همگام شدن دو بهار شورانگیز و روح‌افزا است
سپیدار‌آنلاین: گروه یادداشت
تقارن بهار طبیعت با بهار قرآن انگیزه‌ای شد تا علت نام‌گذاری و شباهت‌های این دو بهار را مرور کنیم.
بهار این ودیعه الهی و رستاخیز دوباره طبیعت، طراوت و تازگی را ارمغان می‌آورد و از سوی دیگر بهار قرآن و ماه مبارک رمضان با روز‌های نوروز همراه شده و عطر گل‌های بهاری با عطر معنویت ماه صیام در هم آمیخته و توأمان به مشام انسان‌های بیدار دل می‌رسد، که هردو موهبتی گران سنگ است.به واسطه گشوده شدن مجدد در‌های خیر و رحمت واسعه الهی در این ماه نورانی، توفیق طاعت و عبادت در این ماه خدا، برای همه ما بیش از پیش فراهم شود. توصیف بهار قرآن برای ماه مبارک رمضان برگرفته از روایتی از امام محمد باقر(ع) است که حضرت می‌فرماید:« لِكُلِّ شَيْءٍ رَبِيعٌ وَ رَبِيعُ الْقُرْآنِ شَهْرُ رَمَضَانَ؛ برای هر چیزی بهاری است و بهار قرآن ماه رمضان است» همان‌طور که فصل بهار، فصل رویش طبیعت و جان گرفتن دوباره آن است، نزول قرآن در ماه رمضان نیز حیاتی دوباره بر روح و جان انسان‌هاست. یکی از شباهت‌های ایام نوروز با ماه رمضان، مهمانی رفتن است. یکی از ویژگی‌های مهم ماه رمضان آن است که در این ماه، بندگان خدا به میهمانی خدا دعوت شده‌اند، همچنان که پیامبر اکرم(ص) در خطبۀ آخرین جمعه ماه شعبان پس از معرفی ماه رمضان فرمود: «هُوَ شَهْرٌ دُعیتُمْ فیهِ إِلَی ضِیافَةِ اللَّهِ، ماه رمضان، ماهی است که در آن به میهمانی خدا دعوت شده‌اید.» قبل از هر چیز لازم است که انسان با خود بیندیشد که چه کسی او را به میهمانی در این ماه دعوت کرده است؟ میزبان این سفره گسترده کیست؟ و معنای این میهمانی چیست؟ و آداب و شرایط وارد شدن در این میهمانی کدام است؟ و اساساً انسان چگونه باید باشد و چه اقداماتی را باید انجام دهد تا لایق حضور شود؟ میزبان این ضیافت کریمانه، خداوند و ملائکه هستند که دعوت‌نامه مکتوب برای انسان فرستاده شده‌است و خداوند به واسطه رسول گرامی اسلام دعوت رسمی نموده است.پذیرایی در این ضیافت الهی، به‌شکل ویژه است و سر این سفره الهی چیزهایی است که گوش‌ها نشنیده و چشم‌ها ندیده است، محدود نیست و مائده‌ای است منحصر به‌فرد که مخصوص روزه‌داران است. روزه‌داری یک تمرین عزم و اراده است.بنابراین دعوت و میهمانی خداوند در ماه رمضان دعوت از روح است و این جان آدمی است که میهمان این ضیافت است و به طعام‌ها و شراب‌هایی دعوت شده است که روحانی و غذای مورد نیاز جان انسان هستند.همگام شدن دو بهار چقدر شورانگیز و روح‌افزا است. بهار طبیعت خودش سرشار از طراوت، تازگی، انبساط روحی و روانی است وقتی با بهار قرآن و طراوت معنویت مقارن می‌گردد تمام زیبایی‌ها، جذابیت‌ها، کشش‌ها و … دوچندان می‌گردد و انسان دو بهار را در یک برهه‌ی از زمان به تجربه می‌نشیند و در نشئه آن غرق و لذت و حلاوت دوچندانی می‌برد. امسال از بهار نه بل از بهارانش پیداست که سال نکویی است. بهار امسال اتحاد و مهمان شدن دو بهار در یک‌فصلی از زمان است. آن‌طوری که گفته‌اند سال خوب از بهارش پیداست. از تقارن دو بهار پیداست که امسال انشا الله فصل خوب و خوش‌یمن و مبارکی خواهد بود.