پایگاه خبری و تحلیلی سپیدار آنلاین

استان البرز که پیش از تاسیس، با عنوان شهرستان های غرب استان تهران شناخته می شد، از نظر شاخص اشتغال در دهه های اخیر، وضعیت پرتناوبی را تجربه کرده است.
از سویی آغاز صنعتی شدن کرج در دهه ۱۳۳۰ با موج های اولیه مهاجرت جمیعتی همراه شد و در ادامه، تبادل جمعیت و فرصت های شغلی بین شهرهای تهران و کرج، وضعیت منحصر به فردی را ایجاد کرد. بدین ترتیب گرچه استان البرز اکنون در اواسط جدول وضعیت اشتغال کشور قرار دارد، ولی رشد جمعیت ناشی از مهاجرت و همچنین وابستگی شغلی به بازار کار تهران، نیاز به توسعه شغلی در استان البرز را بیش بقیه استان های کشور نمایان می کند.برای بررسی راهکارهای توسعه فرصت های شغلی در استان ابرز، به سراغ یداله مالمیر نایب رییس اتاق بازرگانی، صنایع، معادن و کشاورزی البرز و نماینده بخش خصوصی در کارگروه استانی اشتغال رفتیم. مالمیر که خود کارآفرینی موفق در بخش نساجی است، نگاهی متفاوت به مساله اشتغال دارد و بر پایداری و کیفیت اشتغال و کارآمدی نیروی کار تاکید دارد.
دیدگاه های مختلفی در کارگروه اشتغال استانداری مطرح می شود. نقاط تمایز دیدگاه های شما به عنوان نماینده بخش خصوصی با نگرش دولتی ها چیست؟

دیدگاه بخش دولتی به مقوله اشتغال یک تفکر کمیتی است و از دید دوستان دولتی، تعداد اشتغال از نظر آماری مهم است ولی مقوله اشتغال از دیدگاه فعالان اقتصادی و تولیدکنندگان یک مقوله کیفیتی است و هر نیرویی که در بخش خصوصی در فرآیند تولید شاغل می شود، علاوه بر کمیت تولید باید بر کیفیت محصول نهایی تأثیر گذار باشد.
بهبود شاخص فضای کسب و کار و تمرکز بر رفع موانع تولید را در توسعه اشتغال مفیدتر می دانید یا ایده های اشتغال انفرادی با تزریق مالی دولتی شبیه آنچه که توسط صندوق مهر و کارآفرینی امید دنبال شد؟ ضمنا چه صنایعی از تولید در مقیاس کوچک آسیب می بينند؟

قطعاً فعالیت در صنایع بزرگ، متوسط و کوچک SME ها، مستلزم بهبود محیط کسب و کار و رفع موانع تولید می باشد و توسعه اشتغال پایدار، زمانی محقق می شود که بستر تولید فراهم باشد. لازمه تولید در مقیاس کوچک و یا بزرگ نیازمند اتخاذ تدابیری از طرف سیاست گذاران و تصمیم سازان مرتبط با عرصه های تولید و تجارت می باشد به گونه ای که فعالان اقتصادی دغدغه ای جز تولید نداشته باشند. در واقع مجموع عناصری که در فعالیت های اقتصادی مشغول تولید و تجارت هستند، مشابه یک منظومه هستند که ایجاد بی نظمی در یک عنصر بر سایر عناصر تأثیر می گذارد. بنابراین در منظومه های اقتصادی چه به صورت انفرادی و چه گروهی و چه در قالب صنایع کوچک یا متوسط و یا بزرگ همه آنها نیازمند محیطی هستند که در آن همه عناصر مرتبط با تولید و تجارت نظامند فعالیت کنند و تزریق منابع مالی چه در بخش های کوچک و یا سایر بخش های تولیدی لازم است ولی کافی نیست شرط کفایت این است که مجموعه عناصر مرتبط با تولید و تجارت در یک منظومه قرار گرفته باشند در واقع نظام مند عمل کنند.
پایداری فرصت های شغلی به واسطه اصلاح و ارتقای تکنولوژی کار موثرتر و کم هزینه تراست یا توسعه مشاغل جدید با سرمایه گذاران و مالکان مبتدی؟

هر دو روش فوق به برنامه ها و اهداف مندرج در استراتژی توسعه صنعتی یک کشور یا یک منطقه و استان بستگی دارد و باید در برنامه های پنج ساله توسعه کشور که در آن توسعه صنعتی نیز بخشی از توسعه محسوب می شود توجه شود تا سياست های استانی، منطبق با برنامه های توسعه ای کشور باشد.
توجه به بخش های پیشران اقتصاد نظیر مواد اولیه ساخت و ساز، ماشین آلات صنعتی، کارخانه، نهادهای دام و طیور و… را برای رشد اشتغال استان مناسب تر می دانید یا حمایت های دولتی از SMEها؟

تجربه کشورهای توسعه یافته نشان می دهد که سرمایه گذاری بر روی صنایع بزرگ و مادر که پیشران هستند بستر توسعه صنعتی را فراهم می آورد و در این فرآیند قطعاً باید برنامه ریزی برای تامین مواد اولیه، تهيه ماشین آلات و سایر نیازهای صنعتی به خصوص در حوزه آموزش و مهارت آموزی و به روز کردن تکنولوژی تولید از اهمیت ویژه ای برخوردار است و سرمایه گذاری در این بخش می تواند زمینه رشد و توسعه صنایع متوسط و کوچک را نیز فراهم آورد و این تجربه ای است که در دهه پنجاه نتایج خوبی داشته است و با سرمایه گذاری روی ده ها صنعت مادر تخصصی زمینه ایجاد هزاران واحد صنعتی متوسط و کوچک را در صنایع خودرو سازی، فولاد، سیمان، نساجی، نفت و پتروشیمی و… فراهم آورد.