پایگاه خبری و تحلیلی سپیدار آنلاین

البرز یکی از استان‌های غنی کشور است، آن‌گونه که بسیاری از آمدن و بودن در این استان به شأن و شوکتی رسیدند، ولی گویا آنانی که باید در آن منزل گزینند، رنج‌ها و دردهایشان التیامی ندارد.
، عدالت یک واژه عمیق برگرفته از سیرت و سرشت انسانی است. این‌که هر یک از انسان‌ها حقوق شهروندی داشته باشند و ازلحاظ حداقل امکانات در یک وضعیت نسبی باشند یکی از نمونه‌های پیاده‌سازی عدالت تلقی می‌شود. کیانمهر در ضلع جنوبی مهرشهر کرج یکی از جایگاه‌هایی است که مسکن مهر در آن ساخته شد؛ مسکن مهر ابریشم. در ابتدا به نظر می‌آید این مسکن‌ها دغدغه کمتری نسبت به دیگر مسکن‌های مهر در سطح استان البرز داشته باشند ولی خبرنگار خبرگزاری فارس در حاشیه گفتگو با مردم این منطقه به این مطلب می‌رسد که نامهربانی مسکن مهر شهرک ابریشم صبر مردم را به سر آورده است. زن جوانی که فرزند خردسالش را در دست گرفته است باحالتی مستاصل به خبرنگار فارس می‌گوید: یک سقف هم نعمت است هرچند این شهرک‌ها مسجد، مدرسه، آب، برق و گاز نداشته باشند، ما به امید یک سقف فریب پیمانکار را خوردیم و پولی را از دست دادیم و درنهایت با مبلغی کمتر خانه‌ای با متراژ 60 متر تهیه کردیم. زن ادامه داد: حداقل پس‌انداز ناچیز خود را تقدیم پیمانکار کردیم، وعده‌های پیمانکاران و مسئولان ولی عملی نشد، امروز دل‌خوش کرده‌ایم به خانه‌ای در دل بیابان که حداقل سقفی بر سر ما است. در پاسخ به سؤال دیگر خبرنگار خبرگزاری فارس مبنی بر این‌که چه زمانی خانه‌ها را به شما تحویل دادند، گفت: نزدیک به هشت سال صبر کردیم و الان این بلوک‌ها و ساختمان‌های مسکن مهر را که می‌بینید، گویا هم چون فرزند ناتنی سرباری برای مسئولین شده‌اند. انگشت اشاره‌اش را به سمت پیاده‌رو بلوک‌های مسکن مهر ابریشم می‌برد و سگ‌های ولگرد را نشانمان می‌دهد؛ می‌بینید. خبر اخطار دادستانی البرز مبنی بر جمع شدن سگ‌های ولگرد در این منطقه را به خاطر می‌آورم. قریب دو ماه گذشته بود که دادستانی خبر جمع‌آوری سگ‌ها را داده بود، اما اینک هم چنان سگ‌ها در پیاده‌روها جولان می‌دهند. فرزند ناتنی مسکن مهر برای مسئولین یک معمای حل نشدنی بود. منازلی که بدون زیرساخت‌های لازم احداث‌شده بودند و البته پیمانکارانی که این وسط سود حاصله خود را مطالبه کرده بودند و بعضی جاها کم گذاشته‌اند. انتظار مردم این است که به فراخور زمان و موقعیت جامعه درحال‌توسعه امان به‌گونه‌ای هم‌طراز با شأن زندگی اسلامی – ایرانی رشد کنیم و این مسئله‌ای نیست که مسئولان و کارشناسان بی‌تفاوت از آن عبور کنند. مردم مسکن مهر نیازمند حمایت و توجه مسئولان هستند و نباید از خاطر برود که اینک در آستانه چهل‌سالگی نظام اسلامی پرچم عدالت‌خواهی یکی از مهم‌ترین آرمان‌های نظام و انقلاب است. مطالبات شهرک‌نشینان مسکن مهر ابریشم که جمعیت انبوهی را در خود جای‌داده است بسیار جدی است. این در حالی است که آنان همواره پای رسانه‌های متعدد آمده‌اند. دردها را گفته‌اند و اینک درمان را می‌طلبند. این شهرک یکی از شهرک‌هایی است که اهالی ساکن در آن تمام هزینه‌های زیرساختی شهرک را از پیش دریافت کرده است.
