پایگاه خبری و تحلیلی سپیدار آنلاین

لقب آن حضرت باقر يا باقرالعلوم است ،بدين جهت كه درياى دانش را شكافت و اسرار علوم را آشكارا ساخت.
القاب ديگرى مانند شاكر و صابر و هادى نيز براى آن حضرت ذكر كرده اند كه هريك بازگوينده صفتى از صفات آن امام بزرگوار بوده است. كنيه امام ابوجعفر بود ،مادرش فاطمه دختر امام حسن مجتبى ( ع)است ،بنابراين نسبت آن حضرت از طرف مادر به سبط اكبر حضرت امام حسن ( ع)و از سوى پدر به امام حسين ( ع) مي رسيد. پدرش حضرت يدالساجدين ، امام زين العابدين ، على بن الحسين ( ع) است ، تولد حضرت باقر (ع) در روز جمعه سوم ماه صفر سال 57 هجرى در مدينه جانگداز كربلا همراه پدر و در كنار جدش حضرت سيدالشهداء (ع) كودكى بود كه به چهارمين بهار زندگيش نزديك مي شد. دوران امامت امام محمد باقر ( ع) از سال 95 هجرى كه سال درگذشت امام زين العابدين (ع ) است آغاز شد و تا سال 114 هجري قمري يعنى مدت 19 سال و چند ماه ادامه داشته است. در دوره امامت امام محمد باقر ( ع ) و فرزندش امام جعفرصادق ( ع) مسائلى مانند انقراض امويان و بر سر كار آمدن عباسيان و پيدا شدن مشاجرات سياسى و ظهور سرداران و مدعيانى مانند ابوسلمه خلال و ابومسلم خراسانى و ديگران مطرح است، ترجمه كتابهاى فلسفى و مجادلات كلامى در اين دوره پيش مي آيد ، و عده اى از مشايخ صوفيه و زاهدان وابسته به دستگاه خلافت پيدا مي شوند. قاضي ها و متكلمانى به دلخواه مقامات رسمى و صاحب قدرتان پديدمي آيند و فقه و قضاء و عقايد و كلام و اخلاق را بر طبق مصالح مراكز قدرت خلافت شرح و تفسير مي نمايد ، و تعليمات قرآنى به ويژه مسئله امامت و ولايت را ، كه پس از واقعه عاشورا و حماسه كربلا ، افكار بسيارى از حق طلبان را به حقانيت آل على ( ع ) متوجه كرده بود، و پرده از چهره زشت ستمكاران اموى ودين به دنيا فروشان برگرفته بود ، به انحراف مي كشاندند و احاديث نبوى را دربوته فراموشى قرار مي دادند . برخى نيز احاديثى به نفع دستگاه حاكم جعل كرده و يا مشغول جعل بودند و يا آنها را به سود ستمكاران غاصب خلافت دگرگون مي نمودند. اينها عواملى بود بسيار خطرناك كه بايد حافظان و نگهبانان دين در برابر آنهابايستند بدين جهت امام محمد باقر ( ع ) و پس از وى امام جعفر صادق ( ع ) از موقعيت مساعد روزگار سياسى ، براى نشر تعليمات اصيل اسلامى و معارف حقه بهره جستند و دانشگاه تشيع و علوم اسلامى را پايه ريزى نمودند . زيرا اين امامان بزرگوار و بعد شاگردانشان وارثان و نگهبانان حقيقى تعليمات پيامبر( ص ) و ناموس و قانون عدالت بودند ، و مي بايست به تربيت شاگردانى عالم و عامل و يارانى شايسته و فداكار دست يازند ، و فقه آل محمد ( ص ) را جمع و تدوين و تدريس كنند. به همين جهت محضر امام باقر ( ع) مركز علماء ودانشمندان و راويان حديث و خطيبان و شاعران بنام بود ،در مكتب تربيتى امام باقر ( ع ) علم و فضيلت به مردم آموخته مي شد. ابوجعفر امام محمد باقر ( ع)متولى صدقات حضرت رسول ( ص) و اميرالمؤمنين ( ع) و پدر و جد خود بود واين صدقات را بر بنى هاشم و مساكين و نيازمندان تقسيم مي كرد ، و اداره آنهارا از جهت مالى به عهده داشت . امام باقر (ع) داراى خصال ستوده و مؤدب به آداب اسلامى بود ،سيرت و صورتش ستوده بود ،پيوسته لباس تميز و نومي پوشيد. در كمال وقار و شكوه حركت مي فرمود ،از آن حضرت مي پرسيدند، جدت لباس كهنه و كم ارزش مي پوشيد ، تو چرا لباس فاخر بر تن مي كنى ؟ پاسخ مي داد ، مقتضاى تقواى جدم و فرماندارى آن روز ، كه محرومان و فقرا و تهيدستان زيادبودند، چنان بود. من اگر آن لباس بپوشم در اين انقلاب افكار ، نمي توانم تعظيم شعائر دين كنم ،امام پنجم ( ع ) بسيار گشاده رو و با مؤمنان و دوستان ،خوش برخورد بود. با همه اصحاب مصافحه مي كرد و ديگران را نيز بدين كار تشويق مي فرمود ،در ضمن سخنانش مي فرمود : مصافحه كردن ، كدورتهاى درونى را از بين مي برد و گناهان دوطرف همچون برگ درختان در فصل خزان مي ريزد . امام باقر ( ع) در صدقات و بخشش و آداب اسلامى مانند دستگيرى از نيازمندان و تشييع جنازه مؤمنين وعيادت از بيماران و رعايت ادب و آداب و سنن دينى ، كمال مواظبت را داشت . مي خواست سنتهاى جدش رسول الله ( ص) را عملا در بين مردم زنده كند و مكارم اخلاقى را به مردم تعليم نمايد. در روزهاى گرم براى رسيدگى به مزارع و نخلستانها بيرون مي رفت و باكارگران و كشاورزان بيل مي زد و زمين را براى كشت آماده مي ساخت . آنچه ازمحصول كشاورزى كه با عرق جبين و كد يمين به دست مي آورد در راه خدا انفاق مي فرمود ، بامداد كه براى اداى نماز به مسجد جدش رسول الله ( ص) مي رفت ، پس از گزاردن فريضه ، مردم گرداگردش جمع مي شدند و از انوار دانش و فضيلت او بهره مند مي گشتند. مدت بيست سال معاويه در شام و كارگزارانش در مرزهاى ديگر اسلامى درواژگون جلوه دادن حقايق اسلامى با زور و زر و تزوير و اجير كردن عالمان خودفروخته كوشش بسيار كردند. ناچار حضرت سجاد (ع ) و فرزند ارجمندش امام محمد باقر ( ع) پس از واقعه جانگداز كربلا و ستمهاى بي سابقه آل ابوسفيان ، كه مردم به حقانيت اهل بيت عصمت ( ع ) توجه كردند ، در اصلاح عقايد مردم به ويژه در مسئله امامت و رهبرى ، كه تنها شايسته امام معصوم است ، سعى بليغ كردندو معارف حقه اسلامى را در جهات مختلف به مردم تعليم دادند تا كار نشر فقه و احكام اسلام به جايى رسيد كه فرزند گرامى آن امام حضرت امام جعفر صادق (ع ) دانشگاهى با چهار هزار شاگرد پايه گذارى نمود و احاديث و تعليمات اسلامى را در اكناف و اطراف جهان آن روز اسلام انتشار داد . امام سجاد ( ع )با زبان دعا و مناجات و يادآورى از مظالم اموى و امر به معروف و نهى از منكرو امام باقر ( ع ) با تشكيل حلقه هاى درس زمينه اين امر مهم را فراهم نمود ومسائل لازم دينى را براى مردم روشن فرمود. رسول اكرم اسلام ( ص) در پرتو چشم واقع بين و با روشن بينى وحى الهى وظايفى را كه فرزندان و اهل بيت گرامي اش در آينده انجام خواهند داد و نقشى را كه در شناخت و شناساندن معارف حقه به عهده خواهند داشت ، ضمن احاديثى كه از آن حضرت روايت شده ، تعيين فرموده است. چنان كه در اين حديث آمده است ، روزى جابر بن عبدالله انصارى كه در آخر عمر دو چشم جهان بينش تاريك شده بود به محضر حضرت سجاد ( ع) شرفياب شد ، صداى كودكى را شنيد ، پرسيد كيستى ؟ گفت من محمد بن على بن الحسينم ، جابر گفت ، نزديك بيا ، سپس دست او راگرفت و بوسيد و عرض كرد ، روزى خدمت جدت رسول خدا ( ص) بودم فرمود : شايد زنده بمانى و محمدبن على بن الحسين كه يكى از اولاد من است ملاقات كنى سلام من را به او برسان و بگو : خدا به تو نور حكمت دهد علم و دين را نشر بده . امام پنجم هم به امر جدش قيام كرد و در تمام مدت عمر به نشر علم و معارف دينى و تعليم حقايق قرآنى و احاديث نبوى ( ص) پرداخت.



منبع:پایگاه خبری پلیس