پایگاه خبری و تحلیلی سپیدار آنلاین

مسجد به عنوان قلب طپنده جهان اسلام و جايگاهى براى عبادت، همواره مورد توجه و اهتمام مسلمانان بوده است.
مصطفی جعفری/ واژه مسجد بيست و هشت بار در قرآن كریم ذكر شده و در روايات و احاديث معصومين (ع) نیز در موارد متعددی مورد تاکید قرار گرفته است. مسجد در صدر اسلام به عنوان اولین و با اهمیت ترین نهاد اجتماعی دارای وظایف و کارکردهای متعددی بود، به گونه ای که افزون بر مهم ترین کارکرد آن؛ یعنی عبادت؛ فعالیت های آموزشی، نظامی و سیاسی نیز در آن جریان داشت. این میراث عظیم نبوی در طول زمان فراز و فرودهای مختلفی به خود دیده است و در حال حاضر تا حدود زیادی مورد غفلت قرار گرفته است و این غفلت منجر به برداشتی بسیار ناقص و محدود از مفهوم مسجد شده و جایگاه آن در حد نماز خانه تقلیل یافته است. این تسامح و بی توجهی موجب شده تا مساجد که روزگاری تجلی مقدس و آشکار از فضایی مذهبی، اجتماعی سیاسی و فرهنگی بوده اند کم کم نقش حیاتی خود را از دست بدهند و لایه‌های معرفتی و معنوی آنها در غباری از غفلت و ناآگاهی مدفون گردد و به فضا‌هایی فیزیکی تبدیل شوند که توانایی پاسخگویی به نیاز‌های معنوی آدمیان را ندارند.در حالی که طبق تعالیم دین مبین اسلام لازم است مساجد علاوه بر تمامی فعالیت‌های عبادتی، بستر تحقق کارکرد‌های اجتماعی و فرهنگی نیز باشند و اهمیت این امر در روزگار کنونی بیش‌تر احساس می‌شود. چرا که امروزه جوامع مذهبی شاهد تلاش‌های همه جانبه دشمن برای فاصله گرفتن جوانان از هویت فرهنگی و مذهبی خود می‌باشند و بررسی راه‌های گسترش باور‌های ناب دینی، زدودن موانع دینداری و دین باوری در بین جوانان اهمیت ویژ ه‌ای دارد.حضور پر رنگ افراد در مسجد به عنوان مهم‌ترین پایگاهی مذهبی، بنیاد دینی جامعه را تقویت می‌کند. بسیاری عقیده دارند در شرایط کنونی جامعه در حال تحول ایران؛ در میان تمام اقشار مردم و به ویژه در میان جوانان ابهامات، شبهات و سؤالات بی پاسخ فراوانی در خصوص دین و معنویت وجود دارد در صورتی که بستر مناسب فراهم شود، مساجد قادر خواهند بود به این شبهات و ابهامات پاسخ دهند و مقدار قابل توجهی از معضلات و سردرگمی‌های مذهبی و اجتماعی فرهنگی را حل کنند.