پایگاه خبری و تحلیلی سپیدار آنلاین

زندگی در شهرهای بزرگ با وجود فرصت‌های فراوان، پیامدی مشترک مانند ناآشنایی، گمنامی و فاصله عاطفی در بردارد که باید در قالب گروه های اجتماعی و فرهنگی بتوانیم به سمت تعامل و زندگی با کیفیت گام برداریم.
انسان‌ها به جای برقراری رابطه به همزیستی ناشناس می‌رسند و واکنش‌های انسانی در برابر دیگران کاهش می‌یابد؛ مگر آنکه فردی آشنا محسوب شود.زندگی در شهرهای بزرگ با تمام فرصت‌هایش، همزمان چالش‌های عاطفی و اجتماعی زیادی برای ساکنان ایجاد کرده است.ازدحام جمعیت، شتاب زندگی و فشارهای کاری، انسان‌ها را به سمت ناآشنایی و فاصله اجتماعی سوق می‌دهد و تعاملات انسانی را محدود به روابط کاری و رسمی می‌کند.کارشناسان بر این باورند که بازسازی پیوندهای انسانی در شهرها نه تنها برای سلامت روان ضروری است بلکه می‌تواند تاب‌آوری اجتماعی و کیفیت زندگی را افزایش دهد.یک نویسنده و پژوهشگر اجتماعی با اشاره به پیامدهای زندگی شهری گفت:درباره دلایل این ناآشنایی انبوه جمعیت باعث کاهش حس فردیت و مسوولیت اجتماعی می‌شود.
دکتر "احمد علی جبارزاده" اظهار کرد : شتاب زندگی فرصت گفت‌وگوهای کوتاه و صمیمانه را از افراد می‌گیرد و غلبه ارتباطات کاری، روابط را محدود به وظیفه می‌کند.وی اضافه کرد : وقتی جمعیت زیاد، سرعت زندگی بالا و فشارهای کاری افزایش پیدا می‌کند ترس از قضاوت یا مزاحمت دیگران، مردم را به محافظه‌کاری اجتماعی سوق می‌دهد.جبارزاده به پیامدهای ادامه ناآشنایی اشاره کرد و گفت: زندگی در گمنامی تنها احساس تنهایی را افزایش نمی‌دهد بلکه حس تعلق و اعتماد اجتماعی کاهش می‌یابد، افسردگی و اضطراب افزایش پیدا می‌کند، مشارکت مدنی کاهش می‌یابد و انسان نسبت به خود و دیگران بی‌تفاوت می‌شود.
ناآشنایی تا آشنایی؛ راه بازسازی پیوندهای انسانی در شهرهای بزرگ
وی درباره مزایای ایجاد آشنایی در شهرها یادآور شد: تبدیل ناآشناها به آشناها، تاب‌آوری روانی را افزایش می‌دهد، فرصت همکاری و حمایت اجتماعی ایجاد می‌کند، کیفیت زندگی عاطفی را ارتقا می‌دهد و حس امنیت و تعلق اجتماعی را تقویت می‌کند. همچنین شبکه‌های واقعی انسانی شکل می‌گیرند که به هویت شهری سالم و واکنش‌پذیر کمک می‌کنند.
جبارزاده در خصوص راهکارهای عملی برای بازسازی پیوندهای انسانی بیان کرد: برای ایجاد آشنایی باید در فضاهای رسمی و اجتماعی مانند کلوب‌ها، انجمن‌ها، کتابخانه‌ها و باشگاه‌ها حضور داشت، ارتباطات آنلاین را هدفمند مدیریت کرد، گفت‌وگوهای کوتاه روزمره با همسایه و همکار داشت و به طور فعال در پروژه‌ها و برنامه‌های اجتماعی مشارکت کرد و این اقدامات کوچک اما مؤثر، زمینه‌ساز روابط انسانی در شهرهای بزرگ هستند.وی تاکید کرد: جامعه شهری امروز به سمت روابط سیستماتیک حرکت کرده است؛ اگر این مسیر آگاهانه طی نشود، در ازدحام شهر گم می‌شویم اما با حضور هدفمند در اجتماع و تعاملات کوچک روزمره می‌توان از دل ناآشنایی، جامعه‌ای گرم، انسانی و واکنش‌پذیر نمود.