5 مرداد 1398
شماره خبر: 217838

از جبهه تا سنگر تولید

سپیدار‌آنلاین: گروه گفتگو

از جبهه تا سنگر تولید


رزمنده سال‌های دفاع مقدس که امروز در سنگر کارآفرینی و تولید مشغول به کار است، از عدم حمایت بانک‌ها برای تحقق شعار سال گلایه دارد.
یونس جمشیدیان، جانباز دوران دفاع مقدس یکی از کارآفرینان البرزی است که با همت و پشتکار توانسته در حوزه بازیافت و فرآوری پسماندهای بخش کشاورزی و تبدیل آن به خوراک دام و طیور، بازیافت پسماندهای شهری و همچنین دوخت و چاپ انواع کیسه، نایلون، سفره و غیره فعالیت داشته باشد و در سال 85 به عنوان کارآفرین برتر کشور معرفی شود.وی توانسته تاکنون در سه نقطه از کشور (گیلان و حدفاصل البرز و تهران و استان مرکزی) کارگاه تولیدی فرآوری پسماندهای بخش کشاورزی راه اندازی کند و تا سال 96 موفق شد در این مسیر برای 100 نفر به صورت مستقیم کارآفرینی کند و از طریق نشر این دانش بیش از یک هزار نفر در کشور توانسته اند از پسماندهای بخش کشاورزی درآمد کسب کنند.به مناسبت روز کارآفرین با این کارآفرین جانباز گفت و گو یی انجام شده که در ادامه می خوانید:
خبرگزاری: خودتان را معرفی کنید و بفرمایید کجا و چگونه جانباز شدید؟
جمشیدیان: یونس جمشیدیان متولد سال 1342، متأهل و دارای سه فرزند، دو پسر و یک دختر هستم. در سال 59 و در سن 17 سالگی به فرمان امام خمینی (ره) به عنوان نخستین داوطلب بسیجی از منطقه حیدرآباد کرج به همراه شهید کلهر راهی جبهه شدم.72 ساعت از عقد من و همسرم گذشته بود که نوعروس را به خدا سپردم و باز هم راهی مناطق جنگی شدم و بر اثر بمباران دشمن از ارتفاع سقوط کردم و این حادثه منجر به شکستن دست چپ و دنده ها و همچنین آسیب کتف من شد.پس از بهبودی در عملیات خیبر شیمیایی و پس از اتمام عملیات، گرفتار موج انفجار و در عملیات طریق القدس در سال 60 در نبرد تن به تن با نیروهای عراقی از ناحیه صورت مجروح و در سال 64 در عملیات والفجر هشت در منطقه فاو، مجدد شیمیایی شدم.
خبرگزاری: از کجا و با چه هدفی به این شغل روی آوردید؟
جمشیدیان: با توجه به شغل پدرم که دامپروری و مرغداری بود، پس از پایان جنگ تحمیلی به قصد ایجاد اشتغال و رسیدن به خودکفایی پا به عرصه تولید گذاشتم و موفق شدم پلکان ترقی را به خوبی طی کنم و به اهدافی که در سر داشتم دست پیدا کنم.با همکارانم در بخش کشاورزی موفق شدیم با استفاده از بالاترین مدارج علمی و دانشگاهی، از بخش وسیعی از پسماندهای بخش کشاورزی که از استحصال کارخانجات آبمیوه، رب و روغن کشی به دست می آید، علوفه فراوانی جهت رفع نیاز دام و طیور کشور تولید کنیم.با همکاری تیم فنی و علمی، متشکل از اساتید دانشگاهی و پرورشی، دامپروری و تحقیقاتی به یکی از اهداف خود که تولید نهاده های کشاورزی بود دست یافتم و توانستم از پسماند زیتون به عنوان دانه ذرت استفاده کنم و موفق شدم تنها تولید کننده کنجاله زیتون در کشور باشم.در سال 91 موفق شدم شرکت خوراک دام کاسپین را به بهره برداری برسانم. محصولات به دست آمده در این شرکت علاوه بر کارآفرینی، موجب جلوگیری از خروج مبالغ قابل توجهی ارز از کشور شد؛ ما در سال های ۱۳۹۰ تا ۱۳۹۶ موفق به ایجاد فرصت شغلی برای 110 نفر شدیم.
خبرگزاری: کمی در مورد تولیدات شرکت توضیح می دهید؟
