پایگاه خبری و تحلیلی سپیدار آنلاین

یک استاد فلسفه گفت: فرقه‌های نوظهور معنوی می‌خواهند معنا را بسازند؛ در صورتی که در ادیان الهی این معنا وجود دارد و باید توجه کنیم تا آن را بیابیم. ادیان الهی مؤمنین را به معنایابی دعوت می‌کنند.
رسول رسولی‌پور، عضو هیئت علمی دانشگاه خوارزمی در یازدهمین نشست از سلسله نشست‌های «من، دیگری، معنا» ویژه تحلیل پدیده‌های نوظهور معنوی که ظهر امروز در دانشگاه خوارزمی کرج برگزار شد، گفت: همه‌ فرقه‌ها و جریانات معنوی به دنبال معنا هستند؛ منتهی، یک جریان، به دنبال معنابخشی و جریان دیگری در پی معنایابی است. وی افزود: جریان سکولاریسم که خود را پرتاب شده در این دنیا می‌داند و دستی او را همراهی نمی‌کند، به دنبال معنابخشی به زندگی است. پیش فرضِ معنابخشی، بی‌معنایی است و کسی‌که زندگی را بی‌معنا و پوچ بداند، می‌خواهد به زندگی معنا ببخشد. رسولی پور در این نشست که به همت اداره فعالیتهای دینی، ادبی و هنری معاونت فرهنگی جهاد دانشگاهی استان البرز برگزار شد، یادآور شد: ادیان الهی، مؤمنین را به معنایابی دعوت می‌کنند نه معنابخشی. عالم، بی‌ریشه و بی‌اتصال به جایی نیست که دنبال معنابخشی به آن باشیم؛ بلکه این عالم به جایی متصل است که ما نمی‌بینیم. خدا باید دیده و یافته شود نه اینکه فهمیده شود؛ چراکه خدا مسئله نیست که بفهمیم؛ بلکه خدا یک پاسخ روشن در مقابل چشم ماست و فقط باید چشم‌ها را باز کنیم و توجه کنیم و به قول سهراب سپهری، چشم‌ها را باید بشوییم و طور دیگر ببینیم. عضو هیئت علمی دانشگاه خوارزمی تصریح کرد: اندیشیدن به این که چگونه می‌توان به خدا رسید و اعمال و عبادات از جمله نماز، روزه و نماز شب چگونه می‌توانند ما را به خدا برسانند، با این طرز تفکر، دنبال تحصیلِ خدا هستیم؛ در صورتی که باید تجربه امر قدسی را از سر بگذرانیم و نمی‌توان امر قدسی را تحصیل کرد.
تا دعا نکنیم نمی گیریم
این استاد دانشگاه ادامه داد: از طریق نماز و عبادت، گشایش و ظرفیتی در خود ایجاد می‌کنیم که پذیرای موهبت و فیض دائمی شویم. نگوئیم نماز می‌خوانیم چله می‌گیریم که خدا چیزی بدهد. بلکه خدا دائماً فیض می‌دهد و ما این فیض الهی را نمی‌گیریم مگر زمانی که در خود گشایشی ایجاد کنیم. این تعبیر که امکان دارد کسی اراده کند و خدا به او موهبت ندهد، تعبیر غلطی است؛ چرا که امکان ندارد ما بخواهیم و نگیریم. در آیه «قُلْ مَا يَعْبَأُ بِكُمْ رَبِّي لَوْلَا دُعَاؤُكُمْ»، نیز معنی این نیست که تا دعا نکنیم خدا به ما نمی‌بخشد بلکه مقصود این است که ما تا دعا نکنیم نمی‌گیریم. وی در ادامه گفت: تحصیل، مصدر باب تعدّی است. تحصیلِ هر امری یعنی آن را پیدا می‌کنید، می‌سازید و جعل می‌کنید و آنچه بر اساس تحصیل به دست می‌آید، جعلی است. امر حقیقی، تحصیل نمی‌شود و خدا گم نشده که ما آن را پیدا کنیم! بلکه باید معنایی را که هست، بیابیم. تو خودت را باید تحصیل کنی. خودت گم شده‌ای! رسولی پور افزود: ما باید معنا را بیابیم نه اینکه چون زندگیمان پوچ و بی‌معنا است، جعل کنیم و خدا درست کنیم! تحصیلِ دین و خدا انسان را اذیت می‌کند و دست و پا گیر می‌شود؛ اما اگر آن را بیابید خلاص و راحت می‌شوید. فرقه‌های نوظهور معنوی می‌خواهند معنا را بسازند؛ در صورتی که این معنا وجود دارد و باید حواسمان را جمع کنیم و آن را بیابیم. وی در بخش دیگری از سخنان خود گفت: گاهی بر برخی از کسانی که هم صحبت با حضرت امیر(ع)، پیغمبر(ص) و در کنار امام حسین(ع) بودند، خرده می گیریم که آدم‌های نادانی بودند و این شخصیت‌های متعالی را درک نکردند. اما متأسفانه نادان‌تر از آنها ما هم هستیم که خدا را که در کنارِ ماست و از رگ گردن به ما نزدیکتر است درک نمی‌کنیم.
اگر درک نمی کنیم خدا از رگ گردن به ما نزدیک تر است