تنها یک پارک در کل شهرک در نظر گرفته‌شده است که آن‌هم هنوز نام پارک را یدک می‌کشد تا واقعیت محلی با درخت و وسایل بازی کودکان. به سراغ شهرسازی می‌رویم. مسئولان هجمه‌های متعدد کار را بهانه صحبت بر سر مسئله شهرک ابریشم می‌کنند. اهمیت مسئله مشکلات شهرک اجازه نمی‌دهد ما نیز چون مسئولان شهرسازی استان منتظر زمان موعود برسیم. مشکل سگ‌ها همچنان باقی‌مانده است. گفته‌ها حاکی از آن است که شهرسازی مسئولیت جمع‌آوری سگ‌ها را به شهرداری واگذار نکرده است. اینجا نیز بحث‌های اداری مطرح است و کش‌وقوس‌های پرونده‌ای. مردم وحشت دارند. سگ‌های بزرگ ولگرد که از نژادهای مختلف به دلیل زادوولد جمعیتی هستند در پیاده‌روها به‌راحتی حرکت می‌کنند. اما این تمام ماجرا و مشکلات مردم شهرک نیست. پیرزنی از دور خود را به عوامل تیم خبری خبرگزاری فارس می‌رساند و می‌گوید: چرا به داد ما کسی نمی‌رسد؟ خانه‌هایی به ما تحویل داده‌شده که صدای خوابگاه همسایه را می‌شنویم. صدای دعواهای خانوادگی را به‌راحتی می‌شنویم. انگار که گوش شنوایی پیداکرده باشد با عصبانیت به ما نگاه می‌کند و این بار با صدای آرام‌تری می‌گوید: آیا عدالت این است؟ آیا نباید یک مسجد داشته باشیم؟ نباید آرامش حداقلی داشته باشیم؟ ساختمان‌هایی در شهرک ابریشم وجود دارد که بدون در و پنجره رهاشده‌اند و از طرفی تعاونی‌ها و پیمان‌کارهایی هستند که به مردم بدهی دارند. مسئله اضافه قیمت خانه‌ها یکی از عمده‌ترین مشکل مسکن مهر است که پیمانکاران بر آن ادعا کرده‌اند و این در حالی است که خیلی از مردم توان پرداخت آن را نداشتند. تعدد پیمانکاران در هر پروژه در شهرک ابریشم در تحکم ساخت بنای ساختمان‌ها تأثیرگذار بوده است، ازاین‌رو زمانی که پا به شهرک می‌گذاریم ساختمان‌هایی را با عدم طراز مهندسی مقاوم و یا غیراستاندارد می‌بینیم. یکی دیگر از شهرک‌نشینان در خصوص جمعیت خانوارها می‌گوید: ما 190 واحد خانوار در یک بلوک هستیم و شما حساب کنید که چه جمعیتی در این منطقه می‌تواند باشد. سپس درحالی‌که از اضطراب‌های صبح و شب خود از سگ‌های ولگرد زبان به گلایه می‌گشاید، می‌گوید: زباله‌ها یکی دیگر از مشکلات این مردم است، شما کافی است بروید درب مدرسه شهرک و خودتان ببینید که نظافت را کسی بر عهده ندارد. شهروند دیگری مدارک مستند خود را از پیگیری‌هایی که به عمل‌آورده است می‌آورد و ابتدا نام مسئول شهرک را بیان می‌کند، سپس می‌گوید: به فریاد این مردم نمی‌رسند. او مسئول مسجد و معتمد مردم است که با ناراحتی می‌گوید: صدای ما به کسی نمی‌رسد، ما را آورده‌اند به این بیابان خدا. جمعیتی که او به‌عنوان ساکنین این شهرک عنوان می‌کند سه هزار نفر است. سه هزار نفر در مسکن‌هایی زندگی می‌کنند که مقاومت کافی و استاندارد ندارند و این کمترین درد مردم است. استاندار، مسئولان شهرسازی، وزیر راه و ... ازجمله کسانی هستند که تنها این مردم را به وعده رسیدگی دل‌خوش داده‌اند و شاید ما نیز در رسانه تنها فرصت بیانی به درد آن‌ها داده‌ایم و بس. البرز یکی از استان‌های غنی کشور است، آن‌گونه که بسیاری از آمدن و بودن در این استان به شأن و شوکتی رسیدند، ولی گویا آنانی که باید در آن منزل گزینند، رنج‌ها و دردهایشان التیامی ندارد.