پایگاه خبری و تحلیلی سپیدار آنلاین

یک مخترع بسیجی گفت: ما دوست داریم ایران را بسازیم؛ توانش را هم داریم ولی کم لطفی‌های مسؤولان اجازه بروز و ظهور استعداد جوان ایرانی را نمی‌دهد.
حسین کامیار جوان نخبه بسیجی استان البرز است که در حوزه مکانیک خودرو فعال است و 4 اختراع و 5 مقاله علمی در کارنامه دارد. آرزویش سربلندی ایران است و از سنگ اندازی‌هایی که در مسیر یک پژوهشگر انجام می‌شود گله دارد. معتقد به کار گروهی است و تمام پروژه‌های علمی‌اش را به شکل تیمی به انجام رسانده است. چندین طرح در رابطه با صنعت خودرو ارائه داده است و اکثر آن ها به خاطر عدم حمایت مسؤولین بدون استفاده رها شده اند. آنچه در ادامه می‌خوانید گفت‌وگوی فارس با این نخبه بسیجی است:
فارس: در ابتدا یک معرفی کلی از خودتان بفرمایید.
کامیار: متولد 74 و فارغ التحصیل کارشناسی رشته تکنولوژی مکانیک خودرو هستم. از دوران کودکی علاقه زیادی به خودرو داشتم و در دانشگاه و هنرستان هم همین مسیر را دنبال کردم. فعالیت پژوهشی خود را از دوران دانشگاه شروع کردم و موفق به کسب افتخاراتی هم در این رابطه شدم.
فارس: چه افتخاراتی تاکنون کسب کرده اید؟
کامیار: در نمایشگاه بین المللی فنی حرفه ای ایران برای دو سال پی در پی اول شدیم. 3 مورد ثبت اختراع داشتم و 5 مورد هم مقاله علمی در مجلات برتر جهان اسلام و کشور آلمان در حوزه صنعت خودرو به چاپ رسانده ام. در قالب تیم دانشجویی که در دانشگاه شهید خدادادی بندر انزلی فعالیت داشتیم در سال 96 حدود 50 سال مورد اختراع به ثبت رساندیم و در حال حاضر هم برای چند ده اختراع دانشجویی و دانش‌آموزی در استان البرز به عنوان مشاور طرح همکاری کرده‌ام.
فارس: اختراعات و طرح های پژوهشی شما شامل چه مواردی بوده است؟
کامیار: مهم‌ترین این طرح ها موتور سیکلت برقی بود که تمام قطعاتش ایرانی بود. این طرح در بین 40 طرح پژوهشی برتر کشور اول شد. این موتور نسخه‌های مختلفی داشت. نخسه 8 هزار وات آن سرعت صفر تا 100 کیلومتر را در 6 ثانیه تامین می‌کرد و شیب 30 درجه را بدون مشکل بالا می‌رفت و 240 کیلومتر را با یک بار شارژ می توانست طی کند و در زمان خاموش بودن به هیچ عنوان برق مصرف نمی کرد. تمام بدنه کاپوزیت بود و نیازی به جعبه دندن و زنجیر نداشت و از موتور هاب در آن استفاده شده بود و در کل بسیار طرح جوان پسندی بود.طرح دیگر ما سیلندر شیشه‌ای بود که به واسطه شفافیت آن عملکرد موتور دیده می‌شد و چند مورد ابزار تخصصی تعمیر خودرو بوده است که برای راحت‌تر کردن کار تعمیر خودرو استفاده می‌شود.همچنین در قالب همین تیمی که فعلا مشغول هستیم موفق شدیم فرمان برقی سمند را به عنوان جایگزین فرمان های هیدرولیکی فعلیی طراحی کنیم که در حال حاضر در داخل کشور هیچ خودرویی تکنولوژی فرمان برقی را ندارد.
فارس: کدام یک از این طرح ها به مرحله تولید رسیده است؟
کامیار:کار ساخت موتور سیکلت برقی به خوبی داشت پیش می‌رفت و حتی سفارش 110 نمونه برای شهر تهران را گرفتیم اما به نوسانات ارزی برخوردیم و امکان ساخت مهیا نشد و هزینه ساختش بسیار بالا رفت.
