اعمال روز هفتم ماه مبارک رمضان
سپیدار‌آنلاین: گروه اجتماعی
روز هفتم ماه مبارک رمضان اعمالی دارد که در ذیل آنها را می خوانیم....
اعمال روز هفتم ماه مبارک رمضان به شرح ذیل است:
دعای اللهم انت ثقتی حین یسوء ظنی
جلد اول، باب های احکام ماه رمضان؛ باب یازدهم اعمال و دعاهای وارد شده در روایات در شب و روز هفتم ماه، فصل اول اعمالی که مختص به روز هفتم ماه می باشد، (اولین) دعای روز هفتم ماه رمضان:
اللَّهُمَّ أَنْتَ ثِقَتِي حِينَ يَسُوءُ ظَنِّي بِأَعْمَالِي وَ أَنْتَ أَمَلِي عِنْدَ انْقِطَاعِ الْحِيَلِ مِنِّي
خداوندا، تويى تكيه‌گاه من آن‌گاه كه گمان بد به اعمالم دارم و تويى آرزوى من آن‌گاه كه بيچاره مى‌گردم
وَ أَنْتَ رَجَائِي عِنْدَ تَضَايُقِ حُلُولِ الْبَلَاءِ عَلَيَّ وَ أَنْتَ عُدَّتِي فِي كُلِّ شَدِيدَةٍ نَزَلَتْ بِي
و تويى اميد من هنگامى كه بلا بر من وارد و تنگ مى‌شود و تويى اندوخته‌ى من در هر بلايى كه بر من فرو مى‌آيد
وَ فِي كُلِّ مُصِيبَةٍ دَخَلَتْ عَلَيَّ وَ فِي كُلِّ كُلْفَةٍ صَارَتْ عَلَيَّ وَ أَنْتَ مَوْضِعُ كُلِّ شَكْوَى وَ مُفَرِّجُ كُلِّ بَلْوَى
و در هر مصيبتى كه بر من وارد مى‌شود و در هر سختى كه بدان دچار مى‌شوم و تويى جايگاه تمام گله‌ها و گشاينده‌ى همه‌ى بلاها،
أَنْتَ لِكُلِّ عَظِيمَةٍ تُرْجَى وَ لِكُلِّ شَدِيدَةٍ تُدْعَى إِلَيْكَ الْمُشْتَكَى وَ أَنْتَ الْمُرْتَجَى لِلْآخِرَةِ وَ الْأُولَى
در امور بزرگ به تو اميد بسته مى‌شود و براى هر سختى خوانده و براى [حوايج]دنيا و آخرت آرزو مى‌شوى.
اللَّهُمَّ مَا أَكْبَرَ هَمِّي إِنْ لَمْ تُفَرِّجْهُ وَ أَطْوَلَ حُزْنِي إِنْ لَمْ تُخَلِّصْنِي وَ أَعْسَرَ [وَ أَعَزَّ] حَسَنَاتِي
خداوندا، چقدر ناراحتى‌ام بزرگ است اگر نگشايى و چقدر اندوهم طولانى است اگر از آن رهايم ندهى و چقدر نيكى‌هايم سخت [اندك]است
إِنْ لَمْ تُيَسِّرْهَا [تُوَفِّقْنِي] وَ أَخَفَّ مِيزَانِي إِنْ لَمْ تُثَقِّلْهُ وَ أَزَلَّ لِسَانِي إِنْ لَمْ تُثَبِّتْهُ
اگر آسان نكنى [موفق نگردانى]و چقدر ترازوى [اعمال]من سبك است اگر سنگين نگردانى و چقدر زبانم پرلغزش است اگر استوارش نكنى
وَ أَوْضَعَ جَدِّي إِنْ لَمْ تُقِلْ عَثْرَتِي أَنَا صَاحِبُ الذَّنْبِ الْكَبِيرِ [الْكَثِيرِ] وَ الْجُرْمِ الْعَظِيمِ
و چقدر تلاش و عملم اندك است اگر لغزشم را ناديده نگيرى! من داراى گناه بزرگ [فراوان]و جرم سترگ هستم،
أَنَا الَّذِي بَلَغَتْ بِي سَوْأَتِي وَ كُشِفَ [كشف] قِنَاعِي وَ لَمْ يَكُنْ بَيْنِي وَ بَيْنَكَ حِجَابٌ يُوَارِينِي مِنْكَ
من كسى هستم كه بدى‌ام به آخر رسيده و پرده‌ام برداشته شده و ميان من و تو پرده‌اى كه مرا از تو پوشيده دارد، نيست.
