پایگاه خبری و تحلیلی سپیدار آنلاین

تابستان دور شکوفا شدن استعدادها تند می‌شود، والدین به هر قیمتی که شده می‌خواهند فرزندانشان را در مستطیل سبز ببینند و آینده‌ای چون «علی کریمی» و «مسی» را برای او می‌پندارد.
هومن ناظمی:
والدین در تابستان به دنبال شکوفا کردن استعدادهای نهفته فرزندانشان هستند، برانگیختگی استعداد برای ما ایرانی‌ها مختص به همین چند ماه است زیرا در فصل پاییز بعضاً مشاهده‌شده کودکان مستعد استعداد خود را دوباره پنهان می‌کنند و برای درس خواندن مهیا می‌شوند. در ادامه باید به کشور چین و موضوع استعدادیابی در این کشور اشاره‌ای کنیم؛ این کشور آسیای شرقی در المپیک‌ها و مسابقات مختلف ورزشی به‌واسطه استعدادیابی‌های خاص خودش به یک کشور دست‌نیافتنی تبدیل‌شده که درو کردن مدال‌های رنگارنگ برایش همیشگی است! چینی‌ها از همان کودکی به‌واسطه استعداد یاب ها به بررسی توانایی کودکان می‌پردازند و به‌واسطه برنامه‌های بلندمدت خود سعی در بهره‌وری مناسب از استعدادها دارند. موضوعی که ما در آن با ضعف‌های عمده مواجهیم. همان‌گونه که در ابتدای مطلب به‌اختصار اشاره شد؛ ما استعدادیابی‌های خود را مختص به فصلی خاص کرده‌ایم آن‌هم به‌صورت کاملاً ناقص و بی‌برنامه! ما مدارس فوتبال زیادی در سطح کشور داریم، مدارسی که فعالیتشان صرفاً به تابستان ختم می‌شود، حال این سؤال مطرح می‌شود که آیا فعالیت سه‌ماهه برای کشف و شکوفاسازی استعدادها کافی است؟ این روزها باب شده که والدین را نه بر اساس علاقه و استعداد کودکشان بلکه بر اساس علاقه‌مندی آن‌ها به رشته‌های پول‌ساز انتخاب می‌کنند و آینده‌ای چون «علی کریمی» و «مسی» را برای او می‌پندارد! جالب است که برای حضور او درون مستطیل سبز پول‌هایی را نیز خرج می‌کند درصورتی‌که شاید همین کودک در رشته‌هایی چون وزنه‌برداری، کشتی و غیره موفق‌تر باشد حال چه اصراری است همه فوتبالیست شوند. یادم می‌آید دهه‌های ۶۰ بود که والدین کودکان خود را با هر بهانه‌ای از فوتبال دور و با کتاب‌های درسی آشنا می‌کردند اما حال که با رقم‌های میلیاردی برخی بازیکنان مواجه شده‌اند اصلاً خودشان می‌خواهند کودک از یک‌ماهگی با دنیای توپ گرد و مستطیل سبز آشنا شوند. به‌واقع چرا ما در استعدادیابی نقص داریم و نمی‌توانیم در آن موفق ظاهر شویم؟ به نظر می‌رسد ابتدا باید تعریف جامعی از استعدادیابی داشته باشیم. هدف اصلی استعدادیابی ورزشی، شناسایی و انتخاب ورزشکارانی است که بیشترین توانایی را در یک‌رشته ورزشی خاص دارند. حال علاوه بر موضوعاتی که پیش‌تر از آن‌ها به‌عنوان عوامل ناکامی ما در استعدادیابی سخن به میان آمد می‌توان به ملالت، پرداختن به سایر کارها، شکست، فشار بیش‌ازحد، ضعف مربی، گرفتاری، مورد تمسخر قرار گرفتن، هزینه، آسیب‌دیدگی و سایر موارد را هم افزود. موضوعاتی که با توجه به عدم استعدادیابی مدون و برنامه‌ریزی ما نقش عمده‌ای در ناکامی ما در امر شکوفاسازی استعدادها دارد.