پایگاه خبری و تحلیلی سپیدار آنلاین

دومین نشست‌ تخصصی ارتباط دانشگاه، صنعت و جامعه؛ چالش‌ها و راهکارها از نگاه دانشگاهیان در دانشگاه علوم پزشکی البرز و با حضور جهاد دانشگاهی ، معاونت تحقیقات و فناوری دانشگاه ، معاونت غذا و دارو برگزار شد.
دکتر راضیه لطفی عضو هئیت علمی و معاون تحقیقات و فناوری دانشگاه علوم پزشکی البرز گفت: ضرورت ارتباط دانشگاه، صنعت و جامعه به این دلیل است که وضعیت اقتصادی، مسائل محیط زیستی و حوزه سلامت نیاز گسترده‌ برای مشارکت دانشگاه‌ها در توسعه کشور را به وجود آورده است‌. اگر ارتباط با صنعت سیستماتیک نباشد، راه را درست نرفته‌ایم.وی افزود: ما می‌خواهیم یک سازوکار و فرایندی را تدوین کنیم که سایر دانشگاه‌ها هم بتوانند در این مسیر وارد شوند و خلق ارزش داشته باشیم. یکی از دلایل برگزاری این نشست، پایان‌نامه‌های کارفرما محور است، مگر می‌شود که این همه زمان و منابع مالی، انسانی و علمی را صرف کنیم اما در انتها نتیجه عملی نداشته باشیم.وی ادامه داد: ما باید تا پایان برنامه هفتم توسعه، عدد پایان‌نامه‌های کارفرما محور را به ۲۰ درصد برسانیم. در حالی که این رقم در حال حاضر چیزی حدود دو درصد است. بنابراین باید به‌طور جدی وارد عمل شویم. در واقع خلق ارزش هم به همین صورت است و باید از مسیرهای مختلف برای دانشگاه با طرح‌ها و پایان‌نامه ها خلق بودجه کنیم.دکتر لطفی درباره اهداف استراتژیک دانشگاه‌ افزود: هدف ما تبدیل شدن به دانشگاه کارآفرین و پاسخگو به صنعت بوده و باید به سمت مرجعیت علمی و فناوری که هدف بزرگی است، حرکت کنیم و آن را تجاری سازی کنیم. برای اینکه یک مدل راهبردی داشته باشیم این امر اجزای مختلفی دارد که یکی از آن پایان نامه‌های محصول محور هستند. متاسفانه ما فرصت‌های مطالعات صنعتی را نداریم، در حالی که آیین‌نامه‌های آن نوشته شده است.وی در ادامه درباره مهمترین چالش‌های ارتباط موثر و کارآمد دانشگاه‌ها با صنعت و جامعه گفت: گاهی اوقات مشتریان واقعی خود را نمی‌شناسیم و صنعت هم دانشگاه را پیدا نمی‌کند و یا ممکن است نیازهای بخش صنعت درست شناسایی نشده باشد. از طرفی کارگزاری‌های مرتبط با گره زدن دانشگاه‌ و صنعت را در اختیار نداریم و تعدادی هم که وجود دارند عملا کارایی ندارند.وی افزود: کمبود استاد آشنا با صنعت هم یکی از این چالش‌هاست، هرچند ما انتطار نداریم تمام اعضای هئیت علمی ارتباط با صنعت را بدانند و یا تجربه آن را داشته باشند. اما ارتباطات حال حاضر کم است و شاید نیاز باشد که ما توانمندسازی و تبیین بیشتری در این بخش انجام دهیم. وی با اشاره به نبودن آیین نامه‌ها برای ایجاد انگیزه و ارزش گذاری در جذاب نبودن ارتباط با صنعت برای هئیت علمی و مراکز تحقیقاتی گفت: متاسفانه انگیزه‌ای برای یافتن نیازها وجود ندارد. اما این انگیزه زمانی به وجود می‌آید که متولیان امر در گلوگاه‌ها ابتدا ارزش گذارری کرده و مسیر را به سمت تشویق هدایت کنند تا این ارتباط ایجاد شود.دکتر غلامرضا اسکندریان در دومین نشست‌ تخصصی ارتباط دانشگاه، صنعت و جامعه؛ چالش‌ها و راهکارها از نگاه دانشگاهیان که روز دوشنبه ۱۵ بهمن در دانشگاه علوم پزشکی البرز برگزار شد، گفت: چالش اساسی و مسئله‌ای که بر اساس جشنواره امیرکبیر شکل گرفته، این بوده که چرا ارتباط بین صنعت، دانشگاه و جامعه قوام و دوام لازم را پیدا نمی‌کند. در حالی که بخش صنعت نیاز به دستاوردها و خروجی‌های دانشگاه دارد و از طرف دیگر دانشگاه این ادعا را دارد که می‌تواند با حرکتی که در مسیر دانش دارد به پیشروی صنعت کمک کند.وی افزود: آمار و ارقام نشان می‌دهد که ارتباطات بین این حوزه‌ها آن‌طور که باید وجود ندارد. جشنواره ملی امیرکبیر دانشگاه و پایان‌نامه‌های دانشجویی را به‌عنوان یکی از حلقه‌های پیوند این ارتباط شناسایی کرده و اگر همین تعداد دستاورد علمی دانشجویی را برای برقراری پیوند این اضلاع هدایت کنیم، کافی و حرکت بزرگی خواهد بود.اسکندریان با اشاره به مشکلات عدم ایجاد پیوند بین صنعت، دانشگاه و جامعه ادامه داد: بخشی از این مشکلات زیرساختی است. همانطور که اشاره شده دانشگاه‌ها با مشکلات عدیده مالی مواجه هستند. در حالی که دانشگاه به عنوان یک مرکز تولید علم باید کارآفرین بوده و منابع درآمدی برای خود ایجاد کند. وی بیان کرد: در بخش‌هایی که پیوندی با کارفرما و بخش تقاضا برقرار می‌شود، بخش زیادی از اعتبارات را مستقیما صرف علم و پژوهش نشده، بنابراین دستاورد آن به صنعت منتقل نمی‌شود. در واقع می‌توان گفت ارتباط بین صنعت و دانشگاه وجود دارد اما به شکل غیر رسمی است.رئیس جهاد دانشگاهی البرز با اشاره به مشکلات فرهنگی گفت: به نظر می‌رسد در این بخش دچار یک فراموش شدگی فرهنگی شده‌ایم. چراکه دانشگاه برای حل مسئله و نیازهای موجود در جامعه آمده است. اما به مرور زمان جامعه این نقش را فراموش کرد و امروز هم باور زیادی در مورد این نقش دانشگاه ندارد.
وی خاطر نشان کرد: این فراموش‌شدگی شاید یک زبان مشترک را ایجاد کرد. به‌طوری که امروز زبانی که در عرصه صنعت مطرح می‌شود و به نوعی در بخش خصوصی هم پررنگ‌تر است، خیلی با زبان دانشگاه یکسان نیست. حتی نقد تندی مطرح شده که صنعت تمایلی به ارتباط با دانشگاه ندارد، چون صنعت به دنبال خلق ثروت است و خلق ثروت از این مسیر اتفاق نمی‌افتد.