فَلَوْ عَاقَبْتَنِي عَلَى قَدْرِ جُرْمِي لَمَا فَرَّجْتَ عَنِّي طَرْفَةَ عَيْنٍ أَبَداً
از اين‌رو، اگر به اندازه‌ى بزه‌ام كيفر دهى، هرگز به اندازه‌ى يك چشم برهم زدن گشايش در كارم نخواهى كرد.
اللَّهُمَّ أَنَا الذَّلِيلُ الَّذِي أَعْزَزْتَ وَ أَنَا الضَّعِيفُ الَّذِي قَوَّيْتَ
خدايا، من همان خوارى هستم كه سرافرازم نمودى و ناتوانى هستم که نيرو بخشيدى
وَ أَنَا الْمُقِرُّ الَّذِي سَتَرْتَ فَمَا شَكَرْتُ نِعْمَتَكَ وَ لَا أَدَّيْتُ حَقَّكَ وَ لَا تَرَكْتُ مَعْصِيَتَكَ
و اقراركننده‌اى هستم كه [گناهم را]پوشيدى، ولى من نه در برابر نعمتت سپاسگزارى كردم و نه حقت را ادا نمودم و نه از معصيتت دست كشيدم.
يَا كَاشِفَ كَرْبِ أَيُّوبَ وَ سَامِعَ صَوْتِ يُونُسَ الْمَكْرُوبِ وَ فَالِقَ الْبَحْرِ لِبَنِي إِسْرَائِيلَ وَ مُنْجِيَ (مُوسى وَ مَنْ مَعَهُ أَجْمَعِينَ)[1]
اى برطرف‌كننده‌ى اندوه حضرت ايوب و شنونده‌ى صداى يونس اندوهگين و شكافنده‌ى دريا براى بنى اسرائيل و نجات‌دهنده‌ى حضرت موسى و همه‌ى همراهانش،
أَسْأَلُكَ أَنْ تُصَلِّيَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَنْ تَجْعَلَ لِي مِنْ أَمْرِي فَرَجاً وَ مَخْرَجاً وَ يُسْراً بِرَحْمَتِكَ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ
از تو درخواست مى‌كنم كه بر محمّد و آل محمّد درود فرستى و در كار من گشايش و راه نجات و راحتى قرار دهى، به رحمتت اى مهربان‌ترين مهربانان.
دعای سید بن باقی در روز هفتم رمضان
جلد اول، باب های احکام ماه رمضان؛ باب یازدهم اعمال و دعاهای وارد شده در روایات در شب و روز هفتم ماه، فصل اول اعمالی که مختص به روز هفتم ماه می باشد، (دومین) دعای روز هفتم ماه رمضان، دعاى اين روز به نقل از كتاب «اختيار» نوشته‌ى «سيد ابن الباقى» -رحمه اللّه-:
لا إِلهَ إِلَّا اللَّهُ وَحْدَهُ (لا شَرِيكَ لَهُ)[1] (لَهُ الْمُلْكُ وَ لَهُ الْحَمْدُ)[2] يُحْيِي وَ يُمِيتُ وَ هُوَ حَيٌّ لَا يَمُوتُ بِيَدِهِ الْخَيْرُ وَ هُوَ عَلى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ
معبودى جز خدا وجود ندارد، يگانه است و شريكى براى او نيست و فرمانروايى و ستايش او را است. زنده مى‌كند و مى‌ميراند و خود او زنده‌اى است كه هرگز نمى‌ميرد و خير و خوبى منحصرا به دست او است و بر هر چيز توانا است.