در شرایط قبل از نوسانات زیر 10 میلیون تومان می‌شد تولید کرد ولی در حال حاضر شاید بالای 20 میلیون برای هر دستگاه هزینه نیاز باشد؛ البته در صورت رسیدن به تولید انبوه باز هم می‌توانیم به قیمت زیر 10 میلیون تولید کنیم اما حمایتی نمی‌شود.ولی سیلندر شیشه ای توسط دانشگاه فنی و حرفه ای مورد استقبال قرار گرفت و توانستیم تولید کنیم و در تعمیرگاه ها و مراکز تحقیقاتی مورد استفاده قرار می گیرند و برخی تجهیزات فنی خودرو هم در خودروهای سپاه و ایران‌خودرو استفاده شد.
فارس: دلیل اینکه این طرح ها مورد استقبال قرار نگرفته چیست؟
در مورد موتور سیکلت برقی گفتند چون جای سرنشین عقب در ترک موتور کم است حمایت نمی شود! البته مشخص است که یک برنامه ای پشت سر اینگونه ماجرا‌ها هست. هرجا می روید می‌بینید یک نفر پیدا می‌شود که می خواهد در کار شما سنگ اندازی کند. یک وارد کننده محصولی وقتی ببیند طرحی آورده اید که جلوی وارداتش را می‌گیرد مسلما هر کاری می‌کند تا طرح شما به مرحله تولید نرسد!فرمان برقی سمند را ارائه دادیم که به جای اینکه از پمپ هیدرولیک و قدرت موتور استفاده کنید با استفاده از یک موتور برقی، فرمان را به راحتی بچرخانید بدون اینکه روی راندمان موتور کاهشی ایجاد کند. این را در قالب مقاله ای ارائه دادیم و در کشور چین در یکی از مجلات ISI ثبت هم شد اما ایرانخودرو طرح را نپذیرفت.
خودروساز داخلی اراده ای برای ارتقای محصول ندارد
خودروساز داخلی اراده به روز بودن را ندارد چون برای بروز شدن و ارتقای محصولات مکرر باید در خط تولید تغییراتی ایجاد کند و در مراکز فنی و تعمیرگاه ها آموزش‌های لازم را بدهد و نیروی انسانی را باید مطابق با تکنولوژی روز آموزش دهد و این‌ها همه هزینه‌بر است بنابراین از بسیاری از طرح های ابتکاری که می‌تواند خودروی داخلی را ارتقا ببخشد به خاطر فرار از این هزینه ها استقبال نمی‌کند.یکی از کارهای دیگری که از اعضای تیم ما انجام داد و نتیجه گرفت طراحی و ساخت موتور «w 12» بود. این یک موتور عجیبی است و در ماشین‌های مسابقه‌ای لوکس با هزینه بالا نصب می شود اما یکی از بچه‌ها دو سال روی طرح کار کرد و این موتور را ساخت. چندتا از بچه‌های دانشگاه سر همین حمایت نشدن‌ها بورسیه گرفتند و از ایران رفتند.
فارس: آیا مسیر را برای ورود نخبه جوان انقلابی به عرصه صنعت باز می‌بینید؟ چرا از این ظرفیت‌ها استفاده نمی‌شود؟
کامیار: حمایت هست ولی آنطور که باید نیست. ما دوست داریم ایران را بسازیم؛ توانش را هم داریم ولی کم لطفی های مسؤولان اجازه بروز و ظهور استعداد جوان ایرانی را نمی‌دهد. باید راه ورود جوانان به صنعت را باز کنند.
فارس: از نظر شما آیا جوانان نخبه ایرانی می‌توانند خودروی ملی با کیفیت تولید کنند؟
کامیار: بله. من خودم در طراحی خودرو مهارت ندارم ولی به عنوان مثال یکی از دوستانم در طراحی خودرو فعال است ودر سال95 در مسابقه ای ملی برترین طراح سال ایران شد.ایشان کامیون دیزل تولید کرد که مصرف سوختش به شدت پایین است و اصلا قابل مقایسه با مواردی که الان در بازار وجود دارد نیست. نه به خاطر موتور و قطعات بلکه به خاطر طرح بدنه خاصی که داشت، ضریب شکست باد بسیار پایینی داشت. این طرح 16 مرحله در تونل باد تست شد و حتی یک مقاله علمی هم در مورد آن نوشته شد اما چون امکانات لازم را نداشتیم و حمایت نشد این کامیون ساخته نشد و شاید اگر حمایت می‌شد الان کامیون کاملا بومی با فناوری بالا و مصرف سوخت فوق العاده پایین در کشور داشتیم!