جمشیدیان: در سال های اخیر به دلیل توسعه بخش دامپروری کشور، نیاز به خوراک دام در ایران رو به افزایش است که بخشی از آن از طریق واردات تأمین می شود در حالی که سالانه حجم انبوهی از بقایای کشاورزی و صنایع غذایی در کشور تولید می شود که می تواند بخش قابل توجهی از خوراک مورد نیاز دام و طیور کشور را تأمین کند.یکی از محاسن محصولات تولیدی این شرکت این است که پسماندهای بخش کشاورزی که روزی عاملی برای آلودگی محیط زیست به شمار می رفت را جمع آوری می کند و در واقع تبدیل به ثروت می شود که به همان میزان باید علوفه وارد کشور شود.طبق تحقیقاتی که انجام دادیم به این نکات دست یافتیم که تفاله گوجه فرنگی یک منبع خوب پروتئین و چربی برای دام و طیور محسوب می شود. این پسماند را می توان به صورت خشک و سیلو شده در تغذیه دام به مصرف رساند.با توجه به اینکه طی فرآیند رب سازی از گوجه فرنگی، دانه ها در تفاله باقی می مانند و از طرفی دانه گوجه فرنگی سرشاراز پروتئین به ویژه اسیدهای آمینه ضروری مانند لیزین و چربی است، بنابراین از نظر تغذیه طیور نیز می توانند دارای ارزش قابل توجهی باشند.خشک شدن تفاله نیاز به ماشین آلات و سوخت دارد که در کارخانجات بزرگ امکان پذیر است اما در مقیاس کم، دامداران می توانند تفاله را زیر نور آفتاب خشک کنند که البته نیاز به زیر و رو کردن دارد و باید دقت شود تا در معرض کپک زدن قرار نگیرد.
خبرگزاری: تاکنون مورد حمایت مسؤولین قرار گرفته اید؟
جمشیدیان: هیچ یک از مسؤولین ما را در رسیدن به اهدافی که تحقق شعار رونق تولید مقام معظم رهبری بود یاری نکرده اند و همچنان اعلام می کنیم، بانک ها تنها ادعای حمایت دارند اما در واقعیت این گونه نیست زیرا زمانی که برای دریافت تسهیلات به آن ها مراجعه می کنیم آنقدر کاغذ بازی را ادامه می دهند تا فرد از تصمیم خود منصرف می شود.کاهش ظرفیت پرسنل در مراکز تولیدی ما نتیجه عدم حمایت های لازم از سوی دولتمردان است و چنانچه مجموعه ما مورد حمایت مسؤولین قرار گیرد آمادگی داریم اشتغالزایی مجموعه را به بیش از ۲۰۰ نفر ارتقاء دهیم.از سال ۹۷ تاکنون به دلیل عدم توانمندی دولت در مهار تورم و گرانی های بی سابقه و کمبود نقدینگی با رکود مواجه شده ایم و این مشکلات موجب شد پرسنل این مجموعه از ۱۱۰ نفر به کمتر از 25 نفر کاهش یابد.
خبرگزاری: چه انتظاری از مسؤولین دارید؟
جمشیدیان: این نوع مشاغل و تولیدات باید مورد حمایت دولت قرار گیرد زیرا با تولید این نوع محصولات در کشور، نیازی به واردات علوفه نیست و همین امر موجب جلوگیری از خروج ارز از کشور می شود.دانش، توان و انرژی لازم برای افزایش تولیدات را داریم و می توانیم بدون نیاز به تجهیزات، تولید محصول داشته باشیم و مستحضرید محصولی که برای تولید آن دولت هیچ ارزی را هزینه نمی کند می تواند برای عده ای اشتغالزایی و تولید ثروت کند.در صورت حمایت مسؤولان قادر به راه اندازی خط کامل بازیافت زباله در البرز هستیم و می توانیم از این راه نایلون و کیسه های دسته دار را تولید کنیم که این امر به دلیل هزینه های بالا، مستلزم همکاری و همیاری مسؤولین مربوطه است.صدای من کارآفرین جانباز را به گوش مسؤولین برسانیدظرفیت تولید در مجموعه های ما افت کرده است در حالی که با حمایت دولتمردان می توانیم ظرفیت های فعلی را به 10 برابر افزایش دهیم. می توانیم جانبازانی را که در امرار معاش با مشکلات اقتصادی روبرو هستند به کار بگیریم و همچنین می توانیم افراد معتادی را که در مراکز بازپروری موفق به ترک اعتیاد شده اند را به فعالیت در این عرصه تشویق کنیم.ما انتظار نداریم وام بلا عوض برای ما در نظر بگیرند اما اکنون که بستر فراهم است و نیروها اعلام آمادگی می کنند، درخواست می کنیم وام هایی با سود پایین برای این نوع مشاغل در نظر بگیرند و از کارآفرینان حمایت کنند.

منبع فارس
ميهمان
پاسخ 21/12/1398 - 06:32 پیرهادی

در حال جستجوی نام حاج یونس جمشیدیان بودم که با این مطلب روبرو شدم.

با دلی آکنده خبردار شدم که این مرد بزرگ و کارآفرین برجسته که ده ها خانوار با فعالیت و همکاری این بزرگ مرد امرار معاش و زندگی می کنند، به رحمت خدا رفتن.

هر کسی این پیامو می خونه حتما درودی به روح بزرگش بفرسته.

من چند بار با ایشون افتخار ملاقات داشتم و  به روح بزرگشون درود می فرستم.

 

ارسال نظر

نام:*
ایمیل:*
متن نظر:
کد امنیتی: *
عکس خوانده نمی شود