لا إِلهَ إِلَّا اللَّهُ وَحْدَهُ (لا شَرِيكَ لَهُ)[3] وَ لَا نَعْبُدُ إِلَّا إِيَّاهُ لا إِلهَ إِلَّا اللَّهُ وَحْدَهُ (لا شَرِيكَ لَهُ)[4] وَ سُبْحَانَ اللَّهِ وَ بِحَمْدِهِ لا إِلهَ إِلَّا اللَّهُ (إِلهاً واحِداً وَ نَحْنُ لَهُ مُسْلِمُونَ)[5]
معبودى جز خدا وجود ندارد، يگانه است و شريكى براى او نيست و ما تنها او را مى‌پرستيم. معبودى جز خدا وجود ندارد، يگانه است و شريكى براى او نيست، پاكا خدا و ستايش او را، معبودى جز خدا وجود ندارد، معبودى يگانه و ما تسليم اوييم.
اللَّهُمَّ أَنْتَ الْعَالِمُ بِمَا ظَهَرَ مِنِّي وَ مَا خَفِيَ عَنْ خَلْقِكَ وَ لَوْ لَا سَتْرُكَ لِي وَ تَحَنُّنُكَ عَلَيَّ لَكُنْتُ مِنَ الْمَفْضُوحِينَ سَيِّدِي أَوْقَرْتَنِي بِالنِّعَمِ
خداوندا، تو به آنچه از من آشكار گرديده و از آفريده‌هايت پنهان است، آگاهى و اگر پوشش و مهربانى تو بر من نبود، قطعا رسوا مى‌شدم. آقاى من، تو بار سنگين نعمت‌هايت را بر پشتم نهادى
وَ أَوْقَرْتُ صَحِيفَتِي ذُنُوباً نَظَرْتَ لِي بِكَرَمِكَ يَا مَوْلَايَ وَ لَمْ أَنْظُرْ لِنَفْسِي لِسُوءِ [بِسُوءِ] رَأْيِي
و من نامه‌ى عملم را از بار سنگين گناهان پر كردم. اى مولاى من، تو به چشم بزرگوارى به من نگريستى و من به خاطر نظر زشتم، به نفع خويشتن به خود ننگريستم.
فَكَمْ مِنْ ذَنْبٍ عَظِيمٍ وَ خَطِيئَةٍ مُوبِقَةٍ أَحْصَيْتَ عَلَيَّ فِي سَوَادِ اللَّيْلِ وَ ضَوْءِ النَّهَارِ أَسْتَحْيِي مِنْ ذِكْرِهَا تَسْمِيَةً بَيْنَ يَدَيْكَ
از اين رو، چه‌بسا گناه بزرگ و خطاى نابودكننده‌اى كه در تاريكى شب و روشنايى روز بر من نوشتى كه از بردن نام آن در پيشگاه تو، شرم مى‌كنم،
فَبِئْسَ الْعَبْدُ أَنَا لِنَفْسِي وَ نِعْمَ الرَّبُّ أَنْتَ لِي تَدْعُونِي فَأُوَلِّي عَنْكَ كَأَنَّ لِيَ التَّطَوُّلَ عَلَيْكَ
پس چه بد بنده‌اى هستم من در مورد خودم و چه خوب پروردگارى هستى تو درباره‌ى من، تو مرا مى‌خوانى و من از تو رو برمى‌گردانم به‌گونه‌اى كه گويى من بر تو منّت گذارده‌ام.