فارس: چرا کار پژوهش را انتخاب کردید و مانند دانشجویان دیگری که به فکر استخدام در یک اداره هستند نبودید؟
کامیار: این کار را که همه انجام می‌دهند. ما دنبال این بودیم که بتوانیم یک نیازی را از جامعه رفع کنیم. البته این کار خیلی سخت است و سنگ اندازی ها بسیار زیاد است و حمایتی به آن شکل صورت نمی گیرد. بخشی از موفقت ما در این حوزه مربوط به این می شود که ما گروهی کار می‌کنیم و در کارهای پژوهشی و صنعتی کار گروهی خیلی گره گشاست. در مورد موتور‌سیکلت یک گروه 15 نفره تشکیل دادیم و هر کدام بخشی از کار را بر عهده گرفتیم.
فارس: در حال حاضر مشغول چه کاری هستید؟
کامیار: در قالب یک تیم سه نفره با عنوان انجمن علمی مخترعان جوان که زیر نظر بسیج علمی پژوهشی کشور فعالیت می‌کند مشغول هستیم. با دانشگاه ها و آموزش و پرورش استان همکاری می‌کنیم و به اختراعات و پژوهش‌های دانش آموزی ودانشجویی مشاوره می‌دهیم.در حال حاضر با تیمی که عرض کردم در حال تالیف کتابی در رابطه با قطعات خودرو هستیم؛ دفتری را راه اندازی کردیم و برای کسانی که دنبال ثبت اختراع هستند مشاوره می‌دهیم.علاوه بر کارهای پژوهشی تعمیر خودروهای کلاسیک و قدیمی را انجام می دهیم و خودروهای لوکس قدیمی را برای افرادی که کلیکسیون دارند بازسازی می‌کنیم.
فارس: چه مشکلاتی پیش روی پژوهشگر ایرانی قرار دارد؟
کامیار: علاوه بر بی مهری‌هایی که صحبتش را کردیم نبود برخی امکانات و زیرساخت‌ها مشکلاتی را بوجود می‌آورد. مثلا در حوزه کاری ما نرم افزار شبیه ساز موتور را در ایران شاید فقط ایران خودرو و سایپا دارند. نمی توان موتور را در مراحل آزمایش و تحقیقات ساخت تا ببینیم کار میکند یا نه! این کمبود امکانات لازم برای پژوهش کار ما را با دشواری هایی مواجه می کند.همین همین تونل بادی هم که در بحث کامیون ایرانی عرض کردم تا 5 سال پیش در کشور وجود نداشت و چون تکنولوژی خاصی دارد هیچ کشوری هم به ما نمی فروخت تا اینکه جوانان نخبه کشور آن را در داخل تولید کردند تا در مراحل تحقیقات استفاده شود.
فارس: چه آرزویی دارید؟
کامیار: سربلندی کشور خودمان و اینکه کار برای پژوهشگر یک مقدار آسان تر شود.پژوهشگر دوست دارد کار بکند؛دوست ندارد طرح هایش خاک بخوردند. انگیزه بچه های جوان برای خود من شور انگیز است. نیروهایی که پشت سر هم می آیند و همه توانمند هستند و آرزوهای بزرگی برای این کشور دارند اما باید حمایت شوند.
فارس: چه حرفی با مسؤولان دارید؟
کامیار: وقتی طرحی برای نمایشگاهی ارائه می‌شود و طرح برتر می‌شود این را بدانند که این جوان چند سال از عمرش را برای آن کار هزینه کرده است. اینکه این طرح به راحتی کنار گذاشته می‌شود آزار دهنده است. هر کاری قدم به قدم پیش می‌رود و باید به طرح های بومی فرصت داد و تا رشد کنند نه اینکه با بی مهری آن ها را کنار بگذاریم.
فارس: برای شما آرزوی موفقت های بیشتری داریم.
کامیار: بنده هم برای شما و همکارانتان آرزوی موفقیت دارم.