پایگاه خبری و تحلیلی سپیدار آنلاین

«خواندن» اگر به آگاهی تاریخی و تمدنی منجر شود، می‌تواند ما را در برابر نظام‌های سلطه‌گر فکری مقاوم کند.
به گزارش ستاد خبری سی‌وسومین دوره هفته کتاب جمهوری اسلامی ایران، علی معروفی آرانی، فعال فرهنگی و پژوهشگر عرصه شناخت صهیونیسم درباره شعار «بخوانیم برای ایران» گفت: برای آنکه شعار امسال هفته کتاب صرفاً در قاب تبلیغات باقی نماند، باید آن نوع «خواندن» را که منجر به زنده نگه داشتن حافظه تاریخی می‌شود، تبلیغ کند. «خواندن» فقط مهارت نیست، نوعی مقاومت است. مقاومتی در برابر فراموشی، تحریف و در برابر سلطه‌ روایت‌هایی که می‌خواهند حافظه تاریخی ما را تضعیف کنند.وی افزود: در حوزه شناخت صهیونیسم، ما با نظامی روبه‌رو هستیم که برای سلطه‌گری بجز ابزارهای حوزه سیاست و نظامی‌گری، از ابزارهای رسانه‌ای و فرهنگی هم بهره می‌برد. برای فهم چنین نظامی باید بتوانیم روایت‌ها را بشناسیم، منابع را تحلیل کنیم و از سطح ظاهری بیرون بیاییم. این توانایی بدون خواندن شکل نمی‌گیرد. خواندن اگر با دقت و تأمل همراه باشد، می‌تواند ما را به استقلال فکری برساند و این استقلال پایه‌ و اساس هر نوع مقاومت فرهنگی‌ است.
معروفی آرانی ادامه داد: ایران اگر بخواهد در جهان امروز صدای خودش را داشته باشد، باید حافظه خودش را زنده نگه دارد و حافظه با «خواندن» حفظ می‌شود. خواندن تاریخ، خواندن نقد و خواندن روایت‌های متنوع به ما کمک می‌کنند که نه فقط مصرف‌کننده محتوا، بلکه تحلیل‌گر آن باشیم. این تحلیل‌گری همان چیزی ا‌ست که می‌تواند ما را از تکرار اشتباهات تاریخی دور کند.
وی همچنین با اشاره به ضرورت انتشار و مطالعه کتاب‌هایی در عرصه شناخت صهیونیسم گفت: اگر بخواهیم با نظام‌های پیچیده قدرت روبه‌رو شویم، باید ابتدا آنها را بشناسیم. این شناخت نباید سطحی و رسانه‌ای باشد و رسیدن به آن نیازمند مطالعه‌ای عمیق و مستمر است. انتشار کتاب‌هایی که بتوانند ساختارهای فکری، تاریخی و روایی صهیونیسم را تحلیل کنند، نه‌تنها برای پژوهشگران که برای عموم جامعه ضروری‌ است. چنین کتاب‌هایی می‌توانند مخاطب را از مصرف‌گرایی خبری به تأمل تحلیلی برسانند و این جایی است که در آن فرد هم از واقعیت‌ها مطلع می‌شود و هم نسبت به آنها موضع فکری پیدا می‌کند.معروفی آرانی در پایان گفت: اگر بخواهیم ایران را از درون تقویت کنیم، باید خواندن را جدی بگیریم. خواندن تمرین استقلال است و تمرین بازشناسی خود در برابر روایت‌های تحمیلی. اگر «بخوانیم برای ایران» به این معنا باشد، می‌تواند ما را به جامعه‌ای برساند که در آن فرهنگ نه فقط میراث، بلکه به مثابه یک کنش است، کنشی برای حفظ هویت، برای فهم قدرت و برای ساختن آینده‌ای روشن‌تر.