فَأَسْأَلُكَ يَا إِلَهِي بِالْقُدْرَةِ الَّتِي قَدَرْتَ بِهَا عَلَى ذُنُوبِي وَ إِحْصَائِهَا وَ بِالرَّحْمَةِ الَّتِي سَتَرْتَ بِهَا مَا قَبُحَ مِنْ ذُنُوبِي
پس اى معبود من، به آن قدرت تو كه بر گناهان من و شمارش آنها قادرى و به آن رحمت تو كه گناهان زشتم را پوشاندى،
أَنْ تُصَلِّيَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ أَهْلِ بَيْتِهِ الْأَخْيَارِ وَ تُعْتِقَنِي مِنَ النَّارِ فِي يَوْمِي هَذَا مِنْ شَهْرِكَ الْمَيْمُونِ الْمَعْصُومِ
از تو مى‌خواهم كه بر حضرت محمّد و خاندان نيك او درود فرستى و مرا در اين روز از ماه خجسته و مصونت، از آتش جهنّم آزاد كنى
وَ أَنْ تَخْتِمَ لِي فِي هَذَا الْيَوْمِ بِخَيْرٍ مَعَ الْمُؤْمِنِينَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ الْأَحْيَاءِ مِنْهُمْ وَ الْأَمْوَاتِ بِمَا أَنْتَ أَهْلُهُ
و اين روز مرا با مردان و زنان مؤمن-اعمّ از زندگان و مردگان- به آنچه خود زيبنده‌ى آن هستى، ختم به خير كنى،
حَتَّى أَفُوزَ يَا مَوْلَايَ بِحُسْنِ تَوَكُّلِي عَلَيْكَ وَ بِمَا جَرَتْ عَادَتُكَ مَعَ أَمْثَالِي مِنْ خَلْقِكَ وَ أَنْ تَرْزُقَنِي الْأَمْنَ وَ الْعَافِيَةَ وَ الْغِنَى وَ الْمَغْفِرَةَ
تا اين‌كه اى مولاى من، به توكّل نيك بر تو و به آنچه رويّه‌ى تو با امثال من از آفريده‌هايت جارى گشته، رستگار و كامياب گردم و ايمنى و عافيت و بى‌نيازى و آمرزش را روزى‌ام كن،
إِنَّكَ عَلى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ وَ صَلَّى اللَّهُ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الطَّاهِرِينَ وَ سَلَّمَ
به راستى كه تو بر هر چيز توانايى اى مهربان‌ترين مهربانان. درود و سلام خداوند بر حضرت محمّد و خاندان پاك او.
دعای روز هفتم ماه رمضان (اقبال الاعمال)
جلد اول، باب های احکام ماه رمضان؛ باب یازدهم اعمال و دعاهای وارد شده در روایات در شب و روز هفتم ماه، فصل اول اعمالی که مختص به روز هفتم ماه می باشد، (سومین) دعای روز هفتم ماه رمضان
اللَّهُمَّ أَعِنِّي فِيهِ [فِي هَذَا الْيَوْمِ] عَلَى صِيَامِهِ وَ قِيَامِهِ وَ اجْنُبْنِي [وَ جَنِّبْنِي] فِيهِ مِنْ هَفَوَاتِهِ وَ آثَامِهِ
خداوندا، در اين روز مرا بر روزه‌دارى و شب‌خيزى در آن يارى كن و از لغزش‌ها و گناهان دور دار
وَ ارْزُقْنِي فِيهِ ذِكْرَكَ وَ شُكْرَكَ بِدَوَامِهِ بِتَوْفِيقِكَ يَا وَلِيَّ الْمُؤْمِنِينَ [بِدَوَامِ هِدَايَتِكَ وَ تَوْفِيقِكَ يَا هَادِيَ الْمُؤْمِنِينَ بِرَحْمَتِكَ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ]
و ياد و سپاسگزارى از خود را به‌صورت پيوسته روزى‌ام كن، به توفيقت اى سرپرست مؤمنان [و ياد و سپاسگزارى از خود را با دوام هدايت و توفيقت، روزى‌ام كن. اى راهنماى مؤمنان. به رحمتت اى مهربان‌ترين مهربانان].