال و وابسته نبودن به دیگری تمام آن چیزی است که با هر یک از معلولان که صحبت می‌شود خواهان آن هستند و البته خود به درستی تاکید می‌کنند، اولین گام برای رسیدن به همین حس فاخر استقلال، مناسب سازی معابر و اماکن عمومی شهر است که به آنها کمک می‌کند از خانه به سمت اجتماع حرکت کنند.تلخی واقعیت وضعیت نامطلوب مناسب سازی را می‌توان از روزمرگی‌های زندگی افراد دارای معلولیت مشاهده کرد، رنج راه آنچنان ناهموار و سخت است که آنها را در این ماندن و دوری از بیرون مصمم‌تر می‌کند، کوچه و خیابان‌هایی که عبور و مرور از آنها نه فقط برای افرادی دارای مشکلات جسمی و حرکتی هستند که برای کودکان و آنهایی که سالم هستند هم گاه سخت می‌شود اما همین مشکلات برای افرادی که دچار معولیت‌های جسمی و حرکتی هستند که گاه آنچنان راه رفتن را سخت می‌کند که ترجیح را بر ماندن در محدودیت خانه می‌دهند.رشد و شکوفایی هر جامعه ای بستگی به چگونگی بکارگیری استعدادها و توانایییهای موجود در آن جامعه دارد. بی تردید بخشی از نیروهای فعال در جامعه ما افراد معلول جسمی ـ حرکتی هستند که در عرصه های گوناگون توانسته اند شایستگی های خود را در خدمت به کشور به منصه ظهرو برسانند. یکسان سازی فرصتها فرآیندی است که طی آن سیستم های عمومی جامعه از جمله محیط فیزیکی، مسکن، حمل و نقل، خدمات بهداشتی و اجتماعی؛ فرصتهای آموزشی و اشتغال، امکانات رفاهی و فرهنگی و اجتماعی برای تمامی افراد قابل دستیابی و استفاده می شود. یه این ترتیب با حذف موانع امکان مشارکت کامل معلولین در تامی زمینه ها فراهم می شود. و در نتیجه دستیابی این افراد به کیفیتی از زندگی که معادل و برابر با دیگران باشد مقدور می گردد. آنچه که همواره در بحث مناسب‌سازی مطرح می شود این است که معلولیت یک تهدید بالقوه است، تصادف، سقوط از ارتفاع و حوادث کار همیشه وجود دارد و سالمندان، کودکان و بانوان در مقاطعی کم‌توان می‌شوند، بر این اساس، امر مناسب‌سازی باید به یک فرهنگ عمومی تبدیل شود و نظارت مستقیم مهندسان ناظر این حساسیت را ایجاد می کند تا ضوابط مناسب‌سازی رعایت شود.